คือหนูชอบคนนึง(นามสมมุติm)มาตั่งแต่ป.6ค่ะ แต่ตอนนั่นยังเด็กมากเลยเฉยๆ

แต่หลานชายของเขาคือเพื่อนสนิทของเรา(นามสมมุติy) เรามัคจะถามyเสมอว่าmเป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ยมาตลอดจนกระทั่ง
เราอยู่ม.2เรากำลังจะไปแข็งกีฬาที่ต่างประเทศเราเลยบอกกับyว่า บอกmทีว่าเราจะไปแข่งกีฬาแล้วขอกำลังใจหน่อย จนyบอกกับmว่าเราชอบm
มานานมากแล้ว แต่ทุกคนนอนที่เราชอบmแรกๆคือเรายังอยู่ป.6ซึ่งเรายังเด็กมากๆ และเราไม่เคยบอกกับใครเลยว่าเราชอบmนอกจากyเพื่อนสนิดเท่านั่นที่รู้
 และหลังจากเราไปแข่งmก็ทักมาหาเราครั่งแรก ตอนเราอยู่ม.2 เราคุยกันไม่บ่อยมากเพราะmมีแฟน5555 
นี้คือmพึ่งมามีแฟนตอนเราอยู่ม.2พอดี ช่วงนั่นเป็นช่วงที่เรานั่งเฝ้าแต่มือถือเพื่อรอmโทรมา มันเป็นแบบนั่นจนเราขึ้นม.4 ช่วงเราเรียนอยู่ม.4เรากับmไม่ได้แต่คุยกัน เราได้เจอกัน ได้ไปเที่ยว ได้ไปกินข้าว ได้ไปหัดขับรถ ไปดูหนัง พอมันผ่านมาสักพัก เรารู้สึกว่าความรักของเราครั่งนี้มันผิดเราพยายามจะตัดใจทุกครั้ง เพราะเราต้องรอmโทรมาตลอดบางที่เกือบเดือนแต่เราก็ยังรอ  เรารู้สึกผิดนะที่อยู่ในจุดๆนี้ เราพยายามตัดใจทุกครั้งแต่พอmโทรมาเราก็ยังรับตลอด
เรายังรักเขาแบบเดิมทุกวันๆ แต่ตอนนี้เราอยากตัดใจแล้ว เราไม่อยากรอแล้วอยากเดินไปข้างหน้าแล้ว เราควรทำไงดี