สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ33 แต่งานแล้วมีลูก1คน อายุ1.8ขวบ ตอนนี้อาศัยอยู่กับพ่อแม่ (ครอบครัวคนจีน)
            ตั้งแต่เราเรียนจบ ปวช.3 ก็มาช่วยงานพ่อแม่ที่ร้านขายอาหาร (เช่าที่) ไม่เคยได้ใช่ชีวิตข้างนอก ไม่เคยได้มีชีวิตส่วนตัว มีแฟนก็ต้องอยู่ในสายตาพ่อแม่ จนอายุ30ได้แต่งาน รู้สึกว่าได้รับอิสรภาพ5555 ไปไหนมาไหนได้ กลับกี่โมงก็ได้ แต่ต้องบอกว่าจะไปไหน ทำอะไร
          เคยคิดจะทำอะไรหลายๆอย่างแต่พ่อก็ห้าม หรือพูดให้เปลี่ยนความคิด ถ้าไม่เชื่อหรือดื่อจะทำต่อ พ่อชอบพูดให้รู้สึกว่า ไม่พอใจ เราก็เป็นคนที่ไม่ชอบมีปัญหา ไม่ชอบทำให้คนอื่นไม่พอใจ เราเลยหยุดทุกอย่างที่คิดจะทำ มันอึดอัดนะคะ แต่เราทำอะไรไม่ได้ จะออกไปเช่าบ้านข้างนอกก็โดนห้าม
พ่อชอบพูดประชดว่าขายขายบ้าน ขายรถ
          ตอนนี้ เราต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้าน แฟนทำงานรับราชการ เราอยากช่วยแฟนหาเงินเลยขายของเฉพาะวันเสาร์ (รับออเดอร์ส่งตามบ้าน) วันที่แฟนเราหยุดงาน เพราะแฟนดูลูกให้
        ตอนนี้ลูกเริ่มรู้เรื่องแล้ว ตั้งใจจะเอาลูกออกไปขายของข้างนอก มีที่ทางมีร้านเรียบร้อย แต่ก็ยังไม่วายถูกห้าม ทำไมชีวิตเราข้อแม้มันเยอะจัง จะทำอะไร คิดอะไรก็ทำไม่ได้ จะแยกออกไปอยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะแฟนเราหาเงินคนเดียว ค่าใช้จ่ายจะหนักที่แฟน แต่ที่อยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ลำบาก มีบ้านมีรถ(ของพ่อแม่)ให้ใช้  เรากับแฟนอยากสร้างอะไรที่เป็นของตัวเอง ควรทำยังไงดี เข้าใจว่าพ่อเราก็เป็นห่วง แต่เราก็33แล้วยังไม่สร้างอะไรเลย