ผมอายุ 20 ตอนนี้เรียนวิศวะ คือตะก่อนค่อนข้างเข้าสังคมชีวิตมีสีสันมากเเต่พอคบเเฟนเพื่อนหลายๆคนก็เริ่มสนิทน้อยลงเพราะอยู่ด้วยกับเเฟนตลอด
เพื่อนที่สนิทส่วนใหญ่ก็จะมีเป้าหมายเดียวกันเช่น เรียนภาคเดียวกัน เรียกได้ว่าผมเพื่อนน้อยมากๆ ในช่วงนั้นเเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าสิ่งที่สำคัญ
ที่สุดคือ ประสบความสำเร็จ กับเรื่องเเฟน เเต่พอเลิกกับเเฟนทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ผมรู้สึกชีวิตเหงาเเละไม่มีใคร มีเเต่เป้าหมายที่ตั้งไว้ซึ่งก็มาให้ความสำคัญกับตรงนี้ เพื่อนสนิทผมที่เรียนจบม.ปลาย มาด้วยกันบอกว่า ตอนมีเเฟนก็ไม่เอาเพื่อนหรือว่าอะไรเลย ซึ่งผมก็มองว่ามันไม่ผิดเเละมันก็มี ข้อดี
เเละข้อเสีย ข้อดีหลักๆคือได้อยู่กับตัวเองเเละทำเป้าหมาย เเต่พอเลิกกับเเฟนผมก็รู้สึกถึงข้อเสียมาก คือเหงาเเละซึม พอกลับไปคุยกับเพื่อนที่เคยสนิท
ตะก่อน ก็รู้สึกไม่สนิทขนาดนั้น รู้สึกโดดเดี่ยวในด้านสังคม มีเเต่ครอบครัวที่อยู่ด้วยเเต่ก็ยังเหงา ไม่เหมือนตะก่อน ผมเลยคิดว่าถ้าคนเราโตขึ้น มีครอบครัวของตัวเองเเละทำเป้าหมายในหน้าที่การงานต่างๆเเล้วเลิกกับคู่ชีวิต มันคงไม่ต่างกับชีวิตผมในตอนนี้ใช่มั้ยครับ