อ่า... ตามหัวข้อเลยนะคะ เราเองก็ไม่มั่นใจว่าใช้คำนี้ถูกมั้ย แต่ว่าถ้ามีเวลาว่าง มานั่งอ่านสิ่งที่เราอยากระบายทีค่ะ  คือตอนนี้เราอายุพึ่งจะ19ค่ะ มีน้องชายคนนึง เริ่มจากตรงไหนก่อนดีนะ ส่วนตัวอยู่กับพ่อแม่ค่ะ หลายคนคงคิดว่ามีทั้งพ่อแม่ก็อบอุ่นดีออก ไม่ต้องคิดหรือเครียดอะไร ก็คงสามารถซัพพอร์ตได้แหละ มีลูกแค่ 2 คน แต่ว่าสิ่งที่เรากำลังจะเล่าต่อไปนี้ เป็นสิ่งที่เราคิดว่ามันค่อนข้างจะไม่โอเคสำหรับคนเป็นลูกอย่างเรา พ่อแม่เราทำงานทั้งคู่ค่ะ เงินเดินก็แล้วแต่ความขยัน พ่อเราขับรถค่ะ เป็นขนพวกหิน ดิน ทราย ในบริษัท เงินเดือนประมาน 15000-18000 /เดือน บวกลบไม่ต่ำกว่า 15000 ค่ะ แม่ก็ทำที่เดียวกันค่ะ เป็นแม่บ้าน เงินเดือนก็หมื่นต้นๆมั้งคะ อันนี้เราไม่เคยถามแม่ เราเองก็ทำงานที่เดียวกับพ่อแม่ค่ะ แต่ว่าทำงานหน้าคอม พึ่งมาทำได้ 3 เดือนค่ะ เงินเดือนตามวันที่ทำ ยังไม่ถึงหมื่นค่ะ (ถ้าผ่านโปรทำงานได้ ก็น่าจะได้เกินหมื่นค่ะ)  อันนี้เป็นเรื่องที่ท้าวความเมื่อปีที่แล้วนะคะ  ก่อนหน้านี้ตอนปวช.2 ช่วงฝึกงาน ด้วยความที่ว่าฝึกงานที่เทศบาล 4 เดือน แล้วส่วนใหญ่เป็นงานจุกจิก แต่เยอะหน่อย แต่ก็มีบางเวลาที่ว่าง เลยหาอะไรทำสักหน่อย ตอนนั้นเลยตัดสินใจรับเติมเกมส์ แรกๆก็ไม่ได้จริงจังอะไรค่ะ รายได้จากการทำก็ไม่เยอะ แต่ก็สนุกดี พอผ่านไปเดือนนึงได้ ตอนนั้นเริ่มมีลูกค้าเยอะขึ้น แบบคนรู้จักเราก็เยอะ คนรับเติมน้อย บวกกับเราไม่ค่อยเอากำไร เลยมีลูกค้าไม่ต่ำกว่า 20 คนต่อวัน กำไรต่อวันไม่เคยคิดค่ะ แต่ว่าทำมาเรื่อยๆ ช่วงรุ่งๆคือเงินไม่ขาดจริงๆ เลยไม่ขอจากพ่อแม่ค่ะ อีกเหตุผลคือ ต่อให้ขอเขาก็ไม่มี เขาบอกว่าไม่มี ทั้งๆที่ต้องมีค่าเบียร์+บุหรี่+กิน วันละไม่ต่ำกว่า 300-400 จากรายได้เขา แต่เราค่ากินที่วิลัยวันละ100 ของน้องอีก60-70 ถ้าเสาร์อาทิตย์ก็ได้ 60 เอง หลายคนบอกว่ามันก็เยอะนะ แต่สำหรับวัยเรียน ค่ารายงาน โครงการ เราก็เคยขอค่าอะไรพวกนั้นค่ะ แต่เขาก็บ่น ว่าจ่ายอีกแล้วหรอ มีก็ออกไปก่อน เราเลยไม่อยากจะขอค่ะ เพราะขอยังไงก็คงไม่ได้ แต่เรายังดีมีรายได้จากเติมเกมส์ แต่น้องเราทำไรก็ไม่เป็นเลยค่ะ ช่วงที่รับเติมเกมส์ ทำให้เรามีเงินค่ะ เรามีเงินจ่ายค่าโครงการหลายพัน มีเงินกิน มีเงินซื้อของใช้ พอแม่เห็นว่าเราเริ่มมีเงินใช้ กินของดีๆ เขาก็ไม่ให้เงินเราค่ะ เราก็ไม่ทวง เพราะยังไงเขาก็เถียงกลับมาว่า มีเงินแล้วจะขอทำไมอีก ช่วงนั้นเราก็เลยตั้งใจทำงานตรงนี้มาก เพราะมันให้รายได้ดีเลยทีเดียว ช่วงนั้นเรามีเงินเติมเกมส์แบบไม่กลัวเลยค่ะว่ามันจะหมดไป  มีเงินกินทุกวัน บางทีก็พาน้องไปเที่ยวทำบุญที่แถวๆบางแสนค่ะ แล้วก็ไปดูหนังในโรงทุกวันศุกร์ ไปทุกอาทิตย์จริงๆค่ะ พอเรามีรายได้เยอะขึ้นกว่าเดิม เราก็พาแม่พาน้องไปเลี้ยงหลายครั้งค่ะ ชวนไปตลาด แต่พวกเขาไม่ไป บอกว่าไม่มีตังค์ ด้วยความที่เราอยากไป เราเลยให้เงินไปเดินค่ะ เขาเลยพาไป ไม่ได้เยอะมากนะคะ แต่เพราะช่วงนั้นเครียดๆ แล้วเงินก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไร เราก็ซื้อของกินมาให้กินค่ะ แบบว่าซื้อมาเลี้ยง ทุเรียน ผลไม้ ของกินอื่นๆ ตอนนั้นเราไม่เสียดายเงินเลยค่ะ เรามีความสุขเสียอีก จนมาถึงจุดที่รุ่งที่สุดเลยนะคะ เราทำงานมาเรื่อยๆ ก็ซื้อของที่อยากได้ คือหลายอย่างมากๆ แล้วเราก็คิดว่าเราซื้อจนพอใจแล้ว เลยไม่ได้ซื้ออะไรเพิ่ม มาดูเงินในบช.ทีหลัง ตอนนั้นมีอยู่ประมาณ 7000 ค่ะ บวกกับเงินสดอีก7000 เราเลยตั้งใจเก็บเงินมากๆ เพราะอยากได้โทรศัพท์ใหม่ (เราใช้I6 ค่ะ มือสือสะด้วย) เราอยากได้ I11 ค่ะ ซึ่งตอนนั้นราคาเกือบ 25000 64G เราคิดว่าแค่นั้นก็หรูแล้ว ก็ตั้งใจเก็บต่อค่ะ จนวันที่เราเก็บครบ ไม่ถึงเดือนที่เราตั้งเป้าไว้นะคะ ไวมากๆ เงินหมื่นนี้ เราก็กลัวว่าจะไม่พอ เลยเอาI6 ไปขาย ได้มาพันนึง ซื้อมาสี่พันนิดๆมั้งช่วงนั้น ก็เลยตัดสินใจไปซื้อเลย เงินทั้งหมดที่เก็บมา ทั้งบช.+เงินติดตัว มีพอดีสำหรับI11ค่ะ ก็เลยไปซื้อเลย ต้องซื้อหูฟังกับหัวชาร์จแยกนะคะ ดีนะที่เอาเครื่องเก่าไปขาย ละก็เลยซื้อแบตสำรองมาด้วย รวมๆวันนั้นหมด 22400+690+490+890 หมดตัวเลยค่ะวันนั้น มันก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆค่ะ เรามีความสุขมากๆๆๆๆ พอแม่รู้ว่าเราเอาเงิน2หมื่นไปซื้อ เขาถามว่าไม่ให้แม่ให้น้องบ้างหรอ ตอนนั้นเราโกรธค่ะ เพราะเราใช้เงินตัวเองซื้อ กว่าเราจะเก็บได้ เราตั้งใจขนาดไหน ไม่เคยขอเงินเขาเลย เขาเองก็คงเคืองๆ แต่พอเวลาผ่านไป ก็เหมือนเดิมค่ะ เราก็ซื้อมาเลี้ยงบ้าง บางครั้ง (มาถึงตรงนี้แล้วทุกคนไปหาอะไรมากินด้วยก็ได้นะคะ) มาถึงวันที่งานที่รับเติมเกมส์มันไม่ค่อยได้เยอะแล้ว เราก็ต้องไปสมัครเรียนปวส.แล้วด้วย คือปีนี้ค่ะ 64 เงินเราก็มีประมาณ4000ค่ะ ตอนนั้นเราบอกแม่ว่าอยากเรียนค่ะ เขาก็บอกว่าอยากส่งเรียนนะ เห็นรักเรียน แต่แม่ไม่มีเงิน..... เราสตั้นแบบหลายวิมากๆๆๆ เพราะเราต้องตัดสินใจแล้วว่า ชีวิตเราจะไปทางไหน จะจบที่ปวช.หรือจะไปต่อปวส. เครียดจนร้องไห้ค่ะ เครียดหลายวันมาก นอนไม่หลับ มีวันนึงตาโทรมายืมตังค์แม่ค่ะ 2000 แม่ก็ให้ไป แม่ให้เหตุผลกับตาว่าต้องเอาเงินตรงนั้นมาให้เราไปสมัครเรียน ต้องคืนก่อนวันนั้นวันนี้ แม่ให้เราเป็นคนทวงตา เขาก็บอกเขาจะคืน แต่พอถึงวันจริงๆ ตาไม่มีคืนค่ะ แม่เลยบ่นด่าเรา คงคิดว่าเรามีเงินจะให้ออกแทนไปก่อน ตอนนั้นยื้อนานมากๆค่ะ เพราะเราก็อยากเก็บไว้สมัครเรียน แต่สุดท้ายทนไม่ไหวค่ะ เลยโอนให้แม่ไปเลย 2000 แล้วก็ถือว่าให้ตาไปเลย ไม่ได้ทวงคืนหรืออะไร มาถึงวันที่เราต้องจ่ายค่าเทอมค่ะ เราก็เก็บจนทัน จ่ายสดเลยค่ะ หมดตัวเช่นเคย แต่ก็สบายใจค่ะ ไม่ต้องมานั่งคิดว่าเทอมนี้จะไม่มีเงืนจ่าย แต่ที่เราน้อยใจคือ วันนั้นแม่เรามีเงินไปออกรถค่ะ... ซึ่งออกรถมันก็ต้องใช้เงินอยู่ แล้วมีช่วงนึงพ่อเอารถไปเข้าไฟแนนซ์ค่ะ เพราะ"เพื่อน" เขากำลังจะโดนรถยึด 25000 ให้เพื่อนยืม ทุกวันนี้ยังคืนไม่ครบเลยค่ะ เราก็ยิ่งน้อยใจ มากๆๆๆๆ ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ แล้วมาถึงจุดที่รับเติมเกมส์มันไม่ได้ได้รายได้ทุกวันเหมือนเดิมอีกต่อไป เราก็เลยขายไอดีเกมส์ตัวเอง ตอนนั้นเห็นว่าราคาดีค่ะ แต่เติมหลายแสน ไม่คุ้มหรอก แต่มันถึงจุดที่เราไม่มีเงินแล้วด้วย ก็เลยใช้เงินตรงนี้อยู่กินทุกวัน จนใกล้หมด เหลือ 5-6พันสุดท้าย ตัดสินใจให้แม่หางานให้ค่ะ ก็มาได้งานที่เดียวกับแม่อย่างที่บอกตอนต้น ค่ะ เดือนแรกไม่มีปัญหาอะไร เพราะมีเงินเก่า พอมาเดือนที่ 2 เราชินตัวค่ะ สั่งของ กินอะไรตามใจตัวเองเลย จนสุดท้ายไม่พอถึงสิ้นเดือน แม่ก็บอกยืมก็ได้นะ เราก็เลยยืมค่ะ ตอนเช้าบางทีเขาก็ซื้อข้าวให้ค่ะ พอถึงสิ้นเดือน แม่ทวงชนิดที่ว่า คิดว่าไม่ใช่คนในครอบครัว เราก็นอยด์ๆค่ะ แค่500 แต่เราก็คืนไปนะคะ แม่ก็เคืองๆที่ว่า ไม่จ่ายค่าข้าวให้ เราก็โกรธอ่ะ แค่ข้าวไม่ถึง4วัน เพราะบางทีก็จ่ายไปบ้าง มาช่วงเดือนนี้ค่ะ เดือนที่3 ที่ทำงาน แม่ได้เงินม.40 หมื่นนึงค่ะ แม่ก็บ่นกับเราว่าเออเนี้ย ค่านั่นค่านี่ไม่พอบ้างแหละ ก็ต้องมีขอให้เราช่วยบ้าง จะให้ช่วยค่าไฟในบ้าน เราก็ไม่พอใจค่ะ เพราะเงินเดือนเราได้แค่นิดนึงถ้าเทียบกับค่าใช้จ่าย แทบไม่เหลือ เราก็บอกเขาว่าไหนจะค่าเทอมอีก เดือนละ2000 เขาก็ถามต้องจ่ายทุกเดือนเลยหรอ ใช่ค่ะ 4-5 เดือนเลย ค่าของกินของใช้ แทบไม่เหลือเลยค่ะ (แจกแจงนะคะ ค่ากินเราให้แม่ซื้อให้ค่ะ 45บาท เช้า-กลางวัน 26 วัน 1170 บาท เราก็ให้เพิ่มไป300 เพราะเราไม่อยากให้เขาคิดว่าทำฟรีค่ะ ไม่อยากให้เขาบ่น ) เราไม่เคยขอเงินเขาสักบาท เขาไม่เคยถามว่าเราเงินเหลือมั้ย พอกินมั้ย ไม่เคยถาม มีแต่จะมาเอาเงินจากเรา มีเมื่อวาน เขาพูดขึ้นว่า แม่ขอพันนึง ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แล้วก็ส่งเลขบช.มาในไลน์ แล้วก็พิมพ์ต่อว่า เอาที่เธอสบายใจ เราก็ไม่อ่านไม่ตอบค่ะ เพราะเราก็ไม่เหลือ เดือนนี้จ่ายค่าวัคซีนอีก พอมาวันนี้ เช้าวันใหม่ เขาก็เดินมาบอกว่า เดือนหน้าชั้นไม่ซื้อข้าวให้แล้วนะ เราก็คิดว่าคงเป็นเพราะเขาขอแล้วเราไม่ได้ให้ค่ะ เราก็โกรธค่ะ โกรธง่ายเนาะ55 แต่เราก็คิดมากแบบมากๆๆๆ เพราะทุกอย่างมันเก็บกดมาตลอด ปวดหัวแบบที่ไม่เคยปวดมาก่อน ร้องไห้แบบทั้งๆที่กำลังพิมพ์นี่เลย ข้าวเราก็กินไม่ลง เราอายุ19 เราไม่ขอตังค์เขา เราไม่ได้เป็นภาระเขา เขายังเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นอีกว่า เนี่ย ลูกพี่อ้อมเขาทำงานออนไลน์เหมือนเอ็ง เขาได้เงินมา เขาก็ให้เงินแม่เขา เราไม่ได้ตอบไปค่ะ แต่โกรธแบบสุด คิดในใจว่าเออ ก็ลูกคนอื่นเขาไม่ได้ต้องมานั่งจ่ายอะไรเองเหมือนเรานิ เลยตัดสินใจว่าถ้าทุกอย่างลงตัว จะออกไปใช้ชีวิตคนเดียวข้างนอก ออกจากที่บ้านหลังนี้ไปเลย แต่ติดที่เงินเรายังไม่สามารถแบกรับภาระตอนนี้ได้ ห้ามหยุด ห้ามลา เราทำงาน จ.-ส.ค่ะ 6 วัน วันอาทิตย์เรียนออนไลน์ตอนนี้ คือไม่ได้พักเลย 08.00-17.00 ทุกวัน กลับบ้านก็คือหลับ เราแค่อยากระบายค่ะ เรามีภูมิคุ้มกันการอยู่คนเดียวจากกลุ่มเพื่อนมาเยอะมากๆ เลยไม่ค่อยอยากทนกับเหตุการณ์พวกนี้สักเท่าไร แต่ที่เราคิดถึงขั้นนี้ มันต้องสุดแล้วจริงๆนะคะ มันมีเรื่องเล็กเรื่องน้อยอีกเยอะเลย เช่น พ่อพาเพื่อนมาเล่นไพ่ที่บ้าน เสียงดังยันเช้า เราตื่นๆหลับๆจนไปทำงานไม่ไหว แม่ตื่นมาบ่นยันออกจากบ้าน เราก็ตื่นๆหลับๆ ปวดหัวมาก ถ้าใครเคยตื่นๆหลับๆจะเข้าใจเลย ยาวมากก ใครอ่านจบ ขอกำลังใจได้มั้ยคะ