เราเป็นเด็กอายุ17 แต่เรียนอยู่ปวช.3 ก็คือเป็นช่วงฝึกงาน ก็คือต้องไปฝึกงานที่สำนักงาน วันนี้เราบอกแม่ว่า อีกสักพักไปสระผมที่ร้านนะ แม่ก็ด่าอย่างเดียว บอกว่าใช้เงินสิ้นเปลือง เราก็รู้ว่ามันไม่โอเคในสายตาแม่ แต่เราเป็นคนที่ผมเสีย ถ้าไดร์เองมันจะฟู ไม่เป็นทรง ทำให้เราไม่มั่นใจเวลาไปเจอคนข้างนอก เราก็บอกแม่ไปว่าเราไม่มั่นใจในตัวเองถ้าจะให้ทำเอง ละแม่ก็เอาเราไปเทียบกับพี่สาวที่เมื่อก่อนปล่อยผมฟู ละยังไปรร.ได้ แต่ตอนนั้นคือปี2553 ซึ่งมันก็นานอยู่นะ สมัยนี้เรารู้สึกการที่ทำให้ตัวเองมีความมั่นใจ มันเป็นสิ่งสำคัญ เราจะกล้าทำอะไรหลายๆอย่าง ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อยู่ แต่เราอธิบายยังใง แม่ก็ไม่เข้าใจ เอาแต่ด่า เอาแต่ว่า พูดไปจนถึงอนาคตว่า อนาคต ถ้าได้ไปอยู่กับแฟน เข้าแต่ร้านเสริมสวย เขาไม่เอาหัวหรอก เราก็บอกไปว่า ไม่ขนาดนั้นแม่ สระผมร้อยเดียว(และเป็นตังค์เราเองที่ขายของได้) เราจะสระอาทิตย์ละ2ครั้ง เวลาผมมันเราก็จะไปสระ ละเราก็บอกแม่ว่า แม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย(เสียงร้องไห้) คือเราเป็นคนที่อ่อนไหว ร้องไห้ง่ายมากๆ พอแม่ได้ยินเสียงร้อง แม่ก็บอกว่า กูเกลียดแรง ไอพวกร้องนิ้ ไปเลยไป ไปผูกคอตายเลยไป ละเราก็เดินออกมา ละเข้ามาร้องในห้องคนเดียว ถ้ามีเรื่องทะเลาะ เราจะเป็นฝ่ายเงียบ ไม่พูด จะฟัง พยายามจะไม่ให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อยากทะเลาะ เพราะเหนื่อยมาก อีกอย่าง ไม่อยากให้แม่เครียด อยากให้แม่ยิ้มตลอด พยายามจะทำอะไรดีๆให้ตลอด อยากรู้ว่ามีใครเป็นเหมือนเราไหมคะ?