อายุ50ปีนางมีลูกชายคนเดียว เลี้ยงลูกมาคนเดียว (single mom) ก็เข้าใจว่ารักลูกมากเป็นธรรมดาของแม่ทุกคน นางไม่เคยบ่น ไม่เคยว่าอะไรให้ได้ยิน เคยเห็นบ่นพึงพำเบาๆไม่รู้บ่นอะไร พูดดีกับเราตลอด เวลาเราทำกับข้าวนางก็จะมาช่วยทำตลอด แต่นางจะไม่พูดกับเราเลยถ้าไม่จำเป็น  ชอบมาแอบดูแอบฟังเรากับลูกชาย รู้สึกไม่เป็นส่วนตัวเลย บางครั้งเวลาอยู่กับเราสองคนนางชอบทำหน้าไร้ความรู้สึก และทำอะไรก็เสียงดังตึงตังไปหมด พอเราหันไปมอง ก็ร้องเพลงเฉยเลย งงไปอีก ทีแรกคิดว่าเป็นนิสัยของนางที่ชอบทำอะไรเสียงดั แต่ลองสังเกตเวลาลูกชายอยู่ไม่เป็นจ้า เวลาทานข้าวเป็นโต๊ะอาหารนางจะพูดแต่กับลูกลูกชาย กลัวลูกไม่อิ่ม ค่อยถามลูกเหมือนเขาเป็นเด็กเราทำตัวไม่ถูกเลย เวลาเราตักอาหารนางชอบมอง จนเราไม่กล้าจะตักอะไรกินเยอะ  อิ่มบ้างไม่อิ่มบ้างก็ทนๆไป  ถ้าเป็นแบบนี้ควรรับมือยังไงคะ เหมือนไม่มีอะไรแต่อยู่ด้วยแล้วอึดอัดมาก หดหู่ยิ้มไม่ออก คิดถึงพ่อแม่ตัวเองเลย