ผมใช้ชีวิต และทำงานในประเทศนิวซีแลนด์ มาระดับหนึ่ง
เริ่มจาก ทำงานร้านก๋วยเตี๋ยวของคนจีนมาเลเซีย ต่อด้วยร้านอาหารไทย ตามด้วยสายการบินไทย และ สายการบินแอร์นิวซีแลนด์

คนไทยที่ใช้ชีวิตในต่างประเทศนั้น
จะแบ่งได้เป็น
1. อยู่แบบชั่วคราว  เช่น นักเรียน นักศึกษา หรือ คนทำงานที่หน่วยงานต้นสังกัดส่งไปประจำ เช่น เจ้าหน้าที่ฑูต เจ้าหน้าที่สายการบิน
2. อยู่แบบถาวร  จะด้วยวีซ่าถาวร หรือ ถือสัญชาติ

กลุ่มที่ 1. นั้น  ผมมีโอกาสได้พบเจอ รู้จักน้อยมาก  เพราะผมไปนิวซีแลนด์ ไม่ได้มาเรียนหนังสือ หรือถูกส่งมาประจำการ
แต่ เท่าทีผมสังเกตนั้น กลุ่มนักเรียน นักศึกษา จะอยู่กับกลุ่มของนักเรียนนักศึกษา "เป็นส่วนใหญ่" อาจจะด้วยมีเรื่องการสนทนาได้มากกว่า เช่น ที่เรียน ที่เที่ยว ฯลฯ
ส่วนผู้ที่ไปประจำการ ทำงานนั้น ก็จะอยู่ในสังคม กลุ่มที่เกี่ยวขอ้งกับการทำงาน "เป็นส่วนใหญ่" ครับ

กลุ่มที่ 2. นั้น ผมจะมีโอกาสพบเจอมากกว่ามากครับ
จากกระทู้เก่า ที่ผมเคยเล่าให้ฟังบ้าง แล้วก็มีนะครับ
หลักๆคือ การ "ขิง" การ "โชว์เหนือ" (ประมาณ อวดตนข่มท่าน) นั้นจะมีเยอะครับ

คนไทยอยู่ต่างประเทศ รักกันไหม?
บอกได้ว่า "ส่วนใหญ่" -ไม่- ครับ
ช่วยเหลือกันไหม? ก็เช่นเดียวกันครับ "ส่วนใหญ่" -ไม่- ครับ

วันนี้ผมจะเล่าเรื่อง คนไทยกลุ่มที่ 2. ประเภทที่นิยม "หลอกหากิน" กับคนไทยด้วยกันครับ
เรื่องแรก ที่นิยมกันมากที่สุดคือ
- งาน -
หลอกคนไทยด้วยกันว่า "มาสิ มาที่นี่ หางานง่าย เงินดี ชีวิตดี  เดี๋ยวพี่ช่วย พี่มีช่องทางเยอะ"
ตอนที่ผมเป็นล่ามให้เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง ไปจับ "ผี" นั้น
มีเคสหนึ่ง ผมจำได้แม่นมาก
คือ
หญิงไทยถือวีซ่าถาวร ด้วยการมีสามีชาวนิวซีแลนด์
สามีชาวนิวซีแลนด์ มีอาชีพ "รับเหมาก่อสร้าง"
หญิงไทย มีรายได้จากการ "นำพาคนไทยจากประเทศไทย มาทำงานที่นิวซีแลนด์แบบผิดกฎหมาย" ครับ
(ในสมัยนั้นที่ผมรู้มาคือ 8หมื่น ถึง แสนกว่าๆต่อหัว)
หลักๆคือ "หาคนงานก่อสร้าง" ครับ  
สองสามีภรรยานี้ มีบ้าน 2 หลังปลูกในพื้นที่เดียวกันครับ
หลังหนึ่ง เอาไว้อยู่เอง  อีกหลังหนึ่ง ให้คนงานไทยพัก แน่นอนครับ "คิดค่าเช่า"
(รายได้ซ้ำรายได้ซ้อนมากมาย ตั้งแต่ค่าหัวนำพา ไปจนถึงค่าแรงแบบจ่ายเหมา จนถึงค่าเช่าบ้าน)

วันเกิดเหตุ
ไปที่บ้านหลังดังกล่าว ก็พบทั้งสองสามีภรรยา
และ "ผี" ชาย 4 คน หญิง 1 คน (หญิงมาพร้อมกับสามี คือหนึ่งในสี่)
ชาย 4 คนนั้น ทำงานก่อสร้างให้กับฝ่ายสามีที่เป็นชาวนิวซีแลนด์ เช้าก็ออกจากบ้านไปไซต์งาน เย็นกลับ
(ค่าแรงเหมา และ ยังเก็บค่าเช่าบ้านได้อีกด้วย)
ส่วน หญิง ที่อยู่ในบ้านหลังนั้น
ทำให้ผม - - ช๊ อ ค - - สุดขีดครับ ! ! ! !
คือ
พอสามีออกไปทำงานก่อสร้าง ตอนกลางวัน
คุณเธอ ออกไป "ขายบริการ" ครับ
ใช่ครับ เธอมานิวซีแลนด์พร้อมกับสามีที่ออกไปทำงานก่อสร้างตอนกลางวันนั่นแหล่ะครับ
สามีเธอรู้ไหม???
ผมว่า น่าจะรู้นะครับ
ที่ผมรู้ว่า เธอไปทำงานขายบริการ เพราะผมไปพบสมุดบันทึกเล่มเล็กของเธอ บันทึกการทำงานเพื่อเบิกเงินจากเจ้าของสถานที่
สถานที่ที่เธอทำงาน ก็เป็นแบบผิดกฎหมายครับ เป็น "ร้านตัดผม" เจ้าของเป็นคนจีนนิวซีแลนด์ ครับ
แล้วผมรู้ได้ยังไง ว่า เธอขายบริการ?
เพราะ บันทึกของเธอ ไงครับ
เธอบันทึกไว้แบบนี้ครับ
--------
วันที่ xxxxxxx
คนจีนแก่ ใส่แว่น 1
เมารีอ้วน 1
ฝรั่ง หล่อ 1
คนจีนวัยรุ่น 1
ฯลฯ
-------
ประมาณนี้ ครับ
เธอบันทึกไว้ทุกวัน  และ นำไปขึ้นเงินกับเจ้าของสถานที่ สัปดาห์ละ 1 ครั้ง
เธอมีรายได้คือ 25 เหรียญ (นิวซีแลนด์ ประมาณ 20 บาทในเวลานั้น) ต่อการรับลูกค้า 1 คน
รายละเอียดตรงนี้ ได้มาจากการสัมภาษณ์ของเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง  เพื่อสืบสาวต่อถึงสถานที่ทำงานของเธอเพื่อดำเนินการตามกฎหมายต่อไป

นี่คือเคสหนึ่ง ที่ผมจดจำได้ เพราะผม ช๊อค ครับ

อีกเคสหนึ่ง ที่ผมช๊อคไม่แพ้กัน
คือ
ไปตรวจค้น "สถานอาบ นวด" ของฝรั่ง ครับ
ในส่วนของ สถานบริการนั้น เป็นการเปิดบริการแบบ"ถูกกฎหมาย" นะครับ  ไม่ได้ผิด
ถ้าจะผิด ก็ส่วน การรับ "ผี" เข้าทำงานนี่แหล่ะครับ

เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง ต้องการไปตรวจค้น ตรวจจับ "ผี" ที่ลักลอบทำงานในสถานที่นั้น ครับ
จริงๆในวันนั้น ที่เข้าไปตรวจค้น ตรวจจับนั้น
พบเจอแต่ หญิง สัญชาติอื่นๆที่เป็น "ผี" และทำงานผิดกฎหมายในสถานที่นั้น
แต่
พบ หญิงไทย 1 คน ถือหนังสือเดินทางไทยทำงานอยู่ในสถานที่นั้น
เธอถือวีซ่าถาวร เพราะ แต่งงานมีสามีเป็นชาวนิวซีแลนด์ ครับ
เธอจึงไม่ได้ทำผิดกฎหมายแต่อย่างใด
ที่ผม - ช๊อค - คือ
เธออายุ 41 ปีแล้วครับ (ใช่ครับ สี่สิบเอ็ดปี)
แต่เธอยังต้องมาทำงานอาชีพนี้
สอบถามเธอ ได้ความว่า  "สามีไม่เอาไหน งานการไม่ทำ รับเงินเลี้ยงดูจากรัฐก็เอาไปใช้ส่วนตัว ไม่เอามาใช้กับครอบครัว..."

ส่วนเรื่อง คนไทยรักกัน ช่วยเหลือกันไหม?
ผมเชื่อว่า
"น้อยคน" ที่จะยอมรับความจริงว่า "คนไทยส่วนใหญ่ ไม่ได้รักกันช่วยเหลือกันครับ"
แน่นอนครับ คนไทยที่รักกัน ก็จะมีอยู่ครับ
แต่ คนไทยที่อยู่อย่างถาวรนั้น จะอยู่กันเป็นกลุ่มๆครับ  ภายในกลุ่มก็รักกันระดับหนึ่งครับ (แตกออกจากกลุ่มเมื่อไหร่ รู้กัน)
ระหว่างกลุ่มต่อกลุ่มนั้น ก็มีทั้งรักกันระดับหนึ่ง มีทั้งเกลียดชังกัน ดูถูกกัน ฯลฯ
แต่
โดยภาพรวม คนไทยในต่างประเทศ ไม่ได้รักกันช่วยเหลือกันหรอกครับ
หลักๆคือ ทุกคนก็ดิ้นรน "เอาตัวรอด" กันทั้งนั้น จะมาคาดหวังให้อุ้มใครช่วยใคร ก็คงไม่ไหวครับ

ฝากไว้ให้รับรู้ครับ
ว่า
การใช้ชีวิตในต่างประเทศนั้น ไม่ได้งดงามสวยหรู อยู่สบายอย่างที่ "เขาเล่าให้ฟัง" หรอกครับ !!

แม้กระทั่ง คนที่มีงานการมั่นคง อยู่ได้แบบไม่ลำบาก
แต่ เขาก็ไม่ได้มีหน้าที่ ที่จะต้องคอย "อุ้มชู ป้อนข้าวป้อนน้ำ" คนไทยคนอื่นๆ นะครับ

อย่าคาดหวัง ที่จะพึ่งพา ขอความช่วยเหลือจากใครครับ