สวัสดีค่ะ หลังจากกระทู้ที่เราตั้งไปรอบที่แล้ว แอบคบกันในที่ทำงานแล้วบอกใครไม่ได้ และในตอนนี้เรายังออกจากจุดนี้ยังไม่ได้สักที ตอนนี้เราทั้งรัก ทั้งเป็นทุกข์ และรู้สึกแย่มากๆ เริ่มต้นจากที่เขามาทำงานใหม่ แล้วเขาเริ่มที่จะเข้ามาหาเรา แต่เขาไม่ได้บอกอะไรบางอย่างกับเรา (ทุกคนสามารถกลับไปอ่านกระทู้ก่อนหน้านี้ของเราได้ค่ะ เขาได้มาบอกเราทีหลังว่า boss ไม่ให้มีความสัมพันธ์กันคนไทยนะ ตอนแรกเราไม่คิดอะไรมาก ก็คบไป แอบไปไหนมาไหนก็เดินห่างๆ ในที่ทำงานก็ไม่ได้คุย
ต่อมาความรู้สึกเรามากขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ สไตล์ผู้หญิงที่เชื่อมั่นในความรัก 555 เราขำตัวเองคบกับใครก็จริงจังกับเขาไปหมด😂 หลังจากที่เขากับเราแอบคบและทำงานที่เดียวกันสักพักเขาก็ทำเรื่องกับบริษัท ย้ายมาอยู่ที่พักที่ทำงาน ซึ่งเป็นที่เดียวกันกับเรา แต่คนละห้องกันค่ะ แน่นอนว่าเมื่อเราย้ายมาอยู่ใกล้กัน ความสัมพันธ์ความผูกพันเรารู้สึกมากขึ้น เราเจอกันแทบทุกวัน โดยการที่ตกดึก เขามาหาเราบ้างเราไปหาเขาบ้าง อันนี้เราแอบตลกตัวเองกับเขา แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เราไม่ได้ออกไปไหนกับเขาอีกเลย อีกเลยจริงๆค่ะ ตลอดหลายเดือน เราเริ่มคิดหนักเริ่มเศร้าหนัก คุยทีไรก็ทะเลาะกันทุกที และแล้วทุกอย่างมันก็เริ่มห่างออกไปจากที่เจอกันทุก เริ่มอาทิตย์ละ 1 วัน ที่เราอยู่ด้วยกันแค่ในห้อง นอกนั้นเจอที่ทำงาน ทุกคนอาจจะคิดว่าแค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกหรอว่าเขาคิดแค่ยังไง เรารู้ค่ะ แต่สถานการณตอนนี้เราเหมือนทำอะไรไม่ได้ไม่มีทางเลือก เหมือนรู้ว่ารักครั้งนี้ไม่มีทางสมหวังแน่นอน แต่เรารู้สึกเรารักเขา ยอมเขาได้ ในช่วงแรก แน่ตอนนี้ เราเป็นฝ่ายที่คิดถึงเขา เขาคุยกับเราแต่ละวันน้อยมาก บางครั้งเราอยากถอยออกมามากๆ แต่เราคิดว่าถ้าเราเป็นฝ่ายถอยออกก่อน เขาจะเอาเราไปพูดแบบไหนนะกับเพื่อนต่างชาติของเขา การงานของเรามันจะราบรื่นอีกต่อไปไหม ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าที่ boss บอกว่าห้มคบคนไทยนั้นจริงไหม เราก็มีเพื่อนที่ทำงานกับเขา แต่เราก็ไม่กล้าถามเพื่อนเราว่าจริงหรือป่าว
เราอยู่ในสถานการณ์ที่เราอยู่ห้องคนเดียวแล้วคิดมากร้องไห้ทุกคืน ทำงานไม่เต็มที่ เอางานมาทำที่ห้องไม่ได้เลย เหมือนไม่มีแรงที่จะทำงาน รอคอยแต่โทรศัพท์ หรือ ข้อความ ทั้งที่รู้ว่าเขาส่งข้องความมาเราตอบกลับตอนหนึ่งทุ่ม เขาจะตอบเราอีกทีตอน เช้าของอีกวัน
เรื่องที่เราเล่าเรารู้ว่าเราโง่มากๆ เราอยากนะบาย เราบอกใครไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้แม้แต่เพื่อนสนิทเรายังไม่กล้าบอก
เราควรหยุดหรือเริ่มจากไหน🥺
อย่าบอกใครนะว่าเราคบกัน?
ต่อมาความรู้สึกเรามากขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ สไตล์ผู้หญิงที่เชื่อมั่นในความรัก 555 เราขำตัวเองคบกับใครก็จริงจังกับเขาไปหมด😂 หลังจากที่เขากับเราแอบคบและทำงานที่เดียวกันสักพักเขาก็ทำเรื่องกับบริษัท ย้ายมาอยู่ที่พักที่ทำงาน ซึ่งเป็นที่เดียวกันกับเรา แต่คนละห้องกันค่ะ แน่นอนว่าเมื่อเราย้ายมาอยู่ใกล้กัน ความสัมพันธ์ความผูกพันเรารู้สึกมากขึ้น เราเจอกันแทบทุกวัน โดยการที่ตกดึก เขามาหาเราบ้างเราไปหาเขาบ้าง อันนี้เราแอบตลกตัวเองกับเขา แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เราไม่ได้ออกไปไหนกับเขาอีกเลย อีกเลยจริงๆค่ะ ตลอดหลายเดือน เราเริ่มคิดหนักเริ่มเศร้าหนัก คุยทีไรก็ทะเลาะกันทุกที และแล้วทุกอย่างมันก็เริ่มห่างออกไปจากที่เจอกันทุก เริ่มอาทิตย์ละ 1 วัน ที่เราอยู่ด้วยกันแค่ในห้อง นอกนั้นเจอที่ทำงาน ทุกคนอาจจะคิดว่าแค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกหรอว่าเขาคิดแค่ยังไง เรารู้ค่ะ แต่สถานการณตอนนี้เราเหมือนทำอะไรไม่ได้ไม่มีทางเลือก เหมือนรู้ว่ารักครั้งนี้ไม่มีทางสมหวังแน่นอน แต่เรารู้สึกเรารักเขา ยอมเขาได้ ในช่วงแรก แน่ตอนนี้ เราเป็นฝ่ายที่คิดถึงเขา เขาคุยกับเราแต่ละวันน้อยมาก บางครั้งเราอยากถอยออกมามากๆ แต่เราคิดว่าถ้าเราเป็นฝ่ายถอยออกก่อน เขาจะเอาเราไปพูดแบบไหนนะกับเพื่อนต่างชาติของเขา การงานของเรามันจะราบรื่นอีกต่อไปไหม ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าที่ boss บอกว่าห้มคบคนไทยนั้นจริงไหม เราก็มีเพื่อนที่ทำงานกับเขา แต่เราก็ไม่กล้าถามเพื่อนเราว่าจริงหรือป่าว
เราอยู่ในสถานการณ์ที่เราอยู่ห้องคนเดียวแล้วคิดมากร้องไห้ทุกคืน ทำงานไม่เต็มที่ เอางานมาทำที่ห้องไม่ได้เลย เหมือนไม่มีแรงที่จะทำงาน รอคอยแต่โทรศัพท์ หรือ ข้อความ ทั้งที่รู้ว่าเขาส่งข้องความมาเราตอบกลับตอนหนึ่งทุ่ม เขาจะตอบเราอีกทีตอน เช้าของอีกวัน
เรื่องที่เราเล่าเรารู้ว่าเราโง่มากๆ เราอยากนะบาย เราบอกใครไม่ได้ คุยกับใครไม่ได้แม้แต่เพื่อนสนิทเรายังไม่กล้าบอก
เราควรหยุดหรือเริ่มจากไหน🥺