คือตอนนี้เราอายุ 23 ปี แต่คนที่เราคุยอยู่ด้วย ณ ตอนนี้อายุ53ปี ซึ่งเขาอายุมากกว่าเรา 30ปี(รุ่นพ่อเราเลย) ที่เราได้คุยกันเพราะเราติดโควิด แล้วเราไปกักตัวที่อยู่ศูนย์พักคอย ส่วนตัวเขาทำงานที่นั่นอยู่แล้ว (เป็นเจ้าหน้าที่) แล้ววันแรกที่เราไปสถานที่กักตัว คือคืนวันที่ 28/8/64 เป็นเวลา 3ทุ่มกว่าๆแล้ว ซึ่งมันดึกแล้ว ทางศูนย์ก็ปิดรับผู้ป่วยแล้วตั้งแต่เวลา 15:00-17:00 แล้วด้วยความที่ว่าเราไม่ได้โทรแจ้งทางศูนย์เลย ไปแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย🤣 แล้วทางเจ้าหน้าที่ก็สอบถามข้อมูลทั่วไป แล้วเขาก็ให้เราเข้าไปกักตัว ที่เขารับเราเพราะ พี่คนที่เราคุยด้วย ไปคุยกับหมอว่าให้รับไว้เถอะ เพราะถ้าไม่รับก็ไม่รู้จะไปนอนที่ไหน หมอเลยยอมให้เราเข้าไปกักตัวได้
พอเข้าไปที่กักตัวแล้ว จะมีหัวหน้าห้อง มาวัดอุณภูมิ วัดออกซิเจนให้เรา กรอกชื่อ-นามสกุล เบอร์โทร ส่งไปในไลน์กลุ่มของศูนย์พักคอย
แล้วพี่เขาก็ได้แอบเอาเบอร์โทรเราในไลน์กลุ่มมาโทรหาเรา โทรมาถามอาการ ถามว่าเป็นไงบ้าง
พอวันถัดไปเขาก็โทรมาอีก โทรมาถามอาการเหมือนเดิม แล้ววันนั้นเราแสบจมูกมากก หายใจไม่สะดวกเลย เราเลยถามพี่เขาว่า มียาดมมั้ยคะ อยากได้ยาดม เขาก็รับปากว่าจะเอามาให้ แต่หายเงียบบ!!555 พอตกเย็นมา เราเลยเอาเบอร์พี่เขาไปค้นหาในไลน์ ก็เจอจ้าา555 เลยทักไปถาม พี่คะ!! ยาดมได้มั้ยคะ? อะ เงียบบบ(เพราะทำงาน) เราก็เลยยกเลิกข้อความที่เราส่งไป ช่วงเย็นๆประมาณ 5โมงมั้งเขาก็เอายาดมมาให้ แล้วก็ประมาณ 5ทุ่ม เขาก็ส่งสติกเกอร์มา เป็นรูปเป็ดที่มีหัวใจตรงตูดอ่ะ นึกออกใช่ป่ะ?555 แล้วหลังจากนั้นเขาทักมาถาม โทรมาถามเรื่อยๆ เขาก็บอกว่า ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ เราขอแซมพูสระผม เขาก็เอามาให้ ถามอยากกินอะไรบอก เราก็บอก อยากกินส้มกับกล้วยหอม เขาก็เอามาให้ ช่วงที่เขาโทรมาถามอาการเราแรกๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไรไง คิดแค่ว่าเขาคงโทรมาถามแบบนี้ทุกคนแหละ แต่พอเอาของกินของใช้มาให้เรื่อยๆโทรถามอาการเรื่อยๆ เราก็เริ่มคิดแล้วว่า คุณเจ้าหน้าที่ต้องคิดอะไรกับเราแน่ๆ และแล้วก็จริงๆ555 คือที่เราสกิดใจก็คือวันที่เขาเอาส้มกับกล้วยมาให้เรา แล้วเราก็ทักไปขอบคุณเขา เขาก็ตอบกลับมาว่า "ดูแลแค่ 14 วันนะ กลับบ้านไปแล้วต้องให้แฟนคุณดูแลนะ" เราก็ตอบกลับไปว่า
"ทำไมถึงดูแลหนูหรอคะ? เขาบอกว่า "เขาถูกชะตากับเราบวกกับสงสารเรา" หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนครบ14วันที่เราได้กลับบ้าน กลับมาบ้านแล้วก็ยังคุยกันอยู่ ณ ตอนนี้
#ในความคิดเรานะ!! เราว่าการที่เราคุยกับคนที่โตกว่า อายุมากกว่า ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย เรามองว่ามันดีซะอีกที่เราได้คุยกับเขามันทำให้เรารู้สึกว่า การถูกดูแล การเอาใจใส่ มันทำให้เราอบอุ่นใจอ่ะ อารมณ์แบบ พ่อดูแลลูก แต่มันคนละความรู้สึกกันอ่ะ มันอบอุ่นนะที่เราไปอยู่ที่นั่นแล้วมีคนดูแลเรา มันไม่รู้สึกกลัวหรือเคว้งอ่ะ มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆไปอีกแบบนึง
ส่วนการสนทนาหรือการแชท ในมุมมองของเรา
เราคิดว่าเราเข้าใจเขา เขาเข้าใจเรา เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ ไม่ได้มานั่งแชทตลอดทั้งวัน ส่วนมากจะมีแค่ตอนเช้า ตอนที่เขาว่างเขาก็จะแชททิ้งไว้ เราก็เช่นกัน แล้วก็ตอนเย็นเลิกงานเราก็บอก "หนูเลิกงานแล้วนะคะ"อะไรประมาณนี้ ตอนกลางคืนก็แค่โทรคุยกันแค่นั้น ไม่ได้มีอะไรมาก
#สุดท้ายเราก็ไม่รู้นะว่าเรื่องของเราจะเป็นไปได้ไหมนะ เราก็ไม่สามารถรู้อนาคตได้ แต่เราขอจำแค่ความรู้สึกตอนนี้ว่ามันดีแค่นั้นพอ😊
#แต่สำหรับทุกคนแล้วการที่เราคุยกับคนอายุมากกว่าหลายปีเป็นยังไงหรอ? อยากรู้ว่ามุมมองของแต่ละคนเป็นยังไงอ่ะ เผื่อจะได้มุมมองใหม่ๆเพิ่ม ☺️
คุยกับคนอายุมากกว่า!!
พอเข้าไปที่กักตัวแล้ว จะมีหัวหน้าห้อง มาวัดอุณภูมิ วัดออกซิเจนให้เรา กรอกชื่อ-นามสกุล เบอร์โทร ส่งไปในไลน์กลุ่มของศูนย์พักคอย
แล้วพี่เขาก็ได้แอบเอาเบอร์โทรเราในไลน์กลุ่มมาโทรหาเรา โทรมาถามอาการ ถามว่าเป็นไงบ้าง
พอวันถัดไปเขาก็โทรมาอีก โทรมาถามอาการเหมือนเดิม แล้ววันนั้นเราแสบจมูกมากก หายใจไม่สะดวกเลย เราเลยถามพี่เขาว่า มียาดมมั้ยคะ อยากได้ยาดม เขาก็รับปากว่าจะเอามาให้ แต่หายเงียบบ!!555 พอตกเย็นมา เราเลยเอาเบอร์พี่เขาไปค้นหาในไลน์ ก็เจอจ้าา555 เลยทักไปถาม พี่คะ!! ยาดมได้มั้ยคะ? อะ เงียบบบ(เพราะทำงาน) เราก็เลยยกเลิกข้อความที่เราส่งไป ช่วงเย็นๆประมาณ 5โมงมั้งเขาก็เอายาดมมาให้ แล้วก็ประมาณ 5ทุ่ม เขาก็ส่งสติกเกอร์มา เป็นรูปเป็ดที่มีหัวใจตรงตูดอ่ะ นึกออกใช่ป่ะ?555 แล้วหลังจากนั้นเขาทักมาถาม โทรมาถามเรื่อยๆ เขาก็บอกว่า ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ เราขอแซมพูสระผม เขาก็เอามาให้ ถามอยากกินอะไรบอก เราก็บอก อยากกินส้มกับกล้วยหอม เขาก็เอามาให้ ช่วงที่เขาโทรมาถามอาการเราแรกๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไรไง คิดแค่ว่าเขาคงโทรมาถามแบบนี้ทุกคนแหละ แต่พอเอาของกินของใช้มาให้เรื่อยๆโทรถามอาการเรื่อยๆ เราก็เริ่มคิดแล้วว่า คุณเจ้าหน้าที่ต้องคิดอะไรกับเราแน่ๆ และแล้วก็จริงๆ555 คือที่เราสกิดใจก็คือวันที่เขาเอาส้มกับกล้วยมาให้เรา แล้วเราก็ทักไปขอบคุณเขา เขาก็ตอบกลับมาว่า "ดูแลแค่ 14 วันนะ กลับบ้านไปแล้วต้องให้แฟนคุณดูแลนะ" เราก็ตอบกลับไปว่า
"ทำไมถึงดูแลหนูหรอคะ? เขาบอกว่า "เขาถูกชะตากับเราบวกกับสงสารเรา" หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนครบ14วันที่เราได้กลับบ้าน กลับมาบ้านแล้วก็ยังคุยกันอยู่ ณ ตอนนี้
#ในความคิดเรานะ!! เราว่าการที่เราคุยกับคนที่โตกว่า อายุมากกว่า ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย เรามองว่ามันดีซะอีกที่เราได้คุยกับเขามันทำให้เรารู้สึกว่า การถูกดูแล การเอาใจใส่ มันทำให้เราอบอุ่นใจอ่ะ อารมณ์แบบ พ่อดูแลลูก แต่มันคนละความรู้สึกกันอ่ะ มันอบอุ่นนะที่เราไปอยู่ที่นั่นแล้วมีคนดูแลเรา มันไม่รู้สึกกลัวหรือเคว้งอ่ะ มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆไปอีกแบบนึง
ส่วนการสนทนาหรือการแชท ในมุมมองของเรา
เราคิดว่าเราเข้าใจเขา เขาเข้าใจเรา เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ ไม่ได้มานั่งแชทตลอดทั้งวัน ส่วนมากจะมีแค่ตอนเช้า ตอนที่เขาว่างเขาก็จะแชททิ้งไว้ เราก็เช่นกัน แล้วก็ตอนเย็นเลิกงานเราก็บอก "หนูเลิกงานแล้วนะคะ"อะไรประมาณนี้ ตอนกลางคืนก็แค่โทรคุยกันแค่นั้น ไม่ได้มีอะไรมาก
#สุดท้ายเราก็ไม่รู้นะว่าเรื่องของเราจะเป็นไปได้ไหมนะ เราก็ไม่สามารถรู้อนาคตได้ แต่เราขอจำแค่ความรู้สึกตอนนี้ว่ามันดีแค่นั้นพอ😊
#แต่สำหรับทุกคนแล้วการที่เราคุยกับคนอายุมากกว่าหลายปีเป็นยังไงหรอ? อยากรู้ว่ามุมมองของแต่ละคนเป็นยังไงอ่ะ เผื่อจะได้มุมมองใหม่ๆเพิ่ม ☺️