อย่างที่เราบอกไปตอนต้น เราเป็นคนสบายๆค่ะ ไม่ค่อยซีเรียสอะไรสักเท่าไหร่ โดนส่วนตัวแล้วเราเป็นตลก อัธยาศัยดี ไม่คิดมากค่ะ จึงทำให้เข้ากับคนง่าย และค่อนข้างจะเป็นที่รักขอบเพื่อนฝูง แต่ในเรื่องความรักนี่สิคะเราเรียกได้เลยว่านกตัวแม่ อาจจะเป็นเพราะนิสัยที่สบายๆของเรารึเปล่าก็ไม่รู้  ขอเล่าไปเลยนะคะว่าตอนที่เคยคบกับแฟนเก่าคนนึง ตอนนั้นมันดีมากๆค่ะ ด้วยความที่เราอยู่ด้วยความสบายใจมากซะส่วนใหญ่ เราเป็นคนไม่ค่อยซีเรียส เค้าอยากจะทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป ขออย่างเดียวให้เค้าบอกว่าจะไปไหนกลับตอนไหน โอเคเราสบายใจละ เราจะไม่โทรจิก จี้ หรือตามเลย เพราะรู้สึกไม่อยากขัดเวลาเค้าและด้วยความที่โตๆกันแล้วอ่ะค่ะ เลยไม่อยากไปจู้ตี้เท่าไหร่ ส่วนเรื่องหึงเราแถบจะไม่มีเลยค่ะ คือเราไม่รํว่าจะหึงไปทำไม บางวันเราเหนื่อยมากๆจากงานจากนู้นนี่นั้นไม่อยากหาอะไรที่ทำให้บรรยากาศเสียเพราะทั้งเค้าทั้งเราก็เหนื่อย ตอนที่คบกันก็มีเค้าเป็นเซฟโซน ผลัดกันเป็นผู้ฟับที่ดี ของเรื่องที่เจอมาในแต่ละวัน เรียกง่ายๆคือเราหึงไม่เป็นเลยค่ะ รู้สึกว่าอะไรที่เค้าทำแล้วเราโอเค เค้าโอเคก็ได้หมด ไม่ว่าตะเป็นรุ่นน้องหรือเพื่อนผู้หญิง หรือใครต่างๆเราแถบไม่มีการหึงหวงเลย  เรารู้สึกมันเสียเวลาอ่ะค่ะ ความรู้สึกส่วนตัวนะคะ ทุกอย่างมันก็โอเคมาตลอดจนเราโดนนอกใจ เค้าไปมีคนอื่น ตอนนั้นจุกจนพูดไม่ออก ชาไปหมดเลย ความคิดในหังคือเราทำอะไรผิดวะ หรือเรายังดีไม่พอ จนตอนนี้เราทำใจได้แล้วนะคะ แต่เราก็ยังแก้นิสัยอะไรก็ได้เราเข้าใจ ไม่ได้สักที จนตอนนี้มรคนที่คุยๆกันอยู่ก็เหมือนจะโดนเทอีกแล้ว เรายังเหมือนเดิมอ่ะค่ะ ใช่ความสบายใจเป็นหลัก เอาที่ทั้งเค้าทั้งเราโอเค ไม่เคยทะเลาะกันเลย แต่ก็นั้นแหละค่ะ อาจเป็นเพราะเราเข้าใจกันเกินไปรึเปล่าคะ เลยทำฝห้เราโดนเทอีกแล้ว เราควรแก้นิสัยตรงนี้มั้ยคะ หรือควรหึงให้เป็น ช่วยบอกทีค่ะ 😭