ผมรูว่าผมโลเล....
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตนี้คือความน่าเบื่อจริงๆหรอ....
คนที่รักอิสระทั้งหลาย... หรือเราแค่ไม่กล้าที่จะล่ะทิ้งทุกสิ่งอย่างเพื่อจมปักอยู่กับสิ่งที่เรานั้นเข้าใจมันดีอยู่แล้ว หรือไม่สิ่งที่ว่ามันไม่น่าทำความเข้าใจเอาเสียเลยล่ะ จึงเบื่อหน่าย...
สิ่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคยมันน่าเร้าใจมากกว่าใช่ไหม
ไม่รู้พวกคุณเป็นบ้างหรือเปล่าที่เวลาเราเข้าใจในอะไรสักอย่างโดยรวมแล้ว เราจะไม่สนใจมันอีกเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เฝ้าครั่งใคร่ในสิ่งใหม่ๆ ความรู้ใหม่ๆ ที่ผ่านเข้ามาให้เห็น กะตือรือร้นที่จะทำความเข้าใจ แต่พอเข้าใจแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น
เบื่อ!! เบื่อโว้ยๆ ทั้งๆที่สิ่งที่ตัวเองรู้มามันเป็นแค่ความรู้ที่ผิวเผิน ใช่เรามองข้ามจุดเล็กๆที่น่าสนใจนั้น ทั้งที่มีความสำคัญและน่าตื้นเต้นมากระดับนึ่ง จุดที่เราไม่สนใจนั้นมันอาจมีเสน่ห์ไม่แพ้เรื่องใหม่ๆที่คุณกำลังเปลี่ยนเลนไปทำก็ได้ ผมรู้ดีว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นถ้าเราเปลี่ยนเส้นทางไปบ่อยๆ ถ้าเรามัวแต่เริ่มใหม่เเล้วเมื่อไหร่จะถึงจุดหมายเล่า...
ผมรู้ว่าคุณกลัว เพราะผมก็กลัว กลัวหลงเข้ามาในเส้นทางที่เราไม่พึ่งใจนักเมื่อได้ลองถล้ำลึกเข้ามาแล้ว กล้วว่าจะไม่ได้กลับออกไปเจอเรื่องตื่นเต้นมากมายที่มีบนโลกใบนี้ไม่ได้อีก ถึงเป็นทางที่ดีใช้ได้แต่ก็คงห้ามความสงสัยในตัวมนุษย์ไม่ได้ เราอาจจะยังคงเคลือบแครงใจว่าอีกทางจะเป็นยังไง เราอาจจะหักพวงมาลัยทันทีที่เจอทางเลี้ยวข้างหน้า แต่ผมไม่ได้จะว่าอะไรคุณหรอ ถ้าทางที่ที่คุณอยู่นะตอนนี้มันแย่ แต่ขอให้ทางใหม่ที่คุณเลือกนั้นเป็นทางที่คุณหมายมั้นไว้เเล้วว่าจะทำให้ได้ดีด้วยเถอะ อย่าเลือกเพียงเพราะคุณเหนื่อยหรือไม่ชอบ มองตรงไปที่ปลายทางถ้าคิดว่าไหวและมีความสุข ก็ลุยเลย มองไปที่จุดหมายเเล้วประคับประคองตัวเองให้ได้เป็นพอ อาจจะเเวะนั้นทำนี้บ้างก็ไม่เป็นไร ค่อยๆเป็นไปไม่ต้องรีบ ถ้ารู้เเล้วว่าจะไปไหน ยังไงสักวันมันต้องถึง...
(ปล.ถ้าไม่หลงทางอะนะ ถ้าหลงจริงผมขอกลับไปนอนตีพุงอยู่บ้านดีกว่า...)
ปล.2 ผมเขียนขึ้มมาเตือนใจตัวเองเฉยๆ
ผิดพลาดประการใดก็อย่าว่ากันแรงนักเลยครับ....
ผมรูว่าผมโลเล....
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตนี้คือความน่าเบื่อจริงๆหรอ....
คนที่รักอิสระทั้งหลาย... หรือเราแค่ไม่กล้าที่จะล่ะทิ้งทุกสิ่งอย่างเพื่อจมปักอยู่กับสิ่งที่เรานั้นเข้าใจมันดีอยู่แล้ว หรือไม่สิ่งที่ว่ามันไม่น่าทำความเข้าใจเอาเสียเลยล่ะ จึงเบื่อหน่าย...
สิ่งใหม่ที่ไม่คุ้นเคยมันน่าเร้าใจมากกว่าใช่ไหม
ไม่รู้พวกคุณเป็นบ้างหรือเปล่าที่เวลาเราเข้าใจในอะไรสักอย่างโดยรวมแล้ว เราจะไม่สนใจมันอีกเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เฝ้าครั่งใคร่ในสิ่งใหม่ๆ ความรู้ใหม่ๆ ที่ผ่านเข้ามาให้เห็น กะตือรือร้นที่จะทำความเข้าใจ แต่พอเข้าใจแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น
เบื่อ!! เบื่อโว้ยๆ ทั้งๆที่สิ่งที่ตัวเองรู้มามันเป็นแค่ความรู้ที่ผิวเผิน ใช่เรามองข้ามจุดเล็กๆที่น่าสนใจนั้น ทั้งที่มีความสำคัญและน่าตื้นเต้นมากระดับนึ่ง จุดที่เราไม่สนใจนั้นมันอาจมีเสน่ห์ไม่แพ้เรื่องใหม่ๆที่คุณกำลังเปลี่ยนเลนไปทำก็ได้ ผมรู้ดีว่ามันไม่มีอะไรดีขึ้นถ้าเราเปลี่ยนเส้นทางไปบ่อยๆ ถ้าเรามัวแต่เริ่มใหม่เเล้วเมื่อไหร่จะถึงจุดหมายเล่า...
ผมรู้ว่าคุณกลัว เพราะผมก็กลัว กลัวหลงเข้ามาในเส้นทางที่เราไม่พึ่งใจนักเมื่อได้ลองถล้ำลึกเข้ามาแล้ว กล้วว่าจะไม่ได้กลับออกไปเจอเรื่องตื่นเต้นมากมายที่มีบนโลกใบนี้ไม่ได้อีก ถึงเป็นทางที่ดีใช้ได้แต่ก็คงห้ามความสงสัยในตัวมนุษย์ไม่ได้ เราอาจจะยังคงเคลือบแครงใจว่าอีกทางจะเป็นยังไง เราอาจจะหักพวงมาลัยทันทีที่เจอทางเลี้ยวข้างหน้า แต่ผมไม่ได้จะว่าอะไรคุณหรอ ถ้าทางที่ที่คุณอยู่นะตอนนี้มันแย่ แต่ขอให้ทางใหม่ที่คุณเลือกนั้นเป็นทางที่คุณหมายมั้นไว้เเล้วว่าจะทำให้ได้ดีด้วยเถอะ อย่าเลือกเพียงเพราะคุณเหนื่อยหรือไม่ชอบ มองตรงไปที่ปลายทางถ้าคิดว่าไหวและมีความสุข ก็ลุยเลย มองไปที่จุดหมายเเล้วประคับประคองตัวเองให้ได้เป็นพอ อาจจะเเวะนั้นทำนี้บ้างก็ไม่เป็นไร ค่อยๆเป็นไปไม่ต้องรีบ ถ้ารู้เเล้วว่าจะไปไหน ยังไงสักวันมันต้องถึง...
(ปล.ถ้าไม่หลงทางอะนะ ถ้าหลงจริงผมขอกลับไปนอนตีพุงอยู่บ้านดีกว่า...)
ปล.2 ผมเขียนขึ้มมาเตือนใจตัวเองเฉยๆ
ผิดพลาดประการใดก็อย่าว่ากันแรงนักเลยครับ....