แม่เราเป็นคนที่ใช้แต่อารมณ์ไม่ฟังความคิดของคนอื่นบ้างเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นหลักคิดว่าตัวเองถูกอยู่เสมอละเมิดความเป็นส่วนตัวของลูกจนหนูต้องออกมาระบายในกระทู้เนี่ยแหละค่ะคือแม่เราเลิกกับพ่อเราไปตั้งแต่เราอายุ 2 ขวบแล้วแม่เราก็มีแฟนใหม่เราก็เคยย้ายไปอยู่กับเขาสักปีนึงนะแต่ก็ทนไม่ได้ถึงปัจจุบันเราอยู่ม 2 แล้วเรายังต้องอยู่กับย่าเมื่อก่อนที่เราไปอยู่กับเขาตอนนั้นเรายังเด็กมากๆคือเราอึดอัดเวลาที่อยู่กับแม่แฟนก็ไม่ให้เรามีคนคุยก็ไม่ให้เรามีเพื่อนก็ไม่ให้ไปหาคุยกับเพื่อนก็ด่าอย่าว่าแต่คุยกับเพื่อนเลยเรียนออนไลน์ล็อคประตูห้องยังด่าเลยคนที่ด่าไม่ใช่แม่เรานะแต่พ่อเลี้ยงอยากได้อะไรแม่ไม่ค่อยอยากจะซื้อให้หรือบางทีโทรศัพท์พังเขาก็ซื้อแต่รุ่นที่มันแบบใช้แป๊บเดียวพังแล้วก็หาว่าเราใช้ไม่คุ้มไม่ถนอมแบบเข้า YouTube แล้วแบบสะดุดอ่ะสะดุดสะดุดเลยอ่ะแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะเล่าก็คือเราอยากจะมาปรึกษาว่าเราจะเอายังไงดีคุณเปิดใจกับแม่คุณเปิดใจคุยกับแม่หรือยังไงก็คือเราอยู่กับแม่แล้วเราอึดอัดอึดอัดแบบโคตรอึดอัดชอบทำอะไรในสิ่งที่เราไม่ชอบชอบให้เราไปทำอะไรที่เราไม่ได้ชอบเลยบางทีก็ไม่ได้เต็มใจแค่ที่นอนน่ะยังแข็งโป๊กเลยพ่อแม่มานอนด้วยแม่ก็นอนไม่ได้แล้วเราก็ต้องนอนอย่างนั้นทุกวันเนี่ยนะห้องส่วนตัวของเรามันก็เหมือนห้องสาธารณะทุกคนเข้าไปได้ทุกคนเสียงดังไม่ได้ก็คงต้องตกแต่งไม่ได้บางทีเราก็อยากมีห้องสวยๆแบบเขาบ้างเวลาทะเลาะกับแม่เรื่องพ่อเลี้ยงแม่ก็จะบอกว่าเขาอ่ะอาจจะปากหมาเเต่เค้าใจดีเขาขี้โมโหมากเข้าใจนะว่าอยู่ในวัยทองแต่แม่ลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของเรามากเกินไปด่าเราทุกอย่างเราเข้าใจนะว่าเขารักเราความรักของเขามันก็น่าจะเป็นเครื่องมือทำลายล้างจิตใจเราเป็นอย่างดีเราเกลียดแม่แบบที่แม่ชอบบังคับเกลียดที่แม่ชอบบังคับให้ทำในสิ่งที่เราไม่ต้องการจะทำปฏิเสธทุกอย่างที่เราอยากได้ไม่เคยตามใจเราสักอย่างแล้วเข้าใจหนูเลยว่าสมัยเขาอ่ะมันยากลำบากแต่แม่ก็เกินไปเกลียดเวลาที่แม่ไม่เคยฟังหนูเสียเวลาที่แม่เอาความคิดตัวเองเป็นหลักเกลียดเกลียดเกลียดเกลียดเกลียดเกลียดเกลียดมากเกลียดที่แม่ชอบพูดคำแรงๆใส่เช่นไม่ทำแบบนี้ก็ไปขายไปทำไมไม่เป็นเหมือนลูกคนอื่นเขาบ้างที่เขาพูดไม่คิดถึงจิตใจเราเกลียดที่เขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับญาติคนอื่นเวลาเราอธิบายก็หาว่าเราเถียงจนคิดจะฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่กล้าพอเราแค่อยากให้เขาสนับสนุนในสิ่งที่เราเป็นสิ่งที่เราต้องการเวลาเราเล่น tiktok ก็หาว่าเราปัญญาอ่อนทั้งทั้งที่มันคือความสุขเล็กๆของเราเขาไม่เคยสนับสนุนในสิ่งที่เราต้องการเราต้องการให้เขาใจเย็นเราต้องการให้เขาสนับสนุนเราเราแค่ต้องการให้เขาเข้าใจเราเราแค่ต้องการให้เขาเลิกพูดเขายังไงแต่เราเราต้องการให้เขาเลิกเอาเราไปเปรียบเทียบเพื่อต้องการที่เขาสนับสนุนในสิ่งที่เราอยากเป็นเราอยากเป็นนักร้องเต้นและอยากเป็นนักแสดงแต่เขาไม่สนับสนุนเราเลยถ้าเราไปออดิชั่นบ้างแทนที่จะให้กำลังใจเราก็บอกว่าเราไม่สวยไม่เป็นไรค่ะหนูไม่สวยเหมือนคนนี้แล้วทำไม่ได้หรอกอยากให้เขาเปลี่ยนความคิดบ้างอันนี้เราต้องปรับตัวหรอหรือเราต้องเข้าใจเขาเราเข้าใจนะเพราะเขาห่วงเราแต่ความหวังดีของเขามันทำร้ายจิตใจเราเบื่ออยากระบายทั้งหมดนี่มันคือการระบายส่วนหนึ่งในจิตใจเราขอคำแนะนำหน่อยค่ะ