สวัสดีครับ ผมชื่อ Mนะครับ วันนี้มีเรื่องจะมาแชร์ประสบการณ์ ติดยาเสพติด วิธีแก้ไข และดูแลผู้ติดยา จนได้มาเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล ขออนุญาตท้าวความก่อน
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ครอบครัวค่อนข้างยากจน พ่อกับแม่ทำงานก่อสร้าง แต่ส่งให้ลูกเรียนหนังสือ ทุกคน(มีพี่น้อง2คน พี่สาว และผมเป็นน้องชาย) และเรียนโรงเรียนดีดี กระทั่ง อายุ13เข้าม.1 ด้วยความที่เด็กกำลังอยากรู้อยากเห็น แถวชนบท จะมีกลุ่มรุ่นพี่ ที่ชอบจับกลุ่มนั่งคุยกันช่วงค่ำๆ และชอบแสดงพาวเวอร์ เล่าเรื่องวีรกรรมต่างๆนาๆ ตอนนั้นเราฟังจากรุ่นพี่เล่า รู้สึกว่ามันเท่ ไปตีคนนั้น ไล่ยิงคนนู่น เราเป็นเด็กรู้สึกว่าพวกรุ่นพี่นี่เจ๋งจริงๆ หลังจากนั้นผมพกมีดไปเรียนทุกวันตั้งแต่ม.1 ผมมีปัญหากับรุ่นพี่ที่โรงเรียน เหตุผลเพราะเล่นบอลแล้วเขาแพ้เลยมาหาเรื่อง จังหวะเลิกเรียน ผมถือมีดพร้อมเดินไปหาเขา และแทง เข้าท้องเขาเลือดไหล แต่ฝังรุ่นพี่ที่โดนแทง ไม่แจ้งความไม่เอาเรื่อง กะจะเอาคืน หลังจากนั้น ผมก็ออกจาก โรงเรียนอย่างเป็นทางการ และ ด้านมืดที่สุดของชีวิต กำลัง จะระเบิดขึ้น หลังจากแสดงพาวเวอร์แล้วรุ่นพี่ ก็ชม ชอบใจเจ๋งจริงๆ แล้วอยู่มาวันหนึ่ง รุ่นพี่ นั่งเสพยาบ้ากัน เราเพื่อที่จะให้รุ่นพี่ยอมรับ ก็ขอลอง ขอเสพ รุ่นพี่เตือนว่าอย่าลองไม่ดี แต่คนมันอยากรู้อยากลองเนอะรุ่นพี่ก็เลยปล่อย หลังจากเสพแล้วไม่มีเงินซื้อ สมัยนั้นเม็ดละ350-400บาท ก็เป็นเด็กส่งยา รับงานจากรุ่นพี่ แรกๆครั้งละ10เม็ด พอเริ่มเข้าในแวดวงยา รู้สึกว่า เริ่มรู้จักเครือข่ายหลายๆคนในพื้นที่ ก็50-100-200- ตอนนั้นไม่รู้สึกว่ากลัว ว่าถ้าถูกจับจะเป็นยังไง ผมทำอยู่แบบนี้ อยู่ตลอด พูดง่ายๆคือทุกวันต้องได้เสพ ได้มาขายไป กำไร คือขอแค่ได้เสพก็พอ จนมาช่วงหลัง รัฐบาลเริ่มกวาดล้าง และ รุ่นพี่โดนจับ ผมก็พยายามหาแหลงใหม่ไปติดต่อเพื่อสร้างเครดิต (ส่วนใหญ่รุ้จักการผ่านเพื่อน)หลังๆไม่ได้ขายก็ไปซื้อเสพครั้งละ1-2เม็ดต้องได้เสพทุกวัน ไม่มีเงินก็ข่มขู่พ่อแม่ และทำร้ายพ่อแม่จนน้ำตาตกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ยังไม่ยอดเลิกเสพ ตอนนั้นเห็นเพื่อนดีกว่าในครอบครัว พ่อแม่บอกอะไรไม่ฟัง แต่ถ้าเพื่อนแนะนำนั่นดีหมดจนตอนนั้นสูบจนหลอน ถึงขั้นวิ่งหนี คนจะมาตามฆ่า วิ่งตามถนนเห็นบ้านญาติพี่น้องเปิดไฟ หลังไหนรีบวิ่งเข้าไปแอบ ประมาณ3-4หลัง พร้อมตะโกนอย่าฆ่าผม ตอนนั้นเวลาตี2-3 ด้วยอาการหลอนที่วิ่งทั้งคืนจนเช้า จนพ่อแม่ (ตอนนั้นแม่ไปรับจ้างกรีดยางต่างจังหวัดพี่สาวเรียนกทม)ต้องกลับมาดูแล หลังจากเรื่องนี้ดังไปชาวบ้าน พูดปากต่อปาก นินทา จนแม่ไม่รู้เอาหน้าไว้ที่ไหน ญาติๆไม่มีใครคบ ไปนั่งบ้านใครเขาก็ไม่ตอนรับ หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ก็เสพเหมือนเดิมแต่น้อยๆลงหน่อย แต่ตั้งแต่ผมออกจากโรงเรียนมา ผมก็สมัครเรียนที่ก.ศ.น สมัครเพราะ1.ไปหาสาวๆ2.ได้เงินไปเรียน โกหกค่าชีทค่ารายงานเยอะแยะ แต่ผมไปเรียนทุกวันอาทิตย์นะ แม่ผมรู้ทั้งรู้ว่าเอาไปเสพยาแต่เพราะบอกไปเรียนก็ให้ตลอดครั้งละ300-400เพราะโกหกว่าค่ารายงานตอนนั้นคิดไม่ได้ครับ คิดอย่างเดียวคือได้เสพ ไม่เคยนึกสงสารพ่อแม่เลย หลังจากนั้น มีแฟน และทำผู้หญิงท้อง เราด้วยความที่เป็นผู้ชายและรับผิดชอบ โทรคุยกับแม่ฝ่ายหญิง เพื่อที่จะรับผิดชอบ แม่และป้าไปบ้านฝ่ายหญิงเพื่อจะคุยกันเรื่อง หมั้นหมาย ทแต่ทางฝ่ายหญิง เขาไม่ยอมรับผม ทั้งที่ลูกในท้องก็ลูกผม เขาพาลูกเขาไปทำแท้ง แล้วเพิ่งมารู้ตอนหลังว่า เพราะผมจน ติดยา เขาเลยไม่ให้ผมหมั้น ผมก็เจ็บใจทั้งอายคน พ่อแม่อายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ช่วงนั้นคิดจะเลิกยาจริง เลยไปบวช 1พรรษาออกมาก็เสพอีก ที่บ้านมีมอเตอร์ไซ3คนผมเอาไปจำนำและขายไป2คัน เหลือรถเก่าๆให้แม่ไปตลาดไปงานต่างๆ และคิดอยู่ในใจทำไมพ่อแม่ไม่รวยเหมือนคนอื่นเขา จนตอนนัน เข้าสู่วัย21ปี คัดเลือกทหาร ในใจอยากสมัครนะเพราะบังคับตัวเองไม่ได้ ตอนนั้นอยากกลับตัวกลับใจแต่สภาพแวดล้อม มันไม่อำนวย เลยภาวนาก่อนจะจับใบดำใบแดง ว่าหากโชคชะตาจะเป็นไปในทิศทางไหนก็ขอให้เป็นไปตามโชคชะตากำหนด (ตอนเลือกทหารแม่บนหมูย่าง2ตัวให้ติดเพราะเกินจะต้านแล้ว และผมกะจะสมัครลง3ชายแดนเพราะสำนึกและอยากกลับตัวกลับใจจริงๆแต่พวกน้าๆบอกว่า ถ้าสมัครมันเสียศักดิ์ศรี เลยจับฉลาก สะใจกว่า) แล้วผมก็จับใบดำ และหลังจากนั้น พี่สาวก็พาขึ้นไปเรียนรามเป็นพีดีกรีที่รามเพราะยังไม่จบม.6 (หากยังฟังต่อเม้นมานะครับ ผมจะมาต่อถ้ามีคนอ่าน
จากเด็กติดยาสู่หัวหน้าฝ่ายบุคคลความรักของคนรอบครัว
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ครอบครัวค่อนข้างยากจน พ่อกับแม่ทำงานก่อสร้าง แต่ส่งให้ลูกเรียนหนังสือ ทุกคน(มีพี่น้อง2คน พี่สาว และผมเป็นน้องชาย) และเรียนโรงเรียนดีดี กระทั่ง อายุ13เข้าม.1 ด้วยความที่เด็กกำลังอยากรู้อยากเห็น แถวชนบท จะมีกลุ่มรุ่นพี่ ที่ชอบจับกลุ่มนั่งคุยกันช่วงค่ำๆ และชอบแสดงพาวเวอร์ เล่าเรื่องวีรกรรมต่างๆนาๆ ตอนนั้นเราฟังจากรุ่นพี่เล่า รู้สึกว่ามันเท่ ไปตีคนนั้น ไล่ยิงคนนู่น เราเป็นเด็กรู้สึกว่าพวกรุ่นพี่นี่เจ๋งจริงๆ หลังจากนั้นผมพกมีดไปเรียนทุกวันตั้งแต่ม.1 ผมมีปัญหากับรุ่นพี่ที่โรงเรียน เหตุผลเพราะเล่นบอลแล้วเขาแพ้เลยมาหาเรื่อง จังหวะเลิกเรียน ผมถือมีดพร้อมเดินไปหาเขา และแทง เข้าท้องเขาเลือดไหล แต่ฝังรุ่นพี่ที่โดนแทง ไม่แจ้งความไม่เอาเรื่อง กะจะเอาคืน หลังจากนั้น ผมก็ออกจาก โรงเรียนอย่างเป็นทางการ และ ด้านมืดที่สุดของชีวิต กำลัง จะระเบิดขึ้น หลังจากแสดงพาวเวอร์แล้วรุ่นพี่ ก็ชม ชอบใจเจ๋งจริงๆ แล้วอยู่มาวันหนึ่ง รุ่นพี่ นั่งเสพยาบ้ากัน เราเพื่อที่จะให้รุ่นพี่ยอมรับ ก็ขอลอง ขอเสพ รุ่นพี่เตือนว่าอย่าลองไม่ดี แต่คนมันอยากรู้อยากลองเนอะรุ่นพี่ก็เลยปล่อย หลังจากเสพแล้วไม่มีเงินซื้อ สมัยนั้นเม็ดละ350-400บาท ก็เป็นเด็กส่งยา รับงานจากรุ่นพี่ แรกๆครั้งละ10เม็ด พอเริ่มเข้าในแวดวงยา รู้สึกว่า เริ่มรู้จักเครือข่ายหลายๆคนในพื้นที่ ก็50-100-200- ตอนนั้นไม่รู้สึกว่ากลัว ว่าถ้าถูกจับจะเป็นยังไง ผมทำอยู่แบบนี้ อยู่ตลอด พูดง่ายๆคือทุกวันต้องได้เสพ ได้มาขายไป กำไร คือขอแค่ได้เสพก็พอ จนมาช่วงหลัง รัฐบาลเริ่มกวาดล้าง และ รุ่นพี่โดนจับ ผมก็พยายามหาแหลงใหม่ไปติดต่อเพื่อสร้างเครดิต (ส่วนใหญ่รุ้จักการผ่านเพื่อน)หลังๆไม่ได้ขายก็ไปซื้อเสพครั้งละ1-2เม็ดต้องได้เสพทุกวัน ไม่มีเงินก็ข่มขู่พ่อแม่ และทำร้ายพ่อแม่จนน้ำตาตกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ยังไม่ยอดเลิกเสพ ตอนนั้นเห็นเพื่อนดีกว่าในครอบครัว พ่อแม่บอกอะไรไม่ฟัง แต่ถ้าเพื่อนแนะนำนั่นดีหมดจนตอนนั้นสูบจนหลอน ถึงขั้นวิ่งหนี คนจะมาตามฆ่า วิ่งตามถนนเห็นบ้านญาติพี่น้องเปิดไฟ หลังไหนรีบวิ่งเข้าไปแอบ ประมาณ3-4หลัง พร้อมตะโกนอย่าฆ่าผม ตอนนั้นเวลาตี2-3 ด้วยอาการหลอนที่วิ่งทั้งคืนจนเช้า จนพ่อแม่ (ตอนนั้นแม่ไปรับจ้างกรีดยางต่างจังหวัดพี่สาวเรียนกทม)ต้องกลับมาดูแล หลังจากเรื่องนี้ดังไปชาวบ้าน พูดปากต่อปาก นินทา จนแม่ไม่รู้เอาหน้าไว้ที่ไหน ญาติๆไม่มีใครคบ ไปนั่งบ้านใครเขาก็ไม่ตอนรับ หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ก็เสพเหมือนเดิมแต่น้อยๆลงหน่อย แต่ตั้งแต่ผมออกจากโรงเรียนมา ผมก็สมัครเรียนที่ก.ศ.น สมัครเพราะ1.ไปหาสาวๆ2.ได้เงินไปเรียน โกหกค่าชีทค่ารายงานเยอะแยะ แต่ผมไปเรียนทุกวันอาทิตย์นะ แม่ผมรู้ทั้งรู้ว่าเอาไปเสพยาแต่เพราะบอกไปเรียนก็ให้ตลอดครั้งละ300-400เพราะโกหกว่าค่ารายงานตอนนั้นคิดไม่ได้ครับ คิดอย่างเดียวคือได้เสพ ไม่เคยนึกสงสารพ่อแม่เลย หลังจากนั้น มีแฟน และทำผู้หญิงท้อง เราด้วยความที่เป็นผู้ชายและรับผิดชอบ โทรคุยกับแม่ฝ่ายหญิง เพื่อที่จะรับผิดชอบ แม่และป้าไปบ้านฝ่ายหญิงเพื่อจะคุยกันเรื่อง หมั้นหมาย ทแต่ทางฝ่ายหญิง เขาไม่ยอมรับผม ทั้งที่ลูกในท้องก็ลูกผม เขาพาลูกเขาไปทำแท้ง แล้วเพิ่งมารู้ตอนหลังว่า เพราะผมจน ติดยา เขาเลยไม่ให้ผมหมั้น ผมก็เจ็บใจทั้งอายคน พ่อแม่อายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ช่วงนั้นคิดจะเลิกยาจริง เลยไปบวช 1พรรษาออกมาก็เสพอีก ที่บ้านมีมอเตอร์ไซ3คนผมเอาไปจำนำและขายไป2คัน เหลือรถเก่าๆให้แม่ไปตลาดไปงานต่างๆ และคิดอยู่ในใจทำไมพ่อแม่ไม่รวยเหมือนคนอื่นเขา จนตอนนัน เข้าสู่วัย21ปี คัดเลือกทหาร ในใจอยากสมัครนะเพราะบังคับตัวเองไม่ได้ ตอนนั้นอยากกลับตัวกลับใจแต่สภาพแวดล้อม มันไม่อำนวย เลยภาวนาก่อนจะจับใบดำใบแดง ว่าหากโชคชะตาจะเป็นไปในทิศทางไหนก็ขอให้เป็นไปตามโชคชะตากำหนด (ตอนเลือกทหารแม่บนหมูย่าง2ตัวให้ติดเพราะเกินจะต้านแล้ว และผมกะจะสมัครลง3ชายแดนเพราะสำนึกและอยากกลับตัวกลับใจจริงๆแต่พวกน้าๆบอกว่า ถ้าสมัครมันเสียศักดิ์ศรี เลยจับฉลาก สะใจกว่า) แล้วผมก็จับใบดำ และหลังจากนั้น พี่สาวก็พาขึ้นไปเรียนรามเป็นพีดีกรีที่รามเพราะยังไม่จบม.6 (หากยังฟังต่อเม้นมานะครับ ผมจะมาต่อถ้ามีคนอ่าน