ตอนนี้ผมอายุ14ย่าง15ปี ผมอาจจะดูเด็กเกินไปสำหรับการตั้งคำถามแบบนี้ ถ้าทำให้ผู้ใดไม่พอใจขอกราบขอโทษก่อนมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ต้องเริ่มเล่าก่อนว่า ครอบครัวผม หรืออาจจะทั้งกระกูลเลย คลั่งศาสนามากๆครับ ถึงขั้น สวดมนต์บทยาว2รอบ รอบละ1ชั่วโมงทุกวัน และคนในตระกูลผมก็ถึงขั้นบริจาคสร้างนู้นสร้างนี่ให้วัด จนแทบจะสร้างวัดแล้วครับ555 ซึ่งแต่ก่อนผมก็คล้อยตามมากกกก ถึงขั้นที่ว่า ตอนผมอายุ11ปี ผมบวชไป3ครั้ง บวชทีเกือบเดือน ถึงขั้นไม่มีเวลาปกติในช่วงปิดเทอมเลย แถมยังไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรมทุกปี ผมมองกลับไปก็เห็นว่าผมคลั่งศาสนามากๆ พอบวชครั้งที่3ตอนอายุ12ปี ผมเริ่มตั้งคำถามกับตนเองว่า "ที่เราทำไปทั้งหมดนี่ มันมีจริงๆหรอ?" ตั้งแต่ตอนนั้นมุมมองของผมต่อศาสนาก็เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ครอบครัวผมก็ยังคลั่งอยู่มากๆ บังคับผมให้ไปสวดมนต์ตลอด ถึงขั้นที่ว่าเลื่อนไปเจอรูปพระดังๆในเฟสบุคยังเรียกผมมากราบมือถือ555 จากวันที่ผมเริ่มเคลือบแคลงในศาสนาก็ผ่านมา2ปีกว่าแล้ว ทุกครั้งที่ผมต้องโดนให้สวดมนต์ และคนในครอบครัวของผมเริ่มอธิฐาน ผมก็เริ่มคิดว่า "ที่เราทำอยู่มันช่วยจริงๆหรอ?" ผมเริ่มมานั่งคิดกับตัวเองว่าเราควรเลิกคลั่งศาสนาแล้วมาอยู่กับสิ่งที่เป็นจริงดีกว่าไหม หลังจากที่ผมผ่านช่วงคลั่งศาสนาที่ไปนั่งดูคำแปลบทสวดและพระไตรปิฎกอย่างมากมาย ผมก็เริ่มมองว่าศาสนาเป็นอะไรที่ใช้ตรรกะตวามเป็นจริงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ จนกระทั้งวันเกิดอายุ14ปีของผม ซึ่งแน่นอนครอบครัวที่คลั่งศาสนาขนาดนี้ จัดทั้งจีวร สบง ทั้งสังฆทานชุดใหญ่มากกะให้พระใช้ได้ทั้งปี พอเริ่มสวด ผมก็คิดกับตัวเองอีกว่าการที่ทุกๆวันแม้แต่วันเกิดเราต้องมานั่งสวดมนต์อ้อนวอนต่อผู้อยู่บนฟากฟ้าที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่า มันช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นกว่าการเคารพในกฏหมาย หลักวิทยาศาสตร์และความเป็นจริงหรอ? ณ ตอนนั้นผมก็รู้สึกตัวว่าตัวผมเองนั้นไม่เชื่อในศาสนาโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ถ้ามันจบด้วยการที่ผมไปทำบัตรประชาชนใหม่และใช้ชีวิตโดยเลิกเชื่อพระเจ้าล่ะก็ ผมก็คงไม่เอามาแชร์ลงพันธิปหรอกครับ อย่างที่ทราบผมอายุเพียง14ปีที่ถูกรอบล้อมไปด้วยครอบครัวที่คลั่งศาสนาแบบสุดขั้ว ผมไม่อยากจะบอกออกไปจริง ผมกังวลมาก ผมรู้สึกอยากหลุดพ้นออกจากศาสนามากๆ มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งเวลาต้องสวด ต้องกราบ ผมไม่ลบหลู่นะครับ ผมแค่ไม่เชื่อและอยากเชื่อในความเป็นจริงมากกว่าครับ และผมก็ไม่อยากกราบหรือสวดทั้งๆที่ตนเองมีจิตใจที่ไม่มีความศรัทธาหลงเหลืออยู่แล้วครับ
ต้องขอโทษด้วยครับที่กระทู้นี้ยาวไปบ้าง แต่ผมก็รู้สึกสบายใจไปมากเลยครับ
และต้องกราบขอโทษจริงๆสำหรับคนที่ไม่พอใจหรืออย่างไรครับ
อันที่จริงไม่จำเป็นต้องตอบผมก็ได้ครับ แต่ผมได้ระบายผมก็สบายใจมากๆเลยครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
ผมเริ่มไม่เชื่อในศาสนาที่นับถือมาทั้งชีวิต
ต้องเริ่มเล่าก่อนว่า ครอบครัวผม หรืออาจจะทั้งกระกูลเลย คลั่งศาสนามากๆครับ ถึงขั้น สวดมนต์บทยาว2รอบ รอบละ1ชั่วโมงทุกวัน และคนในตระกูลผมก็ถึงขั้นบริจาคสร้างนู้นสร้างนี่ให้วัด จนแทบจะสร้างวัดแล้วครับ555 ซึ่งแต่ก่อนผมก็คล้อยตามมากกกก ถึงขั้นที่ว่า ตอนผมอายุ11ปี ผมบวชไป3ครั้ง บวชทีเกือบเดือน ถึงขั้นไม่มีเวลาปกติในช่วงปิดเทอมเลย แถมยังไปเข้าค่ายปฏิบัติธรรมทุกปี ผมมองกลับไปก็เห็นว่าผมคลั่งศาสนามากๆ พอบวชครั้งที่3ตอนอายุ12ปี ผมเริ่มตั้งคำถามกับตนเองว่า "ที่เราทำไปทั้งหมดนี่ มันมีจริงๆหรอ?" ตั้งแต่ตอนนั้นมุมมองของผมต่อศาสนาก็เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ครอบครัวผมก็ยังคลั่งอยู่มากๆ บังคับผมให้ไปสวดมนต์ตลอด ถึงขั้นที่ว่าเลื่อนไปเจอรูปพระดังๆในเฟสบุคยังเรียกผมมากราบมือถือ555 จากวันที่ผมเริ่มเคลือบแคลงในศาสนาก็ผ่านมา2ปีกว่าแล้ว ทุกครั้งที่ผมต้องโดนให้สวดมนต์ และคนในครอบครัวของผมเริ่มอธิฐาน ผมก็เริ่มคิดว่า "ที่เราทำอยู่มันช่วยจริงๆหรอ?" ผมเริ่มมานั่งคิดกับตัวเองว่าเราควรเลิกคลั่งศาสนาแล้วมาอยู่กับสิ่งที่เป็นจริงดีกว่าไหม หลังจากที่ผมผ่านช่วงคลั่งศาสนาที่ไปนั่งดูคำแปลบทสวดและพระไตรปิฎกอย่างมากมาย ผมก็เริ่มมองว่าศาสนาเป็นอะไรที่ใช้ตรรกะตวามเป็นจริงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ จนกระทั้งวันเกิดอายุ14ปีของผม ซึ่งแน่นอนครอบครัวที่คลั่งศาสนาขนาดนี้ จัดทั้งจีวร สบง ทั้งสังฆทานชุดใหญ่มากกะให้พระใช้ได้ทั้งปี พอเริ่มสวด ผมก็คิดกับตัวเองอีกว่าการที่ทุกๆวันแม้แต่วันเกิดเราต้องมานั่งสวดมนต์อ้อนวอนต่อผู้อยู่บนฟากฟ้าที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่า มันช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นกว่าการเคารพในกฏหมาย หลักวิทยาศาสตร์และความเป็นจริงหรอ? ณ ตอนนั้นผมก็รู้สึกตัวว่าตัวผมเองนั้นไม่เชื่อในศาสนาโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ถ้ามันจบด้วยการที่ผมไปทำบัตรประชาชนใหม่และใช้ชีวิตโดยเลิกเชื่อพระเจ้าล่ะก็ ผมก็คงไม่เอามาแชร์ลงพันธิปหรอกครับ อย่างที่ทราบผมอายุเพียง14ปีที่ถูกรอบล้อมไปด้วยครอบครัวที่คลั่งศาสนาแบบสุดขั้ว ผมไม่อยากจะบอกออกไปจริง ผมกังวลมาก ผมรู้สึกอยากหลุดพ้นออกจากศาสนามากๆ มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งเวลาต้องสวด ต้องกราบ ผมไม่ลบหลู่นะครับ ผมแค่ไม่เชื่อและอยากเชื่อในความเป็นจริงมากกว่าครับ และผมก็ไม่อยากกราบหรือสวดทั้งๆที่ตนเองมีจิตใจที่ไม่มีความศรัทธาหลงเหลืออยู่แล้วครับ
ต้องขอโทษด้วยครับที่กระทู้นี้ยาวไปบ้าง แต่ผมก็รู้สึกสบายใจไปมากเลยครับ
และต้องกราบขอโทษจริงๆสำหรับคนที่ไม่พอใจหรืออย่างไรครับ
อันที่จริงไม่จำเป็นต้องตอบผมก็ได้ครับ แต่ผมได้ระบายผมก็สบายใจมากๆเลยครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ