เรามีพี่น้อง3คน เป็นพี่สาวคนโต  ทางบ้านฐานะปานกลาง เราต้องช่วยงานที่บ้านตั้งแต่เล็กๆ งานบ้าน บางวันก็ต้องตื่นช่วยงานก่อนไปรร. ซึงเรารู้สึกตั้งแต่เด็กๆเลยว่าพ่อแม่ลำเอียง ใช้งานเราเยอะสุดมากกว่าน้องคนอื่นๆ ซึ่งน้องแทบจะไม่ทำอะไรเลยแค่ช่วยงานที่บ้านนิดหน่อย ดูเหมือนแม่จะรักน้องมากไปไหนก็พาแต่น้องสาวเราขอไปด้วยก็ไม่ได้  ฝังใจมาแต่เด็ก เราเลยไม่ค่อยถูกกับน้องสาวเท่าไหร่ พอม.ปลายเราอยากเรียนสายอาชีพ ซึ่งต้องไปเรียนในเมือง แต่แม่ไม่ให้ไป เรื่องเรียนก็เป็นเรื่องนึงที่แม่กดดันเรามากๆ คือห้ามติด0  แต่น้องเราก็ติดตั้งแต่ม.1แม่ก็ไม่ว่าอะไร  จนเราจบม.ปลายเราตัดสินใจเรียนม.รามจะได้ทำงานไปด้วยมีขอเงิยทางบ้านบ้าง เรียนได้1ปีกว่าๆแม่ก็บอกให้กลับไปทำงานแถวบ้านเราก็เลยต้องหยุดเรียนไปทำงาน ซึ่งตอนทำงานก็ต้องช่วยงานที่บ้านเหมือนเดิม ส่วนน้องคือไปเรียนอยู่หอพักไม่ต้องทำอะไรเลยรอแค่แม่ส่งเงินให้  เราทำงานได้ปีนึงเลยลาออก เพราะอยากไปเรียนต่อ  และแม่ก็ได้ไปเปิดกิจการเล็กไปพอดีเราเคยขอทำงานกับด้วยแต่แม่ไม่ให้ทำ เราเลยไปกทม.อีกครั้งกะจะทำงานสักพักค่อยสมัครเรียน แต่ทำงานได้ไม่ถึงปีแท่ก็ตามให้มาช่วยงานแม่ ซึ่งเราก็ต้องมา และก็ได้มีปัญหากันตลอดอาจเพราะเราขี้น้อยใจ แม่ซื้อโน๊ตบุ๊คให้น้องสาวเอาบัตรเราผ่อน แต่เราเคยได้แค่เอามาใช้กัน3คน น้องสาวก็พูดไม่ดีตลอดพอเราขอใช้บ้าง บอกจะไม่พึ่งเราแล้ว ล่าสุดมือถือพัง แม่ก็ซื้อให้อีกโดยใช้บัตรเราเหมือนเดิมซึ่งราคาก็14000บาท  เราก็เลยพูดกับแม่ตรงๆว่าเมื่อก่อนตอนเรียนทำไมเราได้แพงสุดแค่3000 พอ19ปีทำงานซื้อมือเองราคา8000  ถึงตอนนี้น้องก็อายุ19แล้วทำไไม่ต้องดิ้นรนอะไรเลย  อยากเรียนก็ได้เรียน  ส่วนเราต้องทำงานงกๆ เราทำดีเท่าไหร่ไม่เคยมีค่าในสายตาแม่เลย  แม่จะรู้มั้ยว่าเราก็เสียใจ