สวัสดีค่ะเรามีเรื่องมาปรึกษา คือเราโดนครอบครัวทำร้ายร่างกายตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ เราจะทำอย่างไงดีคะ ชีวิตของเรามันเริ่มแย่ลงตอน ป.3 ค่ะ ตอนนั้นเรากำลังจะสอบเข้าโครงการพิเศษบางอย่างที่โรงเรียนค่ะ เราโดนแม่บังคับให้อ่านหนังสือทั้งวัน พอตอบคำถามเรื่องเรียนไม่ได้แม่ก็จะเขกหัวเราแรงๆค่ะ คือมันเจ็บมากเลย แล้วแม่ก็ทำบ่อยด้วย มีญาติคนนึงมาเห็นพอดีญาติคนนั้นเขาเลยพูดว่า โชคดีจังที่ไม่ได้เกิดเป็นลูกแม่เรา แล้วก็ก่อนปิดเทอมครูจะแจกใบเกรดเราได้วิชาภาษาไทย 3.5 แต่แม่เราไม่พอใจค่ะ แม่เราเลยขังเราไว้ในห้องมืดๆร้อนๆ และก็ให้อ่านหนังสือทั้งวัน ตอน ป.4 ด้วยค่ะก่อนสอบเราจะโดนขังในห้องแล้วต้องอ่านหนังสือทุกวัน ตอนนั้นเราตอบคำถามแม่ไม่ได้แม่เราเลยใช้หินทุบเราค่ะ หินก้อนใหญ่ๆอ่ะ เราเสียใจมาก
แม่เราชอบด่าเราเป็นคำหยาบ อย่างเช่น ไปตายซะ ควรเกิดเป็นลูกขอทาน หรือ ไม่ควรเกิดมา อีสัสนรก อีเxี้ย ทั้งชีวิตแม่พูด ,กู กับเราตลอด เราเคยโดนแม่กับตาตบหน้าบ่อยมากคือเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เลย เราเคยโดนแม่กระทืบด้วยแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ หนักสุดคือ ป้าของเราปามีดใส่เราค่ะแล้วก็ปาแก้วด้วย เราแกล้งน้องเล่นๆแม่ก็ให้เรากราบเท้าน้องค่ะ เราต้องทำงานบ้านคนเดียวทุกอย่างทุกวัน ซึ่งพี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย เราโดนแม่กระชากหัวบ่อยมากแต่ก็ต้องทน แม่ไม่เคยรักเราเลยหรอ เราเคยไปบอกแม่ว่าเราอยากเป็นศิลปินเหมือนพี่ลิซ่า แม่บอกเราว่าศิลปินเขาไม่โง่กันหรอก ฝันไปเถอะ ตอนนี้เราอยู่ ป.6 ค่ะ แม่บอกว่าถ้าเราสอบโรงเรียนที่แม่ต้องการให้เข้าไม่ติดเราจะโดนกระทืบและแม่จะเอาเราไปอยู่วัด คือเรื่องมันมีเยอะกว่านี้ค่ะ แต่เราพิมไม่ไหวแล้ว เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายด้วย แต่เรายังไม่ได้ทำตามความฝันเราจีงเก็บชีวิตนี้ไว้ เราจะทำตามความฝันให้ได้ค่ะ แต่เรากลัวที่จะไปอยู่วัดเราไม่รู้ว่าแม่พูดจริงมั้ย แต่เราก็กลัวโดนกระทืบอีกเหมือนกัน เรากลัวไม่มีใครรัก ตอนเด็กๆแม่เราซัพพอร์ตเราทุกเรื่องเราชอบอะไรแม่ก็ซัพพอร์ต แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ อยู่บ้านยิ่งกว่าอยู่ในนรก เราคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเส้านะคะ แต่สำหรับคนอื่นมันอาจจะดูปัญญาอ่อน แต่ก็ช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้เราควรทำอย่างไงดีคะถึงจะมีความสุข?