ด้วยความที่ว่าปัจจุบันเด็กทุกคนล้วนเรียนออนไลน์ซึ่งก่อให้เกิดความเครียดกันทั้งนั้น ทั้งไม่อยากออกไปคลุกคลีกับใครอยู่แต่ในห้อง วันนั้นทะเลาะกับแม่รุนแรงจนแม่ไล่ไปตาย ไม่เกิดมาแต่แรกก็ดี ถ้ารู้ว่าโตมาอย่างงี้ฆ่าทิ้งตั้งแต่เกิดมาแล้ว เราสะเทือนจิตใจมากค่ะ ซึ่งเรามีภาวะเครียดมาตั้งแต่2-3ปีแล้ว ไม่รู้ตัวเองเป็นซึมเศร้าด้วยรึเปล่า คำพูดพวกนั้นมันทำร้ายจิตใจเรามากๆ ซึ่งเรานั้นรู้ตัวเองแหละว่าทำผิด แต่มันไม่ได้หนักหนาถึงขั้นเราไปฆ่าคนหรือไปทำร้ายใคร เราทำผิดเรื่องปกติแหละค่ะ เล่นโทรศัพท์เยอะ ติดโซเชียล อยู่แต่ในห้องไม่คลุกคลีกับคน เราว่ามันยากสำหรับเรามากๆ แต่พวกท่านก็คงไม่เข้าใจหรอกค่ะ วันนั้นที่ทะเลาะกัน ก็โดนด่าอย่างงั้นไป เราก็ร้องไห้ค่ะ และบอกไปว่าก็พูดถึงขั้นไล่ไปตาย พ่อโกรธและมาทุบเรา จากนั้นก็เอาท่อนไม้จะมาไล่ทุบเราเกือบตายค่ะ เราเข้าใจว่าเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่ท่านทำเพื่อความหวังดีที่ตักเตือนลูกจริงๆหรอคะ ถ้าตายไปเค้าจะรู้สึกว่าหมดภาระสินะ เราผ่านวันนั้นมาได้แล้วตอนนี้ก็พยายามปรับตัวเองอยู่ แต่คงไม่ลืมเรื่องวันนั้นจนฝังใจเลยแหละค่ะ สักวันก็อยากมีความสุขบ้างเหมือนกัน 
*ขอโทษนะคะถ้าพิมพ์อะไรงงๆไป เราอธิบายไม่ค่อยถูกด้วยค่ะ*