ตอนที่เราเรียนอยู่มัธยมเรามีแต่เพื่อนผญ.ค่ะแต่พอเข้ามหาลัยเราก็มีแต่เพื่อนผช.ไม่ใช่ไม่อยากคบเพื่อนผญ.นะคะ แต่ก่อนที่จะคบเพื่อนผช.คือเรามีเพื่อนผญ.กลุ่มนึงเข้ามาใหม่ก็เริ่มทำความรู้จักกันแต่อยู่มาวันนึงเพื่อนคนนึงให้กลุ่มใส่ร้ายเราบอกว่าเราแอบด่าเพื่อนในกลุ่ม(ที่เป็นรุ่นพี่เพราะซิ่วตอนปีที่แล้ว)ทั้งที่ตัวเองเป็นคนด่าแล้วเอาคำพูดที่ตัวเองด่าไปบอกพี่เขาว่าเราด่าหลังจากนั้นพี่เขาก็ไม่คุยกับเราเลยและไม่เปิดโอกาสให้เราพูดหรืออธิบายไรด้วยซ้ำว่ามันเป็นความจริงหรือป่าว แต่ดีที่ก่อนหน้านี้เราจะย้ายคณะพอดีเลยทนเรียนให้หมดเทอม พอเข้าเทอมใหม่เราก็เข้าหาทักทายเพื่อนผญ.เลย พอมีเพื่อนมีกลุ่มแล้วคบนานๆเข้ารู้สึกว่าเพื่อนในกลุ่มไม่ค่อยจริงใจ ทั้งแขวะ ถ้าเราชอบใครหรือใครชอบเราเพื่อนในกลุ่มก็จะพูดประมาณว่าคนที่เราชอบหรือคนที่ชอบเราเขาทักมาคุยกับ....(เพื่อนในกลุ่มอีกคน) ด้วยแหละ อะไรประมาณนี้ซึ่งเราไม่ชอบให้ใครมาแขวะหรือมาว่าไรแบบนี้อยากให้พูดมาตรงๆมากกว่า แล้วเราก็เริ่มเฟดตัวออกมาแล้วมาคบเพื่อนผช.ตอนไหนไม่รู้แต่ที่รัคือเราสามารถพูดไรกับมันก็ได้ มันไม่งอล เราก็ไม่งอลถึงบางครั้งเราจะรู้สึกว่ามันพูดแรงจังวะ แต่ก็ไม่ได้อะไร บ้าๆบอไปกับพวกมัน ถามไรก็ไม่รู้ๆ5555 แต่กลุ่มเราก็ยังดีที่มีเด็กเรียนอยู่ แต่ก็มีคุยๆกับเพื่อนผญ.อยู่นะ ไปไหนมาไหนด้วยบางครั้ง แต่ส่วนมาก กินข้าว นั่งเรียน เราไปกับเพื่อนผช.หมด ยกเว้นเที่ยวกลางคืนเราไม่เคยไปกับเพื่อนผช.เลย ขนาดตอนเช้าคนนอกเขาอาจจะมองว่าแรดเลย555 แต่สำหรับเราคือไม่มีอะไร เราเห็นพวกมันเป็นเพื่อน พวกมันก็เห็นเราเป็นเพื่อนเหมือนกัน บางครั้งเราไม่ต้องแคร์คนภายนอกก็ได้เพราะเรารู้อยู่แก่ใจ ตั้งแต่คบเพื่อนผช.มาคือเราแทบจะกลายเป็นคนละคนเลยก่อนหน้านั้นโดนใส่ร้ายก็ร้องไห้ทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิด แคร์เพื่อนมากเกินไปอ่ะ ทุกวันโดนใครแขวะโดนใครด่าไม่เคยเก็บมาคิดเลยอะไรเลยเฉยๆมากคือเริ่มชอบตัวเองที่ตัวเองเป็นแบบนี้แล้วสิ (ปล.เพื่อนที่เราหมายถึงคือเพื่อนตอนมหาลัยแต่เพื่อนผญ.ในตอนมัธยมยังคบและสนิทกันเหมือนเดิม) ใครมีประสบการณ์การทำนองนี้หรืออะไรที่ทำให้ต้องคบเพื่อนผู้ชาย สามารถมาแชร์ให้ฟังได้นะคะ