2 คู่ที่ลงวันนี้ แสดงปัญหาของระบบการฝึกในสโมสรของคุณได้อย่างชัดเจนมาก แถมมันไม่ใช่ครั้งแรก แต่เราเตือนเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว ไปดูทั้ง ชายคู่ และ ชายเดี่ยว วันนี้บ้าง ทั้ง 3 คน เราเองก็เคยเห็นจุดอ่อนของทั้ง นักกีฬาทั้ง 3 คน วันนี้พวกเขาแก้จุดอ่อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทุกคนเห็นการพัฒนาของนักกีฬา นักกีฬาก็มีความมั่นใจ แต่สิ่งที่ได้เห็นของนักกีฬาในสังกัดสโมสสรคุณมันไม่ใช่เลย ในฐานะนักกีฬามันก็เหมือนอยู่บนปากเหว ในขณะที่นักกีฬาคนอื่นๆ ก้าวหน้า แต่ถ้ามีคนที่ไม่ได้ก้าวไปไหนกับเขาเลย พวกเขาจะรู้สึกยังไง ? 

เอาจริงๆ แบดมินตันมันก็เหมือนเทนนิสนั่นแหละ เทนนิสนักกีฬาหลายๆ คนเขาไม่ได้ใช้เทคโนโลยีหรืองบ อะไรเลยนะแค่สนามก็เพียงพอแล้ว ขอแค่โค้ชเห็นจุดอ่อนแล้วก็ปรับการฝึกให้มันเข้ากันได้ก็จบแล้ว ทุกวันนี้มี วิทยาศาสตร์การกีฬา หรืออย่างในการ์ตูนมีเยอะแยะ อย่างก้าวแรกสู่สังเวียน ตัวอย่างที่ดีเลยทั้งเรื่องไม่เห็นได้ใช้เทคโนโลยีอะไรเลย มีแต่การปรับการฝึกให้เข้ากับตัวนักกีฬา ถ้านักกีฬาทำสำเร็จ มันก็คือความสำเร็จและภาคภูมิใจของโค้ชด้วยว่าสิ่งที่พวกเขาทำมันถูกต้อง นักกีฬาสังกัดสโมสรอิสระเขาสามารถแก้จุดอ่อนของนักกีฬาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทำไมพวกคุณถึงทำไม่ได้ ทั้งๆ ที่พวกเขาก็มีเหมือนกับสโมสรของคุณ สนาม ฟิตเนสยิม โค้ช เหมือนกันหมดไม่แตกต่างกันเลย 

นี่คือปัญหาใหญ่ของสมาคมแบดมินตัน ในยุคคุณหญิงปัทมา และก็เป็นปัญหาในหลายๆ สมาคมกีฬา ด้วย