เมื่อคืนเราอยู่บ้านแฟน เรากับแฟนทะเลาะกันค่ะ ทะเลาะกันเพราะเล่นกัน อยู่ๆเชาก็ถามว่าจะเลิกใช่มั้ย เราก็บอกใช่ คิดว่าเขาหมายถึงเลิกเล่นกัน แล้วเขาก็ถีบเราแล้วก็ย้ายไปนอนตรงโซฟา เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าเขาแค่เล่นๆเฉยๆไม่ได้อะไร สักพักเราก็เดินไปหาเขา เขาก็สะบัดแล้วพูดว่าเลิกไปเลย ก็รอกลับบ้านแค่นั้นแหละ เราก็งง อะไรไม่เอาไม่เลิก เลิกอะไร เขาก็แบบพูดว่าอย่ามาเซ้าซี้ เราก็ง้อเขา เขาก็เดินหนีบ้าง ละก็พูดแบบรอกลับบ้านไปเลย ตอนนั้นมัน4ทุ่มซึ่งมันเคอร์ฟิวแล้ว เราก็ร้องไห้ เสียใจด้วยความที่เราอยู่บ้านเขาด้วย เรารู้สึกเหมือนโดนไล่ เราก็เก็บของเก็บเสื้อผ้า แล้วก็เอากุญแจไปเปิดรั้วบ้าน เราหวังให้เขาเดินมาดึงเรากลับเข้าไป แต่ไม่ค่ะ เขาเดินออกมาแล้วก็เอากุญที่มือเราไปละก็ผลักเราออกจากรั้วบ้านแล้วก็ล็อคประตูใส่ เราเดินออกมาแบบไม่มองหน้าเขา เขาพูดเสียงดัง เราได้ยินคำพูดเขาว่า จะไปไปเลยนะแล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้าอีก เราเดินออกไปร้องไห้ เดินทางเปลี่ยวๆมืดๆในซอย เราเคยแต่ได้ยินเรื่องแบบนี้จากคนอื่น เราไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเรา สุดท้าย ย่าของเขาก็ให้คนมารับเรากลับไปที่บ้านเขา สุดท้ายเราก็ง้อเขา เขาก็ปฏิเสธเราผลักเรา พูดกับย่าว่าจะให้คนไปรับทำไม เรารู้สึกแบบโคตรไร้ค่า น่าสมเพชมากๆ แต่สุดท้ายเราก็ง้อเขาเองเราทำทุกอย่างจนเขายอมดีด้วย แต่มันก็ยังฝังใจเราอยู่ดี เราเสียใจเสียความรู้สึกมากๆ เราควรทำยังไงคะ เราเหนื่อยจังเลยแต่เราออกไปไม่ได้เพราะเรารักจริงๆ