ตอนเดิม
ตอนที่ 29
ช่วงสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น ที่หน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เนตรนภิสพาช่อชบามาตรวจร่างกายซ้ำตามคำสั่งของศรศิลป์ เพราะที่นี่มีเครื่องไม้เครื่องมือเพียบพร้อมกว่าโรงพยาบาลที่อยู่ติดกับอาคารศุภฤกษ์
เมื่อทำการตรวจเสร็จ สองสาวก็ออกจากในโรงพยาบาลเดินมาจะขึ้นรถของเนตรนภิสที่จอดอยู่ในลานจอดรถหน้าตึก ขณะช่อชบากำลังจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง รถเก๋งคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดเทียบ ช่อชบาจำได้ทันทีว่าเป็นรถของศรศิลป์นั่นเอง ชายหนุ่มเจ้าของรถในชุดเสื้อเชิ้ตสีอ่อนกับกางเกงทรงสแล็คยี่ห้อหรูเปิดประตูรถลงมา เขามองมาทางสองสาวที่ยืนดูอยู่ข้างรถของเนตรนภิส
“อ้าว...แกโทร.ไปบอกให้ฉันพายัยช่อมาตรวจเพิ่มที่โรงพยาบาล แล้วแกตามมาอีกทำไม”
เนตรนภิสทักขึ้นอย่างประหลาดใจ เพราะได้ตกลงกับศรศิลป์ก่อนหน้าแล้วว่า ถ้าตัวเองเป็นคนพาช่อชบามาตรวจร่างกายในโรงพยาบาล ก็อาจไม่เข้าบริษัทตลอดทั้งวัน ส่วนเขาก็จะเข้าไปดูบริษัทแทน
ช่อชบาเพ่งมองรอยสีแดงจาง ๆ ทั้งที่ข้างจมูกโด่งของเขา ที่เมื่อคืนนี้ถูกเธอเอาปากกาเคมีสีแดงไปละเลงไว้เป็นดวงใหญ่เหมือนจมูกของตัวตลก กับที่บริเวณคางตรงที่วาดเป็นวงรอบปาก สงสัยว่าเวลาเขาอาบน้ำคงอาบแค่สักสามนาทีกระมัง ทุกครั้งจึงลบรอยสีแดงออกไม่หมด
ศรศิลป์เห็นช่อชบาจ้องมาที่ตัวเองตาเป๋ง รู้สึกว่าเจ้าหล่อนกำลังกลั้นยิ้มขำเขาอยู่ ชายหนุ่มใจหายวาบ รีบก้มลงสำรวจดูรอบตัวเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ คลำดูแถวซิปกางเกงของตัวเองก็พบว่าปกติดี จึงเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้มขำของหญิงสาวแบบงง ๆ
...ขำบ้าอะไรของเขานะ...
“ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม ผลเป็นไงบ้าง”
เมื่อไม่พบความผิดปกติอะไรเขาจึงไม่อยากจะสนใจอาการยิ้มเรื่อยเปื่อยเพื่อบริหารจิตบ้าบอของหล่อนอีก หันมาถามถึงเรื่องที่เนตรนภิสต้องพาช่อชบามาโรงพยาบาลวันนี้ ซึ่งก็เป็นไปตามคำสั่งของเขานั่นเอง
“ผลตรวจยังไม่ออก เห็นหมอบอกว่าต้องรออีกสักสองสามวันถึงจะรู้ผล ฉันกับช่อกำลังจะกลับเข้าบริษัทกัน ว่าแต่แกมาทำไม ยังไม่ตอบฉันเลย”
“เอ้อ...ฮะแอ้ม! ฉันจะมาพาช่อชบาไปเดินชอปปิ้งก่อนกลับบ้านเสียหน่อย”
ชายหนุ่มกระแอมกระไอ ก่อนเอ่ยบอกอย่างลำบากปาก
...เราเนี่ยนะที่ต้องพาผู้หญิงหน้าเด๋อคนนี้ ไปเดินชอปปิ้งในห้าง...
บอกพลางจ้องหน้าแม่เลขาฯตัวดี หาร่องรอยพิรุธว่าเจ้าหล่อนกำลังขำอะไรตัวเองอยู่
“ชอปปิ้ง!”
สองสาวร้องอุทานออกมาพร้อมกัน ช่อชบาทำหน้าเหลอ เหมือนได้ยินคำพูดแปลกประหลาดดังมาจากนอกโลก ขยับตัวไปใกล้เนตรนภิส เกาะแขนพี่สาวไว้แน่น คล้ายจะยึดเป็นหลักประกันความปลอดภัยให้ตัวเอง
“ชอปทำไม ไม่ชอปหรอก ของใช้อะไรฉันก็มีหมดแล้ว” สั่นศีรษะปฏิเสธหวือ ๆ
...หมอนี่คงคิดจะเอาเราไปสร้างภาพเป็นคู่รักอย่างที่เคยบอก เอาไปตระเวนออกข่าวให้คนรู้กันทั่ว...
แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาใช้เป็นเครื่องมือมากไปกว่านี้อีกหรอก คิดพลางเกร็งมือยุดแขนพี่สาวไว้แน่น
“นั่นสิ แกจะพายัยช่อไปหาซื้อของอะไรอีก โอ้ย! ช่อนี่ก็ มาจิกแขนพี่อยู่ได้ พี่เจ็บนะ”
ถามเพื่อนหนุ่มอย่างสงสัย ท้ายประโยคสาวทอมบอยหันมาเอ็ดคนที่ยืนหน้ามุ่ย จิกแขนเธอแน่นอยู่ ช่อชบารู้สึกตัวรีบคลายมือออก อ้อมแอ้มพูดขอโทษพี่สาว
“ขอโทษค่ะพี่เนตร”
“มันอยู่ในข้อตกลงทำงานพิเศษของฉัน ช่อชบาเป็นเลขาส่วนตัวฉัน แถมยังเป็นแฟนฉันด้วย จะให้แต่งตัวมอซอ...เอ้อ...แต่งตัวบ้าน ๆ เอ้ย...แต่งตัวธรรมดาแบบนี้ได้ไง ฉันต้องปรับลุคช่อชบาเสียใหม่ก่อนที่คุณพ่อฉันจะมาเจอเธอเข้า”
“คิดบ้า ๆ พูดเอาแต่ได้...” เสียงเล็ก ๆ ลอยจากปากของสาวผมหน้าม้า
“คุณว่าไงนะ”
“ป๊าว...ว่านู่น”
ช่อชบาพยักพเยิดส่งไปข้างหน้า ประมาณว่าไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเขาสักหน่อย แกล้งมองไปทางกลุ่มคนที่เดินสัญจรไปมาหน้าโรงพยาบาล ศรศิลป์มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างรู้ทัน นึกไม่พอใจที่โดนหล่อนแอบด่า นี่ถ้าไม่จำเป็นจะต้องใช้หล่อนเป็นเครื่องมือกันท่านลินีแล้วล่ะก็ เขาคงไม่มีวันมายุ่งกับหล่อนด้วยแน่
“อ้อ เข้าใจละ เสริมศักดิ์บอกอยู่เหมือนกันว่าอาสุขจะเข้ามาตรวจงานในตึก” เนตรนภิสพูดอย่างเพิ่งนึกได้
“แกกลับไปที่บริษัท แล้วขนของของแกกับของช่อชบาย้ายไปที่คอนโดฉันก่อน เอาคียการ์ดของฉันไปจัดการได้เลย”
เขายื่นคีย์การ์ดในมือให้เพื่อน
“ก็ได้...แล้วแต่บอสใหญ่จะสั่ง งั้นช่อก็ไปกับคุณศรเขานะ พี่จะกลับไปที่บริษัทก่อน นัดคุยกับลูกค้าอยู่รายหนึ่งพอดี เสร็จแล้วจะขนของไปที่คอนโดของศรให้เอง ช่อเก็บของไว้หมดแล้วนี่ ใช่ไหม...แล้วไปเจอกันที่ห้องของศรก็แล้วกัน...แกดูแลแฟนตัวเองให้ดี ๆ ล่ะ ไปชอปปิ้งเสร็จก็พากันไปดูหนังฟังเพลงต่อเลยนะ จะได้สมบทบาทมากขึ้นอีกหน่อย”
เนตรนภิสพูดกระเซ้าคู่รักกำมะลอ ไม่รอให้น้องสาวได้โต้ตอบอะไรอีก ขอตัวไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ทิ้งให้ช่อชบายืนทำหน้าเมื่อยอยู่กับศรศิลป์ เพราะไม่รู้จะหาทางปฏิเสธเขาอย่างไร เขามองดูหน้าเธอ ทำหน้าเข้ม พยักหน้าเรียกเธอให้เดินตามมาที่รถของตัวเอง สายตาของเขาวาวขึ้น...ได้เวลาสอบสวนหล่อนแล้วว่าขำอะไรเขาอยู่
(มีต่อ)
ตำนานพื้นบ้าน พระลอตามไก่ มาเป็นนวนิยาย 'อลเวงรักสองภพ' ตอนที่ 29
ช่วงสาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น ที่หน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เนตรนภิสพาช่อชบามาตรวจร่างกายซ้ำตามคำสั่งของศรศิลป์ เพราะที่นี่มีเครื่องไม้เครื่องมือเพียบพร้อมกว่าโรงพยาบาลที่อยู่ติดกับอาคารศุภฤกษ์
เมื่อทำการตรวจเสร็จ สองสาวก็ออกจากในโรงพยาบาลเดินมาจะขึ้นรถของเนตรนภิสที่จอดอยู่ในลานจอดรถหน้าตึก ขณะช่อชบากำลังจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง รถเก๋งคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดเทียบ ช่อชบาจำได้ทันทีว่าเป็นรถของศรศิลป์นั่นเอง ชายหนุ่มเจ้าของรถในชุดเสื้อเชิ้ตสีอ่อนกับกางเกงทรงสแล็คยี่ห้อหรูเปิดประตูรถลงมา เขามองมาทางสองสาวที่ยืนดูอยู่ข้างรถของเนตรนภิส
“อ้าว...แกโทร.ไปบอกให้ฉันพายัยช่อมาตรวจเพิ่มที่โรงพยาบาล แล้วแกตามมาอีกทำไม”
เนตรนภิสทักขึ้นอย่างประหลาดใจ เพราะได้ตกลงกับศรศิลป์ก่อนหน้าแล้วว่า ถ้าตัวเองเป็นคนพาช่อชบามาตรวจร่างกายในโรงพยาบาล ก็อาจไม่เข้าบริษัทตลอดทั้งวัน ส่วนเขาก็จะเข้าไปดูบริษัทแทน
ช่อชบาเพ่งมองรอยสีแดงจาง ๆ ทั้งที่ข้างจมูกโด่งของเขา ที่เมื่อคืนนี้ถูกเธอเอาปากกาเคมีสีแดงไปละเลงไว้เป็นดวงใหญ่เหมือนจมูกของตัวตลก กับที่บริเวณคางตรงที่วาดเป็นวงรอบปาก สงสัยว่าเวลาเขาอาบน้ำคงอาบแค่สักสามนาทีกระมัง ทุกครั้งจึงลบรอยสีแดงออกไม่หมด
ศรศิลป์เห็นช่อชบาจ้องมาที่ตัวเองตาเป๋ง รู้สึกว่าเจ้าหล่อนกำลังกลั้นยิ้มขำเขาอยู่ ชายหนุ่มใจหายวาบ รีบก้มลงสำรวจดูรอบตัวเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ คลำดูแถวซิปกางเกงของตัวเองก็พบว่าปกติดี จึงเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้มขำของหญิงสาวแบบงง ๆ
...ขำบ้าอะไรของเขานะ...
“ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม ผลเป็นไงบ้าง”
เมื่อไม่พบความผิดปกติอะไรเขาจึงไม่อยากจะสนใจอาการยิ้มเรื่อยเปื่อยเพื่อบริหารจิตบ้าบอของหล่อนอีก หันมาถามถึงเรื่องที่เนตรนภิสต้องพาช่อชบามาโรงพยาบาลวันนี้ ซึ่งก็เป็นไปตามคำสั่งของเขานั่นเอง
“ผลตรวจยังไม่ออก เห็นหมอบอกว่าต้องรออีกสักสองสามวันถึงจะรู้ผล ฉันกับช่อกำลังจะกลับเข้าบริษัทกัน ว่าแต่แกมาทำไม ยังไม่ตอบฉันเลย”
“เอ้อ...ฮะแอ้ม! ฉันจะมาพาช่อชบาไปเดินชอปปิ้งก่อนกลับบ้านเสียหน่อย”
ชายหนุ่มกระแอมกระไอ ก่อนเอ่ยบอกอย่างลำบากปาก...เราเนี่ยนะที่ต้องพาผู้หญิงหน้าเด๋อคนนี้ ไปเดินชอปปิ้งในห้าง...
บอกพลางจ้องหน้าแม่เลขาฯตัวดี หาร่องรอยพิรุธว่าเจ้าหล่อนกำลังขำอะไรตัวเองอยู่
“ชอปปิ้ง!”
สองสาวร้องอุทานออกมาพร้อมกัน ช่อชบาทำหน้าเหลอ เหมือนได้ยินคำพูดแปลกประหลาดดังมาจากนอกโลก ขยับตัวไปใกล้เนตรนภิส เกาะแขนพี่สาวไว้แน่น คล้ายจะยึดเป็นหลักประกันความปลอดภัยให้ตัวเอง
“ชอปทำไม ไม่ชอปหรอก ของใช้อะไรฉันก็มีหมดแล้ว” สั่นศีรษะปฏิเสธหวือ ๆ
...หมอนี่คงคิดจะเอาเราไปสร้างภาพเป็นคู่รักอย่างที่เคยบอก เอาไปตระเวนออกข่าวให้คนรู้กันทั่ว...
แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาใช้เป็นเครื่องมือมากไปกว่านี้อีกหรอก คิดพลางเกร็งมือยุดแขนพี่สาวไว้แน่น
“นั่นสิ แกจะพายัยช่อไปหาซื้อของอะไรอีก โอ้ย! ช่อนี่ก็ มาจิกแขนพี่อยู่ได้ พี่เจ็บนะ”
ถามเพื่อนหนุ่มอย่างสงสัย ท้ายประโยคสาวทอมบอยหันมาเอ็ดคนที่ยืนหน้ามุ่ย จิกแขนเธอแน่นอยู่ ช่อชบารู้สึกตัวรีบคลายมือออก อ้อมแอ้มพูดขอโทษพี่สาว
“ขอโทษค่ะพี่เนตร”
“มันอยู่ในข้อตกลงทำงานพิเศษของฉัน ช่อชบาเป็นเลขาส่วนตัวฉัน แถมยังเป็นแฟนฉันด้วย จะให้แต่งตัวมอซอ...เอ้อ...แต่งตัวบ้าน ๆ เอ้ย...แต่งตัวธรรมดาแบบนี้ได้ไง ฉันต้องปรับลุคช่อชบาเสียใหม่ก่อนที่คุณพ่อฉันจะมาเจอเธอเข้า”
“คิดบ้า ๆ พูดเอาแต่ได้...” เสียงเล็ก ๆ ลอยจากปากของสาวผมหน้าม้า
“คุณว่าไงนะ”
“ป๊าว...ว่านู่น”
ช่อชบาพยักพเยิดส่งไปข้างหน้า ประมาณว่าไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเขาสักหน่อย แกล้งมองไปทางกลุ่มคนที่เดินสัญจรไปมาหน้าโรงพยาบาล ศรศิลป์มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างรู้ทัน นึกไม่พอใจที่โดนหล่อนแอบด่า นี่ถ้าไม่จำเป็นจะต้องใช้หล่อนเป็นเครื่องมือกันท่านลินีแล้วล่ะก็ เขาคงไม่มีวันมายุ่งกับหล่อนด้วยแน่
“อ้อ เข้าใจละ เสริมศักดิ์บอกอยู่เหมือนกันว่าอาสุขจะเข้ามาตรวจงานในตึก” เนตรนภิสพูดอย่างเพิ่งนึกได้
“แกกลับไปที่บริษัท แล้วขนของของแกกับของช่อชบาย้ายไปที่คอนโดฉันก่อน เอาคียการ์ดของฉันไปจัดการได้เลย”
เขายื่นคีย์การ์ดในมือให้เพื่อน
“ก็ได้...แล้วแต่บอสใหญ่จะสั่ง งั้นช่อก็ไปกับคุณศรเขานะ พี่จะกลับไปที่บริษัทก่อน นัดคุยกับลูกค้าอยู่รายหนึ่งพอดี เสร็จแล้วจะขนของไปที่คอนโดของศรให้เอง ช่อเก็บของไว้หมดแล้วนี่ ใช่ไหม...แล้วไปเจอกันที่ห้องของศรก็แล้วกัน...แกดูแลแฟนตัวเองให้ดี ๆ ล่ะ ไปชอปปิ้งเสร็จก็พากันไปดูหนังฟังเพลงต่อเลยนะ จะได้สมบทบาทมากขึ้นอีกหน่อย”
เนตรนภิสพูดกระเซ้าคู่รักกำมะลอ ไม่รอให้น้องสาวได้โต้ตอบอะไรอีก ขอตัวไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ทิ้งให้ช่อชบายืนทำหน้าเมื่อยอยู่กับศรศิลป์ เพราะไม่รู้จะหาทางปฏิเสธเขาอย่างไร เขามองดูหน้าเธอ ทำหน้าเข้ม พยักหน้าเรียกเธอให้เดินตามมาที่รถของตัวเอง สายตาของเขาวาวขึ้น...ได้เวลาสอบสวนหล่อนแล้วว่าขำอะไรเขาอยู่
(มีต่อ)