สงสัยอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว
เกริ่นก่อนนะคะ
สมัยตอนเด็ก เราเป็นคนขี้กลัว หัวอ่อนมาก โดนเอาเปรียบเสมอๆ ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่สู้คน กลัวทุกอย่าง …
ช่วงประถมต้นๆ ถึงขนาด โดนเพื่อนรีดเอาเงิน ในลักษณะเช่นแกล้งเอาของมาฝาก (แสดงอ่ะนะแต่เราคิดไม่ทัน แต่ถึงจะมารู้ทีหลัง ก็กลัวเพราะโดนขู่555) ก็ทำเป็นโวยวายว่าของหาย แล้วมาขู่บังคับให้ชดใช้เงิน
..เราคนซื่อ(บื่อ)ไง ไม่รู้ทำไงเราก็ขโมยเงินแม่มาคืน สมัยนั้น เคยเยอะสุด ร้อยกว่าบาทเงินไม่มาก ก็จริง
โดนแม่เค้นถามก็เล่าความจริงให้ฟัง..เดือดร้อนจนแม่ต้องมาโรงเรียน ตอนครูเรียกไปถามก็กลัวเพื่อน กลายเป็นปฏิเสธเสียงเเข็ง(ไม่รู้จะกลัวอะไรขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากเบิ๊ดโหลกตัวเองสักที) ทำแม่ขายหน้าไปเลย (รู้สึกผิดมากกลับบ้านไปก็ร้องไห้ ) ตอนนั้นโครตเกลียดโรงเรียนเลย ดีนะไม่เป็นซึมเศร้า
แต่หลังจากนั้นก็มีขโมยเล็กๆน้อยๆ แต่เป็นพวกเหรียญไปซื้อของกินบ้าง ขนมบ้าง เงินมันไม่เยอะ 10 20 บาทแต่แม่คงหัวเสียกับพฤติกรรมพอดู บวกกับช่วงนั้น แม่ก็เล่นพนันด้วย ไม่มีเงินค่าขนมให้อาจจะเป็นสาเหตุให้ขโมยก็ได้ (หาเหตุผลให้ตัวเองรอด 555 )
แต่เราไม่เคยไปขโมยของใครนะ พอโตขึ้น ก็ไม่ได้ทำละ เริ่มรู้ตัว เริ่มสู้คน สังคมเปลี่ยนเลื่อนชั้นเปลี่ยนห้อง บลาๆ พอแยกห้องกันกับคนนั้นแล้ว ก็สบายใจขึ้น
แต่ความผิดนี้เราไม่เคยลืมจำมันได้เสมอ ถือเป็นปมฝังใจ พอได้ทำงานมีเงินเดือนแล้ว เลยตั้งใจจะชดเชยให้แม่ แต่ตั้งแต่แม่แยกทางกับพ่อ เราก็ไม่ได้ให้เป็นเดือน เพราะแม่ติดการพนันเราเลยให้เฉพาะตอนแม่ขอเท่านั้น บางทีติดขัดบ้าง บางเดือนวางแผนการเงินไม่ดี แต่ถ้าเอ่ยมาเราก็ให้ไปเลยนะ ไม่เคยบ่นนะ (ถึงจะเอือมเพราะการพนันเป็นเหตุไปบ้าง(เยอะอยู่ ) และเพราะคิดถึงกรรมที่ขโมยเงิน เป็นการติต่างขึ้นเองว่าจะต้องชดใช้คืน ในโลกมนุษย์นี่แหล่ะ ไม่อยากหอบไปนรกด้วย
จนมาถึงตอนทำงาน ช่วงโควิด หลายๆอย่าง ถาถมเหลือเกิน (แต่กระทู้นี้พูดเฉพาะเรื่องโดนโกงนะ)เราเพิ่งเริ่มโดนโกงเงิน เยอะสุด ก็ 3 หมื่น อันนั้นทำใจได้ละ ตอนนี้มาอีกละ 7 พัน ไม่พูดถึงสาเหตุนะคะ แต่แค่คิดว่า มันเป็นเพราะกรรมที่เราเคยทำข้างบนนั่นหรือเปล่า สงสัยยังไม่หมดมั้ง เพราะอย่างล่าสุด ไม่น่าโดนก็โดนจากคนใกล้ตัวด้วย
ได้แต่บอกตัวเอง ประมาทเองช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังแอบเสียดายค่ะ กี่บาทก็เงิน พยายามปลอบใจตัวเองหาอะไรอ่านเพิ่มพลังบวก สงสัยชาติที่แล้ว เราคงไปเอาเค้ามา ชาตินี้เลยมาเอาคืนมั้ง
จริงๆเราเป็นคนที่ช่างมันง่ายๆนะ ไม่ตามทวงไม่อะไร ตัดอะไรได้ก็ตัด ถ้าไม่มากไม่มาย คนมาขอยืมเงิน ไม่เคยให้ยืมนะ แต่จะให้ไปเลยก็มี
ไม่ชอบติดบ่วง เหมือนคนจิตใจดี (จริงๆขี้เกียจตามเพราะรู้ว่ามันเสียเวลาไปเปล่าๆ) ก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก 555
แต่พอยิ่งเห็นเค้า ใช้ชีวิตดี มีความสุข ไม่เห็นจะรู้สึกผิดอะไรเลย เรากลับยิ่งรู้สึกว่า เออดีเน๊อะ พอเราไม่ตามไม่ทวงเค้า โชคดีที่เจ้าหนี้ไม่ตาม กลายเป็นเราที่ต้องมาจัดการความคิดตัวเอง ให้ทำใจปล่อยวาง ให้เสียสละอยู่ฝ่ายเดียว เข้าอีหรอบ อ่อนแอก็แพ้ไป ซะงั้น
ปล่อยวางยากไปอีก โอ้ยย ย !!
แล้วแบบนี้กรรมมันจะตามเค้าทันตอนไหนหรอคะ??
บาปคือความไม่สบายใจ แล้วเค้าจะทุกข์ตอนไหนอ่ะ ??
ที่สำคัญเวลาทุกข์เราจะได้รู้กับเค้าไหม เราจะได้เห็นแล้วพูดว่า “เอ้ออ นี่แหล่ะเค้าเรียกเวรตามทัน”รึเปล่า ??
ขโมยเงินแม่ตอนเด็ก เป็นวิบากกรรมทำให้โตมาโดนคนอื่นโกง ได้หรือเปล่า ??
เกริ่นก่อนนะคะ
สมัยตอนเด็ก เราเป็นคนขี้กลัว หัวอ่อนมาก โดนเอาเปรียบเสมอๆ ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่สู้คน กลัวทุกอย่าง …
ช่วงประถมต้นๆ ถึงขนาด โดนเพื่อนรีดเอาเงิน ในลักษณะเช่นแกล้งเอาของมาฝาก (แสดงอ่ะนะแต่เราคิดไม่ทัน แต่ถึงจะมารู้ทีหลัง ก็กลัวเพราะโดนขู่555) ก็ทำเป็นโวยวายว่าของหาย แล้วมาขู่บังคับให้ชดใช้เงิน
..เราคนซื่อ(บื่อ)ไง ไม่รู้ทำไงเราก็ขโมยเงินแม่มาคืน สมัยนั้น เคยเยอะสุด ร้อยกว่าบาทเงินไม่มาก ก็จริง
โดนแม่เค้นถามก็เล่าความจริงให้ฟัง..เดือดร้อนจนแม่ต้องมาโรงเรียน ตอนครูเรียกไปถามก็กลัวเพื่อน กลายเป็นปฏิเสธเสียงเเข็ง(ไม่รู้จะกลัวอะไรขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากเบิ๊ดโหลกตัวเองสักที) ทำแม่ขายหน้าไปเลย (รู้สึกผิดมากกลับบ้านไปก็ร้องไห้ ) ตอนนั้นโครตเกลียดโรงเรียนเลย ดีนะไม่เป็นซึมเศร้า
แต่หลังจากนั้นก็มีขโมยเล็กๆน้อยๆ แต่เป็นพวกเหรียญไปซื้อของกินบ้าง ขนมบ้าง เงินมันไม่เยอะ 10 20 บาทแต่แม่คงหัวเสียกับพฤติกรรมพอดู บวกกับช่วงนั้น แม่ก็เล่นพนันด้วย ไม่มีเงินค่าขนมให้อาจจะเป็นสาเหตุให้ขโมยก็ได้ (หาเหตุผลให้ตัวเองรอด 555 )
แต่เราไม่เคยไปขโมยของใครนะ พอโตขึ้น ก็ไม่ได้ทำละ เริ่มรู้ตัว เริ่มสู้คน สังคมเปลี่ยนเลื่อนชั้นเปลี่ยนห้อง บลาๆ พอแยกห้องกันกับคนนั้นแล้ว ก็สบายใจขึ้น
แต่ความผิดนี้เราไม่เคยลืมจำมันได้เสมอ ถือเป็นปมฝังใจ พอได้ทำงานมีเงินเดือนแล้ว เลยตั้งใจจะชดเชยให้แม่ แต่ตั้งแต่แม่แยกทางกับพ่อ เราก็ไม่ได้ให้เป็นเดือน เพราะแม่ติดการพนันเราเลยให้เฉพาะตอนแม่ขอเท่านั้น บางทีติดขัดบ้าง บางเดือนวางแผนการเงินไม่ดี แต่ถ้าเอ่ยมาเราก็ให้ไปเลยนะ ไม่เคยบ่นนะ (ถึงจะเอือมเพราะการพนันเป็นเหตุไปบ้าง(เยอะอยู่ ) และเพราะคิดถึงกรรมที่ขโมยเงิน เป็นการติต่างขึ้นเองว่าจะต้องชดใช้คืน ในโลกมนุษย์นี่แหล่ะ ไม่อยากหอบไปนรกด้วย
จนมาถึงตอนทำงาน ช่วงโควิด หลายๆอย่าง ถาถมเหลือเกิน (แต่กระทู้นี้พูดเฉพาะเรื่องโดนโกงนะ)เราเพิ่งเริ่มโดนโกงเงิน เยอะสุด ก็ 3 หมื่น อันนั้นทำใจได้ละ ตอนนี้มาอีกละ 7 พัน ไม่พูดถึงสาเหตุนะคะ แต่แค่คิดว่า มันเป็นเพราะกรรมที่เราเคยทำข้างบนนั่นหรือเปล่า สงสัยยังไม่หมดมั้ง เพราะอย่างล่าสุด ไม่น่าโดนก็โดนจากคนใกล้ตัวด้วย
ได้แต่บอกตัวเอง ประมาทเองช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังแอบเสียดายค่ะ กี่บาทก็เงิน พยายามปลอบใจตัวเองหาอะไรอ่านเพิ่มพลังบวก สงสัยชาติที่แล้ว เราคงไปเอาเค้ามา ชาตินี้เลยมาเอาคืนมั้ง
จริงๆเราเป็นคนที่ช่างมันง่ายๆนะ ไม่ตามทวงไม่อะไร ตัดอะไรได้ก็ตัด ถ้าไม่มากไม่มาย คนมาขอยืมเงิน ไม่เคยให้ยืมนะ แต่จะให้ไปเลยก็มี
ไม่ชอบติดบ่วง เหมือนคนจิตใจดี (จริงๆขี้เกียจตามเพราะรู้ว่ามันเสียเวลาไปเปล่าๆ) ก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก 555
แต่พอยิ่งเห็นเค้า ใช้ชีวิตดี มีความสุข ไม่เห็นจะรู้สึกผิดอะไรเลย เรากลับยิ่งรู้สึกว่า เออดีเน๊อะ พอเราไม่ตามไม่ทวงเค้า โชคดีที่เจ้าหนี้ไม่ตาม กลายเป็นเราที่ต้องมาจัดการความคิดตัวเอง ให้ทำใจปล่อยวาง ให้เสียสละอยู่ฝ่ายเดียว เข้าอีหรอบ อ่อนแอก็แพ้ไป ซะงั้น
ปล่อยวางยากไปอีก โอ้ยย ย !!
แล้วแบบนี้กรรมมันจะตามเค้าทันตอนไหนหรอคะ??
บาปคือความไม่สบายใจ แล้วเค้าจะทุกข์ตอนไหนอ่ะ ??
ที่สำคัญเวลาทุกข์เราจะได้รู้กับเค้าไหม เราจะได้เห็นแล้วพูดว่า “เอ้ออ นี่แหล่ะเค้าเรียกเวรตามทัน”รึเปล่า ??