สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ครั้งแรกของเรา ผิดพลาดประการใดขอ เราน้อมรับ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 7 ปี ตอนคบกันใหม่ๆเรากลับไปคุยกับแฟนเก่า แฟนเราจับได้ ทำให้เค้ารู้สึกเย็นชา และเราก็ำยายามทำทุกอย่างให้ความสัมพันธ์เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำมาเรื่อยๆจนความรู้สึกแฟนเราเริ่มดีขึ้นในปีที่ 4 แต่ในระหว่างนั้นที่เราคบกันนั้น แนวความคิด ทัศนคติ ของเรากับแฟนไม่ค่อยตรงกันสักเท่าไหร่ ทำให้มีทะเลาะกันบ่อย และเราก็เชื่อว่ามันจะผ่านมาได้ และทุกครั้งที่ทะเลาะเราจะเป็นเป็นฝ่ายยอมตลอด เนื่องจากเราไม่เคยเถียงชนะเลย และนิสัยของแฟนเราอีกอย่างหนึ่ง เขาเป็นคนที่เย็นชามากๆ ไม่ค่อยโทรหา ไม่หวาน ไม่เซอร์ไพร์ ในแต่ละวันไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเรา เหนื่อยไหม ทำงานเป็นไงบ้าง แม้แต่คำว่าให้กำลังใจกันแทบไม่มี (เราพอเข้าใจได้ว่ามันอาจเกิดจากที่เราเคยทำกับแฟนเราไว้) ตั้งแต่คบกันในเฟสแทบจะไม่มีรูปเราเลย แม้ตอนไปเที่ยวทะเลกัน 2 คน แฟนเราลงรูปไม่มีเราด้วยซ้ำ ทำให้เราน้อยใจในหลายๆครั้ง และมี 1 เหตุการณ์ที่เราจำขึ้นใจ คือตอนนั้นเรากับแฟนทำงานที่เดียวกัน เหตุเกิดตอน 4 ทุ่ม เรารอแฟนเพื่อจะไปทานข้าวเนื่องจากมันดึกแล้ว เรารู้สึกไม่ไหวจึงเดินไปบอกแฟนว่าเรากำลังจะเป็นลม แล้วเราก็เป็นลม แฟนก็ประคองเราไว้พอดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือแฟนเราเอาเรานอนกับพื้นแล้วเขานั่งทำงานต่อ เราได้แต่มองร้องไห้คิดน้อยใจ เมื่อเราถามแฟนว่าทำไมไม่หยุดทำงาน แฟนเราตอบว่าก็เห็นว่าเราเป็นไรไม่มาก เราสตั้นไป ทำให้เราคิดย้อนว่าเราทนอยู่เพื่ออะไร แต่ด้วยคำว่ารักเราจึงมองข้ามไป แต่ในความที่แฟนเราเป็นแบบนี้ เราก็พยายามเข้าใจทุกอย่าง จนตอนนี้เรารู้สึกว่าปัญหามันสะสมขึ้นมาเรื่อยๆ และถึงแม้ทุกอย่างที่กล่าวมานี้จะเป็นส่วนที่เราไม่ชอบแต่เขาก็ซัพพอร์ตเราได้ในเกือบทุกเรื่อง ส่วนตัวเราเป็นแบบตรงกันข้าม
จนมาวันหนึ่งเราได้เจอคนคนหนึ่ง ซึ่งอายุมากกว่าเรา 3 ปี(แฟนเราแก่กว่าเรา 1 ปี) ซึ่งเจอกันโดยบังเอิญ เราร็สึกชอบและแอดไลน์ไปคุย ซึ่งรู้ว่ามันผิด แต่เราก็ยังทำ แล้วเราก็ได้คุยกันมากขึ้น มันทำให้เราได้ค้นพบสิ่งที่เราตามหามาตลอด ทั้งความเอาใจใส่ ในขณะที่แฟนเราแทบไม่มี และการที่ได้คุยกับเขามันให้เราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น รู้สึกมีความสุข ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ทุกอย่างมันคลิกกันไปหมด จนเรารู้สึกรักเขา รักจริงๆ เราคุยกันได้สักพัก แฟนเราก็จับได้ แฟนเรารู้สึกโกรธที่เราทำกับเขาแบบนั้น เราได้บอกกับแฟนเราตรงๆว่า ว่าเรารักเขา รักเพราะเขามีในสิ่งที่แฟนเราไม่มี ต่อให้เวลามันผ่านมา 7 ปีแล้ว แฟนเราก็ยังเหมือนเดิม แฟนเราร้องไห้และบอกว่าเราคือทุกอย่างสำหรับเขา บอกว่าเราเป็นคนผลักดันเขาไปในทางที่ดีขึ้น เป็นกำลังให้เขา ซัพพอร์ตเขาได้ทุกเรื่อง แฟนเราขอโทษเราที่เขาเป็นแบบนั้นและจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ขอร้องให้เรากลับมา เอาครอบครัวเขามาเคลียร์ใจ ซึ่งเรารู้สึกอึดอัดมากๆ พอถึงช่วงวาเลนไทน์ แฟนเรามาหาเซอร์ไพร์พาไปซื้อสร้อยทองเพื่อขอแก้ตัว แต่ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิมแล้วตั้งแต่เราเจอเขา ทั้งๆที่เรื่องนี้เราเป็นคนผิดแต่แฟนเราก็พยายามง้อ
รักผิดที่ ผิดเวลา
เข้าเรื่องเลยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ 7 ปี ตอนคบกันใหม่ๆเรากลับไปคุยกับแฟนเก่า แฟนเราจับได้ ทำให้เค้ารู้สึกเย็นชา และเราก็ำยายามทำทุกอย่างให้ความสัมพันธ์เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทำมาเรื่อยๆจนความรู้สึกแฟนเราเริ่มดีขึ้นในปีที่ 4 แต่ในระหว่างนั้นที่เราคบกันนั้น แนวความคิด ทัศนคติ ของเรากับแฟนไม่ค่อยตรงกันสักเท่าไหร่ ทำให้มีทะเลาะกันบ่อย และเราก็เชื่อว่ามันจะผ่านมาได้ และทุกครั้งที่ทะเลาะเราจะเป็นเป็นฝ่ายยอมตลอด เนื่องจากเราไม่เคยเถียงชนะเลย และนิสัยของแฟนเราอีกอย่างหนึ่ง เขาเป็นคนที่เย็นชามากๆ ไม่ค่อยโทรหา ไม่หวาน ไม่เซอร์ไพร์ ในแต่ละวันไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเรา เหนื่อยไหม ทำงานเป็นไงบ้าง แม้แต่คำว่าให้กำลังใจกันแทบไม่มี (เราพอเข้าใจได้ว่ามันอาจเกิดจากที่เราเคยทำกับแฟนเราไว้) ตั้งแต่คบกันในเฟสแทบจะไม่มีรูปเราเลย แม้ตอนไปเที่ยวทะเลกัน 2 คน แฟนเราลงรูปไม่มีเราด้วยซ้ำ ทำให้เราน้อยใจในหลายๆครั้ง และมี 1 เหตุการณ์ที่เราจำขึ้นใจ คือตอนนั้นเรากับแฟนทำงานที่เดียวกัน เหตุเกิดตอน 4 ทุ่ม เรารอแฟนเพื่อจะไปทานข้าวเนื่องจากมันดึกแล้ว เรารู้สึกไม่ไหวจึงเดินไปบอกแฟนว่าเรากำลังจะเป็นลม แล้วเราก็เป็นลม แฟนก็ประคองเราไว้พอดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือแฟนเราเอาเรานอนกับพื้นแล้วเขานั่งทำงานต่อ เราได้แต่มองร้องไห้คิดน้อยใจ เมื่อเราถามแฟนว่าทำไมไม่หยุดทำงาน แฟนเราตอบว่าก็เห็นว่าเราเป็นไรไม่มาก เราสตั้นไป ทำให้เราคิดย้อนว่าเราทนอยู่เพื่ออะไร แต่ด้วยคำว่ารักเราจึงมองข้ามไป แต่ในความที่แฟนเราเป็นแบบนี้ เราก็พยายามเข้าใจทุกอย่าง จนตอนนี้เรารู้สึกว่าปัญหามันสะสมขึ้นมาเรื่อยๆ และถึงแม้ทุกอย่างที่กล่าวมานี้จะเป็นส่วนที่เราไม่ชอบแต่เขาก็ซัพพอร์ตเราได้ในเกือบทุกเรื่อง ส่วนตัวเราเป็นแบบตรงกันข้าม
จนมาวันหนึ่งเราได้เจอคนคนหนึ่ง ซึ่งอายุมากกว่าเรา 3 ปี(แฟนเราแก่กว่าเรา 1 ปี) ซึ่งเจอกันโดยบังเอิญ เราร็สึกชอบและแอดไลน์ไปคุย ซึ่งรู้ว่ามันผิด แต่เราก็ยังทำ แล้วเราก็ได้คุยกันมากขึ้น มันทำให้เราได้ค้นพบสิ่งที่เราตามหามาตลอด ทั้งความเอาใจใส่ ในขณะที่แฟนเราแทบไม่มี และการที่ได้คุยกับเขามันให้เราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น รู้สึกมีความสุข ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ทุกอย่างมันคลิกกันไปหมด จนเรารู้สึกรักเขา รักจริงๆ เราคุยกันได้สักพัก แฟนเราก็จับได้ แฟนเรารู้สึกโกรธที่เราทำกับเขาแบบนั้น เราได้บอกกับแฟนเราตรงๆว่า ว่าเรารักเขา รักเพราะเขามีในสิ่งที่แฟนเราไม่มี ต่อให้เวลามันผ่านมา 7 ปีแล้ว แฟนเราก็ยังเหมือนเดิม แฟนเราร้องไห้และบอกว่าเราคือทุกอย่างสำหรับเขา บอกว่าเราเป็นคนผลักดันเขาไปในทางที่ดีขึ้น เป็นกำลังให้เขา ซัพพอร์ตเขาได้ทุกเรื่อง แฟนเราขอโทษเราที่เขาเป็นแบบนั้นและจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ขอร้องให้เรากลับมา เอาครอบครัวเขามาเคลียร์ใจ ซึ่งเรารู้สึกอึดอัดมากๆ พอถึงช่วงวาเลนไทน์ แฟนเรามาหาเซอร์ไพร์พาไปซื้อสร้อยทองเพื่อขอแก้ตัว แต่ความรู้สึกเรามันไม่เหมือนเดิมแล้วตั้งแต่เราเจอเขา ทั้งๆที่เรื่องนี้เราเป็นคนผิดแต่แฟนเราก็พยายามง้อ