ตั้งแต่สมัยธนบุรีก็มีคนกลับไปอาศัยอยู่แล้วครับ มีหลักฐานที่กล่าวถึงการตั้งตำแหน่งกรมการเมืองนายบ้านในพื้นที่กรุงเก่าแล้ว และมีรายงานถึงการขุดหาสมบัติที่คนฝังไว้ในช่วงสงคราม หรือการเผาทำลายวัดวาอารามและพระพุทธรูปเพื่อหาทรัพย์โดยชาวไทยและชาวจีนในพื้นที่จำนวนมาก  แสดงว่ามีผู้อาศัยอยู่ครับ

ราชสำนักยังส่งข้าหลวงมาควบคุมการขุดสมบัติในพื้นที่กรุงเก่า  โดยผู้ที่จะไปขุดทรัพย์ให้แจ้งต่อรั้วแขวงอำเภอกำนันผู้รักษาเมืองกรมการกำกับคุมไปให้ขุด ถ้าชี้ว่าที่แห่งใดซึ่งตัวฝังทรัพย์ไว้ ให้ขุดแต่เฉพาะที่นั้น เมื่อได้ทรัพย์มามากก็แบ่งถวายช่วยราชการแผ่นดินสำหรับซื้อข้าวซื้อปลาซื้อเกลือขึ้นฉางเป็นเสบียงกองทัพ ภายหลังเมื่อทรัพย์ที่มีเจ้าของถูกขุดไปหมดแล้ว เหลือแต่ทรัพย์ซึ่งไม่มีเจ้าของจึงตกเข้าในกฎหมายลักษณะทรัพย์แผ่นดิน ผู้ที่ขุดได้ต้องแบ่งทรัพย์เป็นภาคหลวง

ในปลายรัชกาลพระเจ้ากรุงธนบุรี พระวิชิตณรงค์ ข้าหลวงผู้รับผูกขาดการขุดทรัพย์ในกรุงเก่า (เอกสารบางชิ้นระบุว่าเป็นผู้รักษากรุงเก่า) ไปเร่งรัดเอาเงินภาคหลวงไพร่จากการขุดทรัพย์ในกรุงให้ได้ตามจำนวน ๕๐๐ ชั่ง ทำให้ราษฎรในท้องที่ได้รับความเดือดร้อน    บรรดากรมการแขวงกรุงเก่าได้แก่ นายบุญนากบ้านแม่ลา  ขุนสุระนายบ้านม่วง ซึ่งเป็นคนในเครือข่ายทางการเมืองของรัชกาลที่ ๑ จึงวางแผนยึดอำนาจในกรุงธนบุรี โดยเริ่มจากรวบรวมไพร่พลจับพระวิชิตณรงค์สังหาร    พระอินทรอภัยผู้รักษากรุงหนีกลับไปกราบทูลพระเจ้ากรุงธนบุรีได้  ภายหลังกลุ่มของนายบุญนากก็ยกทัพมาตีกรุงธนบุรีได้สำเร็จ โดยได้รับความร่วมมือจากพระยาสรรค์ที่แปรพักตร์

เมื่อสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ นายบุญนากบ้านแม่ลามีความชอบในฐานะเป็นต้นคิดยึดกรุงธนบุรี รัชกาลที่ ๑ จึงทรงแต่งตั้งเป็น เจ้าพระยาไชยวิชิตรสิทธิศาสตรามหาประเทศราช ผู้รักษากรุงเก่าครับ