พ่อแม่เราถูกยิงเสียชีวิต เราเลยต้องมาอยู่ตอนนี้เราอายุ 17 ปีค่ะ ตอนเด็กๆเราก็มาบ้านป้าบ่อยนะคะแต่พอมาอยู่กับป้านานๆแต่ละอย่างแต่ละคำพูดป้าทำร้ายความรู้สึกเราหลายครั้ง ป้าเข้าโรงบาลเพราะติดโควิดก็มาโทษว่าเป็นความผิดเราที่ทำให้เค้ากับสามีติด ทั้งที่เราตรวจเชื้อก่อนป้าอีกก็ไม่มีเชื้อเลย ลุงกับป้าก็ออกไปตลาดไปทำงานปกติ แต่กลับโทษเรา ก่อนหน้าที่ป้าจะไปกักตัวที่โรงบาลป้าก็จะให้แฟนเรามาส่งข้าวส่งน้ำให้ อะไรให้ พอป้าไปกักตัวช่วงแรกๆก็ให้เราดูแลบ้าน แล้วก็ส่งข้าวส่งน้ำให้ที่โรงบาลเราก็ไปส่งกับแฟนเรา มีอยู่วันนึงแฟนเอารถมาฝากจอดได้ที่บ้าน เพื่อที่อีกวันจะได้ไปโอนจะได้นั่งรถกลับไปหาเอกสารที่บ้าน เพราะบ้านอยู่ไกล แล้วยามในหมู่บ้านขับมาเห็นเลยโทรไปบอกป้าว่าที่บ้านมีรถมาจอดอีกคัน ป้าก็เข้าใจว่าเราให้แฟนมานอนที่บ้าน เราเลยอธิบายไปว่าแค่เอารถมาฝากเฉยๆ เค้าก็เหมือนจะเข้าใจนะคะ แต่ก็ไม่สุดท้ายก็ว่าเราเหมือนเดิม เราเลยบอกให้ป้าเอายามมาดูที่บ้านได้เลย แล้วเวลาเราเข้าบ้านดึกเพราะไปซื้อของเข้าบ้านกว่าจะเสร็จกว่าจะได้กินข้าวต้องมาทำกับข้าวให้หมาและเทอาหารแมวคอยดูแมวไม่ให้กัดกัน ต่างๆนาๆ เช้าตื่นมาไปซื้อของส่งให้ป้าที่โรงบาล เย็นซื้อของเข้าบ้าน กลับมาทำงานบ้าน ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ แถมยังต้องโดนจับผิดซ้ำๆซากๆ ป้าบอกไม่ได้ห้ามให้คบกันแต่ทุกอย่างที่บ้านทำคือกีดกันเรามาก ทั้งไม่ให้เราไปหาพ่อแม่แฟน ทั้งที่ป้าไม่รู้จริง ป้าชอบพูดอะไรให้เกินจริงมาก แล้วก็แต่งเรื่องเพิ่มให้ความจริงมันดูแย่กว่าเดิม ทั้งที่ไม่มีอะไรเลย เวลาอยู่ต่อหน้าก็พูดอีกอย่างแต่ไปพูดกับคนอื่นอีกอย่าง เราก็แอบได้ยิน ทุกครั้งที่ได้ยินคือแต่ละอย่างที่ป้าพูดโครตบิดเบือนความจิงเลย เราอึดอัดกับอะไรแบบนี้ เราเป็นคนืชที่เก็บกดมาก แล้วก็บวกกับเป็นซึมเศร้า ถ้าพ่อแม่เราไม่เสียไปเราคงไม่คิดจะออกจากบ้านหรือหนีไปแบบนี้แน่ เราคบกับแฟนเราให้ป้ารู้ทุกอย่างเปิดเผยว่าคบกัน ไปไหนเราก็บอกป้า บางมุมป้าก็ดีแต่ความกดดันมันมากกว่า ป้าชอบเราความคิดตัวเองเป็นหลัก พอเราอธิบายสุดท้ายป้าก็จะเราความคิดตัวเองมาเป็นจุดตั้งเหมือนเดิมซึ่งมันทำให้เราท้อมากแบบสิ่งที่เราพยายามอธิบายกับไม่มีความหมายอะไรเลย ป้าบอกว่าที่ทำเพราะเป็นห่วงเรากลัวเราจะเสียคน เราเป็นคนที่มีเหตุผลนะคะ ถ้าไม่สุดจริงๆจะไปทำแบบนี้เลย เค้าเคยพูดว่าอย่าทำให้ครอบครัวของเค้าแตกแยก คือเราก็ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร เราอยากอยู่คนเดียวใช้ชีวิตเอง เรามีงานทำอยู่แล้วค่ะ ค่าหอค่าน้ำค่าไฟ ค่ากินเราสามารถจ่ายได้สบายๆ เราไม่ได้หนีตามแฟนเรานะคะ เราโดนป้าบีบจนเรากับแฟนอึดอัดท้อไปหมดแล้วตัดสินใจว่าเราห่างกันสักพักต่างคนต่างทำงานหาเงิน แล้วกลับไปทำให้ป้าเห็นว่าเราสองคนสามารถสร้างจุดยืนของตัวเองได้โดยไม่ต้องให้ป้าช่วย ขอคำแนะนำพี่ๆจากประสบการณ์ ต่างๆด้วยนะคะ เรื่องคดีพ่อแม่เรายังไม่จบค่าทนายทั้งหมดเราเป็นคนจ่ายเงินเองทั้งหมดค่ะ สุดท้ายถึงเวลาต้องขึ้นศาลเราจะกลับมาคุยกับป้าอีกที ตอนนี้เราก็แค่อยากใช้ชีวิตคนเดียวให้ป้าเห็นสุดท้ายอนาคตเราก็ต้องออกจากบ้านป้าไปอยู่ดี แล้วเราจะกลับมาทดแทนบุญคุณที่ป้าเคยดูแลพ่อแม่เรามาค่ะ 

1.ถ้าเราออกจากบ้านป้าแจ้งความแล้วจะตามหาเราได้มั้ยคะถ้าทิ้งเบอร์ทิ้งทุกอย่าง

2.ถ้าป้าตามเราเจอเราต้องกลับมาอยู่แบบเดิมมั้ยคะ

3.ถ้าเราไม่อยากกลับมาอยู่เรามีสิทธิเลือกอยู่คนเดียวแบบที่ตั้งใจมั้ยคะ

4.ถ้าป้าเราแจ้งจับครอบครัวแฟนที่เลิกกันไป เค้ากับครอบครัวจะโดนอะไรมั้ย เราไม่ได้อยู่ด้วยและเลิกรากันไปแล้วด้วย

(เราเคยมีอะไรกันแล้วค่ะญาติทุกคนทราบเราก็ทำการขอโทษเอาพวกมาลัยมาไหว้ป้าแล้ว แต่มีแค่ครั้งเดียวค่ะป้อง และเรื่องมีอะไรกันผ่านมานานมากแล้ว) 

5.เราผิดมั้ยคะที่เราคิดจะออกจากบ้าน 

ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าค่ะ