ตอนนี้เราอายุ19แล้วเราเริ่มรู้สึกเบื่อบ้านเบื่อคนที่บ้านหลายครั้งที่เราต้องทำอะไรแทนคนในบ้านทั้งๆที่สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ควรทำด้วยตัวเองชีวิตเราถูกคุกคามจากคนในบ้านเราไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเองเนื่องจากที่บ้านไม่มีห้องเหลือแล้วเราเลยต้องนอนกับแม่(พ่อเสียแล้ว)ซึ่งเราอยากมีห้องนอนเป็นของตัวเองมากเพราะเราคิดว่านั้นคือเซฟโซนของเราและตอนนี้เราได้ทุนไปเรียนต่อที่จีนตอนนี้ก็รอทีกำหนดบินแต่เรายังไม่เคยออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองเลยไม่เคยนอนค้างบ้านเพื่อนไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนจะไปไหนก็ต้องกลับให้ตรงเวลาอีกไม่นานเราก็จะต้องไปจีนแล้วเรารู้สึกเราไม่มีประสบการณ์การใช้ชีวิตเลยจะทำอะไรก็ต้องมีแม่ตลอดหลายครั้งที่เราจะขอแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนเราไม่ได้คำตอบและมักจะจบด้วยการทะเลาะกันตลอดเราไม่แน่ใจว่าเราเรียกร้องอิสระมากเกินไปไหมหรือเราควรเข้าใจแม่ให้มากกว่านี้ TT