เราเป็นเด็กจบใหม่ที่เข้าไปทำงานบริษัทแห่งนึงในสมุทรปราการ ก็ได้เรียนรู้งานไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีใครสอนงาน จนไม่รู้ว่าเราแอบชอบพี่เขาตอนไหน รู้อีกทีพอมีอะไรไม่เข้าใจก็อยากจะเดินไปถามแต่พี่เขา พี่เขาก็พร้อมตอบทุกคำถามนะ อธิบายให้เราเข้าใจได้เลยทีเดียว แล้วเราก็ชอบพี่เขามาเรื่อยๆ ตอนแรกคิดว่าคงคิดไปเอง หลังๆคือแอบมองทุกวัน ขอให้ได้แอบมอง พักหลังๆเขาคงจับได้ว่าแอบมองแล้วสายตาก็ eye contact กันบ่อยมาก แช้วเราก็เอาตัวเองไปพบเจอเขาตลอด ไม่ว่าจะเลิกงานก็เดินกลับทางเดียวกัน วันเสาร์ก็มาทำงานเพื่อจะได้เจอเขา เราอาจจะคิดไปเองเรื่อง eye contact แต่เคยให้เพื่อนจับสังเกตุ เพื่อนก็บอกว่าพี่เขามองเธอ ก็อะ อาจจะจับได้ แต่แล้วไงเขาจะรู้มั้ยว่าที่เรามองนะหลงรักพี่เขาไม่ไหวแล้ว แอบมองมา3-4เดือน แต่เราเป็นคนที่นิ่งๆว่าเจอคนที่ชอบจะไม่ยิ้มทำหน้านิ่งแล้วเวลาเดินผ่านก็หน้านิ่งไม่มอง ต่างจากคนอื่นที่เข้าไปเล่นด้วย เวลาเจอหน้าใจคือเต้นแบบ เต้นแรงมากก เหงื่อออก ไม่เป็นตัวของตัวเอง จนวันสุดท้ายก่อนที่เราจะลาออก รวบรวมความกล้าทั้งหมดทักไปบอกขอบคุณเขาที่สอนงาน ทั้งๆที่ใจจริงอยากสารภาพชอบไปเลยด้วยซ้ำ แต่ความกล้าเราก็ไม่มากพอ ทำให้ทุกวันนี้มานั่งคิดถึงเขาทุกวันโดยที่อาจจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามีน้องคนนึงชอบเขามากขนาดไหน วันนี้พี่เขาแปลกปกติเขาจะชอบใส่เสื้อโปโล วันนี้เขาใส่เสื้อลายสก็อต หล่อมากกกกก แต่ก็ไม่กล้ามองหน้าเขาอยู่ดี
นั้นแหละ อ้อ วันสุดท้ายฝากเพื่อนเอาน้ำไปให้ด้วย 1 แก้ว แค่นี้ก็ดีใจแล้วเราเนี่ย อยากถามว่าพี่เขาจะรู้ว่าเราชอบ จากeye contract, แล้วเคยไปเจอพี่เขาตลาดแถวบ้าน พี่เขายืนซื้อของอยู่ พอเราเดินสวนกลับมาอีกทีเขาก็ยืนอยู่ที่เดิมทั้งๆที่ในมือเขาได้ของแล้ว ตอนเดินผ่านตาเราก็มองกันอีกแล้ว 
สุดท้ายแล้วความรักนี้ก็จบไปแต่เรายังไม่เคยลืมพี่เขาเลย อ้อ พี่เขาน่าจะอายุ48 แต่ไม่มีครอบครัวนะ คนอายุเท่านี้เขายังจะมีความรู้สึกรักใคร หรือ รุ้ว่าใครมาแอบชอบมั้ยคะ 
ปล.พิมพ์ยาวหน่อยนะเป็นความในใจสุดๆ