อันที่จริง เรื่องนี้สำหรับผม มันเพิ่งผ่านมาไม่นาน นับวันที่เขียน ก็จะครบ 1 เดือนพอดี
ผมโดนคนที่ผมรักบอกลา (ไม่ได้บอกเลิกนะครับ) แต่กิริยาก็คือใช่นั่นแหละ
ซึ่งในระยะเวลาที่ถูกบอกลา ก็ก่อนที่ผมจะป่วยจากโควิดไม่นาน (แต่จริงๆ ไม่มีผลกับการโดนบอกลานะ เพราะเรื่องป่วยเกิดทีหลัง)
เพียงแต่ ผมไม่มีโอกาสรับรู้และปรับความเข้าใจเลย หลังจากหายป่วยกลับมา

ได้แต่ถูกบอกลา และค่อยๆ เฟดตัวเองออกไปจากผมอย่างตั้งใจมากๆ 
ผมพยายามติดต่อเขา มีเขาไว้ในทุกช่องทาง เฟสบุ้ค ไลน์ ไอจี ทวิตเตอร์ ก็โดนบล็อกเรียบ ขนาดที่ว่า เปิดเบอร์ใหม่มาแล้ว 4-5 เบอร์ ก็ยังโดนเหมือนเดิม มานั่งคิดๆ ดู ก็งงว่า นี่เราเป็นได้ขนาดนี้เลยเหรอ สุดท้ายช่องทางเดียว ที่ผมจะไม่ถูกบล็อก (ซึ่งจริงๆ ก็โดนบล็อกอยู่ดี นั่นคือส่งเมลล์หาเขาทุกวัน แต่เราเห็นเมลล์เรา ไปอยู่ในถังขยะทันทีที่ส่งถึง ก็แทบจะหมดกำลังใจแล้ว)

จริงๆ เรารักกันมากๆ นะครับ แต่ก็ไม่รู้เหตุผลใด ที่ทำให้กลายเป็นเหมือนคนไม่รักกัน หรือคนเกลียดกันได้มากเท่านี้

เพื่อนๆ คนไหน เคยเลิกกับแฟน แบบยังรักกันดี มีมั้ยครับ ? 
แล้วพวกคุณก้าวผ่านมาได้ยังไงกันบ้าง ขอวิธีฮีลตัวเองกันหน่อย (ถามผมตอนนี้ ผมท้อแท้มาก)

ปล. ตอนนี้ ฟังแต่เพลง "ไปไม่ถึง" ซ้ำไปซ้ำมา ... เพลงมันตรงกับเหตุการณ์ของผมจริงๆ