บางทีการที่เราเงียบไม่พูด มันไม่ดีเสมอไปใช่ไหม เพื่อนก็ไม่รู้คิดอย่างไร เราจะเงียบไม่เป็นเวลา บางทีเราก็พูด บางทีก็เงียบไป เดาตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน ไม่รู้เราเป็นนิสัยเราไหม หรือเป็นเพราะที่พ่อเเม่เราสอนว่า อย่าไปกินของคนอื่น คือแบบเกรงใจคนอื่น แต่บางทีเราก็ไม่รู้แต่ละสถานการณ์ว่า ควรทำอย่างไร เขาเรียกกิน ชวนกิน เป็นมารายาท หรือ ว่าต้องการให้เรากิน
เราซีเรียสเรื่องของคนอื่นมาก ถึงแม้จะเป็นของเพื่อน หรือ เพื่อนสนิทก็ตาม ถ้าของเราคือ มีขนมเราแบ่ง เราเรียกหมดเพื่อนเรา แต่พอของเพื่อน  เพื่อนเรียกเราจะไม่กินเลย เราคิดว่า เป็นของคนอื่นเราจะไม่ค่อยกิน ไท่ค่อยรับ
เพื่อนๆๆคิดว่าอย่างไรครับ ถ้าเจอเพื่อนแบบผม
แต่นิสัยเรา ไม่มั่วของใคร เกรงใจคน