ตอนแรกไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองประหลาด มาประหลาดก็ตรง ไปนั่งกินข้าวกับเพื่อน
เพื่อน 3 คน นั่งกินไปด้วย เพื่อนเอาโทรศัพท์มาเล่นไปด้วย ก้มหน้าก้มตาดู Facebook ดู tik tok
ดูนั้นนี้ พิมแชทบ้าง...เราพรางนั่งคิดในใจ นี้เราประหลาด หรือมันประหลาด...
เรามี LINE ก็คือไว้ทำงาน Facebook มีแต่เพื่อนๆที่รู้จักกันจริงๆ ละก็แชทเอาไว้คุยกับแฟน
ยิ่งช่วงนี้ โควิค ทำงานที่บ้าน ว่างจัดเลยทีนี้ โทรศัพท์เปิดเสียงแค่ตอนทำงาน
พอทำงานเสร็จ ปิดเสียง ปิดสั่น ปิดการแจ้งเตือน ทุกอย่าง ใครแชทมา หรือทักหา
อ่านนะแต่ไม่ตอบ ตอบแต่ประเด็นสำคัญหรือเรื่องงานเท่านั้น พอออกข้างนอกเท่านั้นล่ะ
เช่นไปหาเพื่อน ไปกินข้าว หรือเดินห้าง ทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน มีอยู่ครั้ง 1 แม่กระหน่ำโทรๆ
กลับถึงบ้านเท่านั้นแหละ แม่ใส่เรายับเลย  กูโทรหาตั้งเท่าไหร่
วันหลังหัดพกบ้างนะโทรศัพท์อ่ะ เค้าเรียกมือถือ ไม่ใช่โทรศัพท์บ้าน
เกิดใครเป็นใครตายขึ้นมา จะรู้ได้ยังไง เราก็คิด เออจิงของแม่...
ในที่สุดก็หาเหตุผลได้แล้ว ว่าพกโทรศัพท์มือถือทำไม
สุดท้ายก็พกได้ไม่นาน แล้วก็ทิ้งไว้ที่บ้านเหมือนเดิมเวลาออกไปข้างนอก
แต่ก่อนไปก็จะบอกแม่ก่อน ไปนั่นนี้นะ ไปไม่นานเดี๋ยวกลับ...หรือกลับตอนไหน
หรือว่าเหตุผล ในการพกโทรศัพท์ของเราน้อยเกินไป.....