เราขออธิบายก่อนนะคะ คือเราโดนแม่ตบและไล่ให้ไปตายส่วนพ่อเอาเราไปเปรียบเทียบ เรามักจะถามกับพวกเขาทั้งครอบครัวเช่น พ่อ แม่ พี่ เป็นต้น เรามักจะถามเขาตลอดว่ารักเรามั้ยพวกเขาจะเลี่ยงตอบค่ะ และอย่างวันเกิดเราเราไม่เคยได้ของขวัญค่ะ มีแต่พีาและน้องเท่านั้นที่ได้ พ่อแม่ไม่เคยจัดวันเกิดให้สักปีค่ะ เขาจะบอกเราเสมอว่าไม่ว่างหรือขึ้นเวร แต่กับพี่และน้องแม่ลางานให้ได้ค่ะ แล้วเราอยากถามว่าเวลาเราดูอะไรที่กระทบต่อจิตใจเช่นฉากหนังหรืออ่านนิยายและเพลง,เห็นคนอื่นมีความสุขภาพจำของเรามักจะมีการฉายภาพที่เราโดนแม่ตบและโดนด่าโดนเปรียบเทียบตลอดทุกครั้งจนเราร้องไห้ออกมาแต่ทุกครั้งที่ร้องไห้เรามักจะไม่อยากให้ใครรู้เสมอว่าเราเป็นอะไร คือเราอยากทราบค่ะว่าอาการแบบนี้เราเป็นอะไรหรือป่าวหรือเป็นเพียงจิตใต้สำนึกของเราเอง