เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่  เราม.1  แฟนเรา ม.4 เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนตอนนี้ 5 ปีแล้ว ไม่มีการมั่นกันหรือแต่งงาน คบกันแบบที่ว่าทางบ้านของแฟนเราไม่รู้เลยว่าเราคือใครชื่ออะไรแฟนเราเป็นเชื้อสายจีนค่ะ ลูกเจ๊กเอาง่ายๆเลย แรกๆก็ความรักเด็กๆค่ะไม่ได้อะไรมากมายพอโตมาเรื่อยๆ ก็จะมีเรื่องกินเหล้าเข้ามา ติดเพื่อนบ้าง เรียนหนักขึ้น อันนั้นเรารับได้ค่ะปกติ แต่ที่เราจำฝังใจมากที่สุดคือ เขากินเหล้าเมาแล้วไปซื้อบริการ เรื่องนี้คือต้องอธิบายแบบละเอียดๆเลยค่ะ วันนั้นแฟนเราก็ไปกินเหล้ากับเพื่อนเขาตามปกติ(คือเราก็สนิทกับพวกเพื่อนๆของเขาค่ะคือเรียนมาด้วยกันเลยก็ว่าได้เพราะเรียนมัธยมที่เดียวกันค่ะ) วันนั้นเวลาประมาณ ตี2 เราโทรไปหาเขาก็รับแล้วบอกว่าออกมาเซเว่นค่ะ เราก็โอเครปกติ คือตอนนั้นยังไม่มีเคอร์ฟิวนะคะ ทีนี้เราก็รอเวลามันก็เลยไปประมาณ ตี2 ครึ่งค่ะ เราโทรหาไม่รับสายเรา ไม่รับเลยโทรติดนะคะแต่ไม่รับทุกช่องทาง เราเลยโทรหาเพื่อนๆเขาก็ไม่มีใครรับเลยสักคน ตอนแรกคิดว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่ใช่ค่ะ เราคุ้นเหตุการณ์แบบนี้มาก(เราขอไม่ลงลายละเอียดนะคะ) ทีนี้ก็ผ่านไปเกือบ 20 นาที ถึงจะโทรกลับมาตอนนั้นเราร้องให้ไปแล้วค่ะ คือคิดในใจใช่แน่ๆ คนที่โทรมาคือเพื่อนเขาค่ะ เราก็ร้องให้อยู่ เขาถามว่าเราเป็นอะไร เราบอกไปไหนกันมาแบบคนทั้งโมโหทั้งเสียใจแบบสุดๆเขาบอกว่าพี่อยู่ข้างล่างกัน เราไม่เชื่อค่ะตอนถามหรือพูดคุยเราก็ร้องให้ตลอด เขาพยายามปลอบเราว่ามันไม่มีอะไร แต่เราไม่เชื่อเลยร้องให้ต่อไป สักพักแฟนเรามาก็ถามว่าเป็นอะไรเราก็ถามคำเดิมคือ ไปไหนมา ไปตีใช่มั้ย เขาปฏิเสธทุกอย่าง เราถามจนเราโมโห เราเลยตัดสายบล็อคทุกช่องทาง แล้วเราก็นอนหลับไป ตอนนั้นไม่รู้ตัวค่ะว่าเราหลับไปตอนไหนตื่นอีกทีแม่เรามาปลุกค่ะ ว่าแฟนเรากับเพื่อนๆเขาอยู่หน้าบ้าน ก็ตกใจ เพราะแฟนเรากับเราอยู่คนละที่กันค่ะ เขาอยู่ สระบุรี เราอยู่อยุธยา เขาเอามอเตอร์ไซต์มาค่ะ 2 คัน 4 คน เวลาประมาณ ตี4นิดๆ เขามาถามเราว่าบล็อคทำไมก็พยายามง้อเรา เราไม่หายค่ะ เราขอดูโทรศัพท์มีสลิปโอนเงินค่ะ 500 บาท เวลาตอน ตี2:15 ซึ้งตอนนั้นเขาแถว่า สลิปโอนค่าหนังสือ ด้วยความที่แม่เราก็รีบให้เราเคลียร์กันให้เสร็จ เราเลยต้องจำใจบอกว่าหายโกรธแล้วให้เขากลับบ้านค่ะ พอตื่นมาตอนเช้า เราก็รวบรวมสติ คิดทุกอย่าง เราไปดูแชทที่เราทักไป ดูสลิปเขา ขอเขาดูชื่อเพื่อนที่บอกว่าโอนค่าหนังสือ  เขาเงียบทุกอย่าง จนเราถามรัวๆว่าตกลงไปใช่มั้ย เขาบอกใช่ คือเราเหมือนหลุดไปเลย นิ่ง มือไม้สั่นไปหมดเพราะเราไม่เคยเจออะไรแบบนี้เรา แถมตอนที่เขาจะกลับเราทักไปขอโทษเพื่อนๆเขาแบบว่าขอโทษที่ต้องลำบากพวกพี่ เราเจ็บใจตรงนี้ที่หลอกกันได้ เราเลยคิดว่าต่อไปเขาต้องเลิกแน่ๆ หรือไม่ก็อาจจะไปอีก คือเราเป็นคนที่ถ้ามาบอกกันมาสารภาพกันความโกรธเราจะไม่พุ่งเท่านี้ค่ะ เราทั้งเจ็บ แต่ก็รัก ทั้งเหนื่อย แต่ก็ทน คือมันฝังใจเรามากๆ เราเลยมาตั้งกระทู้นี้เพื่อขอความคิดเห็นจากทุกคนว่าเรา ควรจะคิดเรื่องอนาคตกับเขาต่อมั้ย เราควรจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปต่อมั้ย เรากลัวถ้าเขาทำอีกเราจะเป็นยังไง เรากลัวว่าถ้าเขาไม่รักเราแล้วเราจะทำยังไงดี *ตอนนี้ยังคบกันอยู่ค่ะ เขาง้อเราอยู่เกือบอาทิตย์ซื้อแหวนทองมาง้อ* เรารักนะคะแต่ลืมไม่ลงจริงๆ เราอยากรู้ที่เราพูดมาทั้งหมด เราอ่อนแอ งี่เง่า หรือวุ่นวายไปมั้ย 😢