คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมขอไลน์ผู้หญิงคนนึงซึ่งเธอเป็นเพื่อนของเพื่อนผม(เพื่อนห่างๆและเขาไม่เคยเจอผมเลย เธอสวย น่ารักมาก ตรงสเปคผมมาก พอผมแอดไปเธอรับเพื่อนผมแล้ว ผมยังไม่ทักไปนะตอนนั้นเธอยังไม่มีแฟน(ประมาณปลายปีที่แล้ว) 

จนเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ผมเข้าไปเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ผมในไลน์ ปรากฎว่าเธอมากดไลค์รูปโปรไฟล์ผม วันนั้นผมเลยลองแกล้งทักไปถามว่า "ขอโทษนะครับ นี่ใครหรอครับ" เธอก็ตอบกลับมาว่า "งง เหมือนกันค่ะ มีไลน์" จากนั้นเลยทำความรู้จักกันและคุยกันมาตลอด นี่จะเข้าเดือนแล้วครับ 

ผมหลอกถามเธอไปว่าถึงเรื่องแฟน ก็ได้คำตอบว่า เธอมีแฟนได้สักระยะหนึ่งแล้วผมลองสืบดูก็เชื่อว่ามีแล้วจริงๆ ... เธอคุยกับผมในเชิงแบบเพื่อนตลอด ชอบลงท้ายประโยคว่า"เพื่อน" ... คือในระยะเวลาที่ผมคุยกับเธอมานี้ เธอกับผมเราคุยกันได้ทุกเรื่องเลย เรื่องความรักของเธอ เรื่องครอบครัวของเธอ เรื่องละคร หนัง ซีรี่ย์ หรือเรื่องรอบๆตัว เราคุยกันได้หมดเลย 

จนผมต้องถามเธอประมาณว่า แฟนเธอไม่มีปัญหาอะไรหรอ ที่มาคุยกับเราแบบนี้ คือบางที ตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน เรียกได้ว่าทั้งวันเลยครับ บางคืนคุยเกือบเช้าก็มี (แต่ผมเป็นฝ่ายทักไปก่อนตลอด) เธอบอกกับผมว่า ผม"ไม่ได้เข้ามาคุยเชิงจีบ เราคุยกันแบบเพื่อนที่รู้จักคนนึง แฟนเราไม่อะไรหรอก แฟนเราเป็นคนมีเหตุผลมากกกกกถึงมากที่สุด ไม่ใช่คนใจร้อนด้วย"

อ่านมาถึงตรงนี้ผมคิดว่าหลายคนคงรู้บ้างแล้วนะครับว่า เธอคิดกับผมแค่"เพื่อน"จริงๆหรือ คุยเผื่อเลือก แก้เหงา อะไรก็แล้วแต่ แต่ผมซึ่งมีเจตนาตรงกันข้ามอยู่แล้วตั้งแต่แรก ผมคุยกันมาทุกวันในระยะเวลาถึงตอนนี้ผมเริ่มมีความรู้สึกครับ ผมเริ่มมีอาการน้อยใจ บางทีเจ็บเอง เศร้าเองคนเดียว เพราะผมไม่สามารถบอกว่า รัก บอกว่า ชอบ หรือ แม้แต่จะบอกว่าคิดถึง มันทำไม่ได้เลย มันเป็นฟิวที่แบบว่าอึดอัดทรมานมากๆครับ 

เพราะเธอ"มีเจ้าของ" ผมออกตัว ออกอาการอะไรไปได้ไม่มากเท่านี้อีกแล้ว มันตันอยู่ที่สุดทางกับคำว่า"คนคุย" จริงๆ ผมรู้สึกรักเธอมาก ชอบเธอมากนะครับ รู้สึกดีมากๆ อยากดูแลเอาใจใส่เธอมากกว่านี้จริงๆ แต่มันเป็นไปไม่ได้ ผมไม่อยาก ผิดศีลธรรม ผมรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว 

แต่ประเด็นคือ ผมจะตัดใจยังไงดีครับ วันนี้ผมตัดสินใจไม่ทักไปหาเธอแล้วครับ เป็นวันแรกที่เจ็บปวดมากๆ ทุกอย่างมืดไปหมด หมดกำลังใจจริงๆครับ 😥