ข้างหลังภาพ
โคลงสี่สุภาพ
มองเพียงภาพถ่ายครั้ง คราใด
เธอซึ่งเป็นดวงใจ แน่แท้
อักษรที่เขียนไว้ แก่พี่
ยังซื่อสัตย์ถึงแม้ ห่างให้ ใจเคียง
อินทรวิเชียรฉันท์
มองภาพ ประทับใจ ผิวให้ คะนึงหน้า
คิดต่อ ก็ไม่กล้า ผิวว่า ระรึงทรวง
ส่งต่อ จะก่อฝัน จิตพลัน มิหวั่นหวง
มิรอ บ่พ้อท้วง จิตห่วง หทัยตาม
กาพย์ยานี ๑๑
มองภาพในครั้งใด ยังคิดไปเพราะไกลกัน
เธออยู่คู่เคียงฝัน แม้ว่ามันดูเลือนลาง
หนทางระหว่างเรา คิดเองเอาว่าเหินห่าง
ปรับใจให้เบาบาง เพียงอ้างว้างว่างลำพัง
อย่างไรให้รู้ไว้ เศร้ามากไปในความหลัง
อยากเจอใจจริงจัง เพียงแต่ยังช้ำรักมา
มีไหมใครสักคน เพียงใจป่นได้ค้นหา
รักแท้แลเยียวยา เพียงรักษาใจด้วยใจ
กลอนสุภาพ
มองภาพถ่าย ครั้งใด ให้คิดถึง
เฝ้ารำพึง ตรึงตา มาเสมอ
ยังคงมั่น ในใจ ไว้เพียงเธอ
เพียงพร่ำเพ้อ เผลอรักที่ มิเสื่อมคลาย
ไกลแสนไกล สุดฟ้า หาอาจกั้น
หวงสุดห่วง ทุกวัน มิผันผาย
คิดถึงคิด คืนฟ้าหม่น ฝนโปรยปราย
ครวญคิดครวญ ป่วนใจคล้าย พ่ายเพียงเธอ
ข้างหลังภาพ มีอักษร บทกลอนรัก
คิดถึงนัก อยากทักให้ เพราะใจเหม่อ
มีความรัก ภักดีไว้ อยากให้เจอ
เพียงจริงใจ ใฝ่ละเมอ เพ้อจริงจัง
บ้านหลังน้อย ในกลางสวน อวลบุปผา
ฝากลมลอย ร้อยรักพา หาความหวัง
ฝากให้แอบ แนบหัวใจ ในภวังค์
ใจลำพัง ยังอยากใกล้ (เก็บ)ไว้นะเออ
ขลุ่ยบรรเลง
ทักทายกัน
ในวันฝนโปรยปราย
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน วอนเรียงร่าย
มองภาพถ่าย
ให้คะนึง คิดถึงเธอ
ข้างหลังภาพ