จริงๆเรื่อง start up ออกมาได้เกือบจะสองปีแล้ว แต่เห็นรีวิวส่วนใหญ่จะบอกว่าเรื่องนี้ยือดบ้าง เทบ้าง กับอีกกระแสนึงก็คือแบ่งทีม นัมโดซาน กับหัวหน้าฮันไปเลย แถมเฉยๆกับนักแสดงและพลอตเรื่อง จึงทำให้เรื่องนี้ไม่อยู่ในสายตาผมเลย  แต่ในที่สุดก็ได้ดูเพราะไม่มีอะไรจะดู(ฮา) เป็นการดูแบบไมได้คาดหวังอะไรเลย

         

  หลังจากที่ดูจบ ถึงกับต้องถามตัวเองนี่ ตูพลาดเรื่องดีๆแบบนี้ไปได้ยังไงกัน การที่ผมบอกว่า "มันเป็นซีรีย์เกาที่ดีที่สุด(สำหรับผม)ต้องแต่ผมดูมา" อาจจะค้านสายตาหลายๆคนไปบ้าง เรื่องดังที่ว่าดีอย่าง reply1988, the world or married, sky castle, Hotel deluna, the flower of evil, mouse, goblin ยอมรับว่าเป็นซีรีย์ที่ดีเหมือนกัน แต่อาจจะไม่ถูกจริตผมมั้ง บางเรื่องเทตอนกลางเรื่อง บางเรื่องดูจนจบแต่ก็ผ่านการกรอเยอะเหมือนกัน(ฮา) บางเรื่องตามเป็นรายสัปดาห์แต่ก็ยังมีช่วงน่าเบื่อ  แต่เรื่องนี้ไม่ทำให้ผมรู้สึกอะไรแบบนั้นเลย

   
    เหตุผลที่ผมชอบเรื่องนี้

     1. ดำเนินเรื่องไม่น่าเบื่อ ไม่ยืดเยื้อ  เดินเรื่องเร็ว ซีรีย์เกาหลีที่ดูส่วนใหญ่จะมีความอารัมภบท เช่น เปิดเพลงคลลอๆซูมเข้าออกหน้านางเอก หรือฉากสโลว์ บางเรื่องธีมหลักคือการเดิมตามความฝัน แต่ไปโฟกัสที่เลิฟไลน์ไปแล้ว70% จนต้องกรอๆข้ามไปบ้าง แต่เรื่องนี้ผมมีน้อยฉากมากๆที่รู้สึกน่าเบื่อหรือยืดจนต้องกรอข้าม(กรอเหมือนกันแต่น้อยมากๆ) อย่างในตอนสุดท้ายก็สามารถบอกเล่าหลายๆเหตุการ์ณได้รวดเร็วมากดดยไม่ต้องถ่ายเจาะไปที่ละอย่าง แต่ใช้รูปถ่ายเล่าเรื่อง และไม่ได้เน้นที่เลิฟไลน์ขนาดนั้น พลอตหลักๆคือการเดินตามความฝันไปจนถึงก่อตั้งบริษัท ตั้งแต่สมัคร sand box  ซึ่งบางคนมองว่ามันไม่ได้ลงลึกอะไรมาก แต่ก้ไม่ได้น้อยจนหน้าเกลียด สำหรับผมที่ทำงานสายเทคเหมือนกันก็ไม่ได้มีปัญหากับส่วนนี้เท่าไหร่ เรารู้เพียงเท่านี้แต่เรื่องยังเน้นเรื่องการตามหาความฝันเป็นธีมหลักโอเคแล้ว ถ้าแบ่งสัดส่วนคือ ความฝัน70 ความรัก20 ครอบครัว10

      2. ทุกคนมีซัพพลอตเป็นของตัวเอง ปูภูมิหลังตัวละครแน่นปึ้ก ทำให้เราอินกับบทได้ง่าย ทั้งความสัมพันธ์ของพระเอกกับครอบครัว  ย่ากับหัวหน้าฮัน พี่สาวนางเอกกับปมเรื่องแม่ แล้วตัวของย่าเองก็เป็นตัวเชื่อมเรื่องราวหลายๆอย่างไว้ด้วยกัน ซึ่งเป็นอีกอย่างนึงที่น่าชื่มชม คือการผูกเรื่องราวให้ตัวละครสองตัวเกี่ยวเนื่องกันไม่ทางใดก็ทางนึง แล้วมันเนียนไปกับเนื้อเรื่องไม่รู้สึกยัดเยียดให้เจอกันเกินไป และทำให้การตัดสินใจในเรื่องเราไม่สามารถเลือกข้างได้ชัดเจนขนาดนั้น เพราะมองมุมคนนี้ก็ถูก ไปมองมุมของอีกคนมันก็ถูกเหมือนกัน มันตรงกับชีวิตจริงที่เรื่องบางเรื่องมันก็อยู่ที่มุมมองเลยไม่มีผิดถูก นอกจากนี้นัมโดซาน เป็นตัวละครมีจุดที่ค่อยข้างคล้ายกับผม เช่น พยายามแค่ไหนความสำเร็จไม่ได้อยู่ที่นั้นเสมอไป ถ้าไม่ปรับเปลี่ยนวิธีการยังทำแบบเดิม ทำไปทื่อๆ เหมือนนัมโดซานที่เปิดบริษัทหลายปีพยายามเท่าไหร่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ

   3. เราได้เห็นพัฒนาการทางด้านอารมณ์และหน้าที่การงานของตัวละครหลัก ทั้งโดซาน หัวหน้าฮัน ดัลมี อินแจ ค่อยๆกลายเป็นคนที่ดีขึ้นแต่ที่น่าจะเห็นชัดสุดๆคงเป็นหัวหน้าฮัน ที่ลดความถือตัวลง รู้จักถนอมคำพูดมากขึ้น มองถึงความเป็นไปได้ในเรื่องที่เป็นไปได้น้อย แต่จุดที่ชอบที่สุดของหัวหน้าฮันคือ เป็นคนที่แบ่งแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้เด็ดขาดมาก เหมือนประโยคที่พูดกับดัลมีว่า "ถ้ามองในฐานะผู้ชายคนนึงคงไม่อยากให้ร่วมงานกับโดซาน แต่ถ้ามองในฐานะพี่เลี้ยงแล้วมองว่าควรร่วมทีมกับนัมโดซานมากๆ จะปล่อยไปไมได้" ประมาณนี้มั้ง(ฮา)

  4.จบแบบอิ่มเอมมากๆ นี่คิดว่าอันนี้เป็นไม่กี่เรื่องที่ดูจริงๆ(แบบเป็นแฟค)ที่จบอิ่มเอมขนาดนี้แบบไม่ติดค้างอะไร  เพราะผมคิดว่าเรื่องจะจบที่ทีมแตกแล้วพระเอกไปทำงานเมกา ครบ3ปีกลับมาเจอนางเอก จะจบตรงเลยก็ได้(ซึ่งรู้สึกซีรีย์เกาจะจบที่ตรงนี้ซะส่วนใหญ่) แต่นี่ยังต่อไปอีก3ตอน ก็ดูเหมือนเป็นดาบสองคม บางคนมองว่ามันยืดเยื้อก็ได้ แต่สำหรับผมมันเหมือนการเซอร์วิสแฟนคลับมากกว่า ถึงอย่างไร 3ตอนท้ายมันก็ทำให้เรื่องนี้จบสมบูรณ์แบบตามชื่อเรื่องยิ่งขึ้นไปอีก แต่ถามว่าถ้าไม่มีก็ไม่น่าเกลียดอะไร เอาจริงๆอยากให้มีตอนสั้นๆเหมือนกันนะ อยากรูว่าชีวิตของดดซานตอนอยู่เมกาเป็นยังไง

5. เพลง OST คือเพราะมากกก แนะนำให้ฟังทั้ง List เลย ถ้าชอบชอบที่สุดคงเป็นเพลง running ที่เป็นธีมหลักของเรื่อง รองลงมาคงเป็น redvelvet

ถ้าพูดถึงข้อเสีย มันก็พอมีบ้างแต่เอาจริงๆคือนึกได้น้อยมากๆเลย

   1. ความไม่สมเหตุสมผลของตัวละคร เช่น นัมโดซานก็ทำงานสายเทคมานานหลายปีแล้ว ทำไมถึงไม่มีความคิดที่จะไป sand box มาก่อนเลย เรื่องก็ไม่ได้อธิบายตรงนี้, ฉากที่ซอดัลมีรู้ว่าโดซานโกหกเรื่องบริษัทไม่มีท่าทีโกรธเลย มันดูไม่เมคเซนส์อย่างแรง,  ยงซาน(เพื่อนพระเอก) ที่อยู่ดีๆก็เล่นเรื่องปมพี่ชายกับหัวหน้าฮันที่ดูยังไงก็เหมือนยัดเยียด เพราะไม่มีการปูหรือแสดงท่าทีอะไรของยงซานเลย พอท้ายๆเรื่องก็มาเล่นเรื่องนี้ ทั้งที่เอ็งก็ทำงานกับหัวหน้าฮันมาตั้งหลายเดือน 

   2. เรื่องวิชาการองค์ความรู้ที่เรื่องสอดแทรกมา คนที่ expert ด้านนี้จริงๆเช่น นายอาร์ม ก็ค่อนข้างขัดใจ คือใส่น้อยไม่ว่าแต่ใส่โดยความรู้ผิดๆนี้สิ55555 แต่สำหรับคนทั่วไปแบบผมที่ดูก็คงไม่มีผลอะไร

 3. บทของพี่นางเอก(วอนอินแจ) ที่ตอนโปสเตอร์โปรโมทเอยที่(ทำให้เหมือน)เป็นตัวละครหลัก การปูเรื่องเอย ต้องเป็นตัวละครที่มีอะไรแน่ๆ ปรากฎว่าบทน้อยกว่าหัวหน้าฮันอีกจ้า งั้นไม่ต้องให้พี่แกขึ้นโปสเตอร์ก็ได้นะ แบบพอเห็นแล้วมันก็คาดหวัง

               

4.ซีรีย์แทบไม่มีอุปสรรคอะไรที่เป็นปัญหาเลย เหมือนเราเฝ้าดูทีมพระเอกโตขึ้นไปเรื่อยๆมันก็ดี แต่พอมันไม่สะดุดเลยดูเหมือนทุกอย่างมันง่ายไปหมดหรือต่อให้มี ก็เป็นอะไรที่แก้ได้ชิล สรุปคือเราไม่ได้เห็นทีมพระเอกล้มหรืออยู่ในจุดสิ้นหวังสักครั้งเลย(ถ้าไม่นับต้นเรื่อง)