ตามหัวข้อเลยนะคะ เราจะมาบ้านแฟนเป็นระยะๆซึ่งเขาเป็นคนรับเรามาตลอดค่ะ แล้วเวลาเขาออกไปข้างนอกหรือออกไปไหนไม่เคยชวนเราไปเลยค่ะ ไม่เคยพาไปด้วยค่ะ ส่วนตัวเราเป็นคนไม่กล้าเอ่ยปากขอไปด้วยเพราะเคยขอแล้วเขาปฏิเสธเรา เป็นแบบนี้จนเราเริ่มน้อยใจเขามากขึ้นทุกครั้งค่ะ เพราะบางทีไปกับกลุ่มเพื่อนเขาพวกเพื่อนเขาก็จะเอาแฟนไปด้วยตลอดนะคะจนบางทีนางก็มาถามเราว่าไม่มาหรอ ไม่ไปหรอเราไม่รู้จะตอบยังไงค่ะ มีครั้งหนึ่งเขาไปเที่ยวค้างคืน3วัน2คืนค่ะเราไม่รู้มาก่อนเลยค่ะเขาไม่เคยพูดกับเราสักครั้งเพิ่งมารู้ตอนที่เขากำลังจะไปเราเลยช็อกพอสมควรเพราะเขาให้เราอยู่บ้านเขากับแม่เขาซึ่งเราก็เกรงใจแล้วเราก็งงว่าทำไมถึงไม่ไปส่งเรที่บ้านก่อนจะไปครั้งนั้นก็ทะเลาะกันหลายวันอยู่ค่ะ ส่วนครั้งล่าสุดนะคะ คือเขาจะไปต่อพาสปอตที่กทมกับแม่ ตอนแรกเขาชวนเรานะคะ แม่เขาก็ชวนอยากให้ไปด้วยกันไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว แต่พอตอนเช้าของวันจะไปเขากลับมาบอกเราว่าไม่ต้องไปหรอกอยู่บ้านนี่แหละ เราก็เลยรู้สึกแบบเฟลค่ะทั้งๆมี่เราอาบน้ำแต่งตัวแล้ว เราเลยนอนร้องไห้อยู่พักใหญ่เลยค่ะ แล้วเราก็รู้สึกเป็นส่วนเกินของเขาไปเลยค่ะ ไม่กล้าขอไปไหนด้วยถ้าเขาไม่ชวนเรารู้สึกน้อยใจมากค่ะแล้วทุกครั้งที่พูดออกไปก็เหมือนงี่เง่าเขามักจะพูดว่าแล้วเป็นอะไรอยู่ไม่ได้ เรื่องแค่นี้ อะไรแบบนี้ค่ะ ส่วนตัวเป็นคนมีสังคมมีเพื่อนเราห่างหายจากเพื่อนไปสักพักค่ะเพราะล่าสุดไปนั่งร้านเหล้ากับเพื่อนทะเลาะกันหนักมาจะเลิกเลยค่ะ เราแค่อยากไปไหนกับเขาบ้างนี่เราผิดหรอค่ะ