เนืองด้วยตอนนี้อายุ 20 ปีแล้วค่ะแต่ยังไม่เลิกเล่นบทบาทสมมติกับตัวเอง แล้วคือเราเล่นเป็นจริงเป็นจังมากๆเลยค่ะ บางครั้งก็ร้องไห้ หัวเราะ วิ่งบ้างเดินบ้าง ไปกับบทบาทที่ตัวเองคิดขึ้นมา แล้วก็พูดคุยกับตัวเองและตัวละครที่ตัวเองสร้างมาในโลกจิตนาการโดยการเล่นแต่ละครั้งก็ประมาณ 2 ชั่วโมงค่ะ เราไม่ได้เล่นว่าตัวเองเป็นศิลปินหรือนักร้องหรือเป็นความฝันที่ชอบที่อยากเป็นนะคะ แต่เล่นแบบเป็นเรื่องราวที่ไม่มีจริง เช่น วันนึงโดนจับตัวไปความจำเสื่อมเจอคนรู้จักประมาณนี้ค่ะ เล่นแบบนี้บ่อยมากประมาณอาทิตย์ละ 4-5 วัน และเราทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันเลยค่ะ แบบนี้เป็นโรคหรือมีความผิดปกติอะไรมั้ยคะ