เรา คือผู้ที่แอบชอบ
รุ่นพี่ มาตั้งแต่ปี พ.ศ.2553😊
ความจริงแล้ว มันนานกว่านั้น เมื่อ พ.ศ.2552
เรารู้จักและสนิทสนมกับพี่สาวสุดสวยของเขา พี่สาวคนนี้อยู่ชั้น ม.6 แล้วมีอยู่วันนึ่ง พี่สาวของเขาถามเราว่า “น้องมีแฟนหรือยัง?” ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ ม.2 และเป็นเด็กบ้านนอก เราจึงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้นัก ทั้งขี้เหร่ ทั้งเขินอาย ทั้งไม่กล้า จึงตอบพี่สาวไปว่า “ไม่มีค่ะ” ☺️
แต่พี่สาวก็ยังบอกกับเราว่า พี่มีน้องชายอยู่คนนึ่ง เขาอยู่ ม.3 เขาหล่อมากนะ พร้อมกับหยิบรูปน้องชายของเขาให้เราดู (เรายังเก็บรูปเขาไว้อยู่ตลอด) ตั้งแต่นั้นมา เราก็ได้แต่เฝ้ารอและภาวนา ให้เราได้เจอเขาสักครั้ง
และความโดดเด่นของหน้าตาเขา ที่หล่อน่ารักไม่เหมือนใคร ดวงตาคู่นั้นทำให้เรานึกได้ว่า เราคุ้นหน้าคุ้นตาของเขาเหลือเกิน เราจึงนึกย้อนกลับไปตอนที่เราได้มีโอกาสไปแข่งขันทักษะวิชาการ
จัดสวนถาด เราไ้ด้ไปแข่งที่โรงเรียนที่เขาเรียนอยู่ และมั่นใจในจิตใต้สำนึกระดับนึ่งของเรา ว่าเราเคยพบเขาจริงๆ ที่หน้าห้องที่จัดการแข่งขัน
จากนั้นก็ได้แต่เฝ้ารอ จนถึงเปิดเทอมใหม่ เราขึ้น ม.3 พี่สาวของเขาจบ ม.6 ไป รุ่นพี่คนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น เขามาจริงๆ เขามาเข้าเรียน ม.4 โอ้ยยย ตอนนั้นคือดีใจ ตื่นเต้น เขินเอง อายเอง ทุกอารมณ์ปั่นป่วนอยู่ในจิตใจ และความคิดไปหมด แต่สุดท้ายแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ และคำๆ เดียวเสมอมาคือ
ค ว า ม ไ ม่ ก ล้ า
((ยังไม่จบนะค่ะ…วันหลังจะมาต่อ))
((บันทึกนี้เขียนเอาไว้…เพราะกลัวว่าสักวัน
ฉันจะลืม ))
ค น ที่ ไ ม่ มี ค ว า ม ก ล้ า ห า ญ ?
ความจริงแล้ว มันนานกว่านั้น เมื่อ พ.ศ.2552
เรารู้จักและสนิทสนมกับพี่สาวสุดสวยของเขา พี่สาวคนนี้อยู่ชั้น ม.6 แล้วมีอยู่วันนึ่ง พี่สาวของเขาถามเราว่า “น้องมีแฟนหรือยัง?” ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ ม.2 และเป็นเด็กบ้านนอก เราจึงไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้นัก ทั้งขี้เหร่ ทั้งเขินอาย ทั้งไม่กล้า จึงตอบพี่สาวไปว่า “ไม่มีค่ะ” ☺️
แต่พี่สาวก็ยังบอกกับเราว่า พี่มีน้องชายอยู่คนนึ่ง เขาอยู่ ม.3 เขาหล่อมากนะ พร้อมกับหยิบรูปน้องชายของเขาให้เราดู (เรายังเก็บรูปเขาไว้อยู่ตลอด) ตั้งแต่นั้นมา เราก็ได้แต่เฝ้ารอและภาวนา ให้เราได้เจอเขาสักครั้ง
และความโดดเด่นของหน้าตาเขา ที่หล่อน่ารักไม่เหมือนใคร ดวงตาคู่นั้นทำให้เรานึกได้ว่า เราคุ้นหน้าคุ้นตาของเขาเหลือเกิน เราจึงนึกย้อนกลับไปตอนที่เราได้มีโอกาสไปแข่งขันทักษะวิชาการ จัดสวนถาด เราไ้ด้ไปแข่งที่โรงเรียนที่เขาเรียนอยู่ และมั่นใจในจิตใต้สำนึกระดับนึ่งของเรา ว่าเราเคยพบเขาจริงๆ ที่หน้าห้องที่จัดการแข่งขัน
จากนั้นก็ได้แต่เฝ้ารอ จนถึงเปิดเทอมใหม่ เราขึ้น ม.3 พี่สาวของเขาจบ ม.6 ไป รุ่นพี่คนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น เขามาจริงๆ เขามาเข้าเรียน ม.4 โอ้ยยย ตอนนั้นคือดีใจ ตื่นเต้น เขินเอง อายเอง ทุกอารมณ์ปั่นป่วนอยู่ในจิตใจ และความคิดไปหมด แต่สุดท้ายแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ และคำๆ เดียวเสมอมาคือ ค ว า ม ไ ม่ ก ล้ า
((ยังไม่จบนะค่ะ…วันหลังจะมาต่อ))
((บันทึกนี้เขียนเอาไว้…เพราะกลัวว่าสักวัน ฉันจะลืม ))