หวัดดีจ้า~เราอายุ14 เพศหญิง ครอบครัวมี5คน เเม่ พ่อ พี่สาว เรา น้อง ปกติมันก็ดีมั้ง? พ่อเราป่วยหนักอยุ่นอกจากจะป่วยเเล้วยังมีความคิดที่ติดลบมากๆ บ่นทุกวันว่าไม่อย่ากเป็นโรคๆ เเต่วันๆก็ไม่เห็นจะทำอะไร ไม่ ออกกำลังกาย ไม่กินยาตามเวลา ทำอะไรก็ไม่ได้เวลามีงานอะไรเข้าก็ขอให้เเม่กับพี่สาวช่วยตลอด ชอบ เรียกร้องความสนใจ งอง้อเหมือนเด็ก ไม่มีอะไรที่เรารู้สึกเชื่อมันได้เลยว่าพ่อคนนี้ของฉันจะสามารถปกป้องครอบครัวเราได้ เเต่เราได้ข่าวมาว่าพ่อฉันเป็นโรคซึมเศร้าด้วย(เเต่ไม่เเน่ใจนะ)
.
.
.
.
เรามี ห้องส่วนตัวด้วยนะ เราชอบมันมากเเละรักสุดๆ เเต่วันหนึ่งพ่อเราน่าจะด้วยเเม่ด่าเลยมาขอนอนกับเรา ส่วนตัวเราเกลียจมากเเต่ก็ยอมเพราะเขาคือพ่อเรา เราเป็นคนนอนดึกมากกก เเต่พ่อเรานอนเร็ว เขาจะนอนเเล้วเเต่เรายัง เขาเลยไล่เราออกจากห้อง!!ของเรา!! เรา โกรธมากๆๆๆเเต่ก็อดทน จนพอเราจะนอนอยุ่ๆพ่อเราก็ปวดขามากพ่อบอก เเต่เราจะนอนเเล้ว ปกติพ่อก็จะปวดขาทุกวันอยุ่เเล้วเราก็นวดให้ตลอด เเต่ตอนนี้ง่วงนอน+โกรธ+รำคาญเราเลยตอบว่าไม่!! เเล้ว นอน เเต่เรายังไม่หลับพ่อเราก็ร้องว่าปวดๆอยุ่ๆพ่อก็เงียบ เเล้วเดินออกไปจากห้อง พ่อเราขับรถออกจากบ้านไป เราร้อนรนมากเพราะปกติพ่อก็เเค่บนเรื่องไร้สาระ ผ่านไปประมาณ30นาที เราเจากที่ง่วงจากที่โกรธ ก็หายไปหมดเลย เราเริ่มกอดหมอนข้างเอาหน้าถูๆกับหมอนข้าง
.
.
.
.
ลืมบอกปกติเราชอบดูอนิเมะ เราเริ่มจินตนาการว่าหมอนข้างคืออนิเมะคนหนึ่งที่เราสร้างขึ้น เขาชื่อตาต้า มีผม สีชมพู ใส่เสื้อผ้า อืม....เหมือนคนที่เต้นตามพับอ่ะ เขามีนิสัยร่าเริงมันใจในตัวเองสูง เเละ เก่งมาก เขากอดเราจับมือเราลูบเบาๆ เเละบอกว่า"ไม่เป็นไรน่ะ เธอนะไม่ผิดหรอก" เราร้องไห้หนักมาก พอพ่อกลับมาเราก็รู้สึกเฉยๆนะ เเต่หลังจากนั้นเราก็ยังกอดหมอนข้างทุกๆวันเวลานอน บางที่ก็จะมีคนอื่นนอกจากตาต้าด้วย เรารู้สึกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนเรา สรุปเราผิดไหม? เราเป็นโรคอะไรหรอป่าว? หรือเราหลอน? (เราเป็นคนไม่รอบคอบอาจมีเขียนผิดถูกบ้างน่ะ)
เราชอบกอดหมอนข้างเเละรู้สึกว่าหมอนข้างกำลังกอดเราอย่างอบอุ่นเราแปลกไหม?
.
.
.
.
เรามี ห้องส่วนตัวด้วยนะ เราชอบมันมากเเละรักสุดๆ เเต่วันหนึ่งพ่อเราน่าจะด้วยเเม่ด่าเลยมาขอนอนกับเรา ส่วนตัวเราเกลียจมากเเต่ก็ยอมเพราะเขาคือพ่อเรา เราเป็นคนนอนดึกมากกก เเต่พ่อเรานอนเร็ว เขาจะนอนเเล้วเเต่เรายัง เขาเลยไล่เราออกจากห้อง!!ของเรา!! เรา โกรธมากๆๆๆเเต่ก็อดทน จนพอเราจะนอนอยุ่ๆพ่อเราก็ปวดขามากพ่อบอก เเต่เราจะนอนเเล้ว ปกติพ่อก็จะปวดขาทุกวันอยุ่เเล้วเราก็นวดให้ตลอด เเต่ตอนนี้ง่วงนอน+โกรธ+รำคาญเราเลยตอบว่าไม่!! เเล้ว นอน เเต่เรายังไม่หลับพ่อเราก็ร้องว่าปวดๆอยุ่ๆพ่อก็เงียบ เเล้วเดินออกไปจากห้อง พ่อเราขับรถออกจากบ้านไป เราร้อนรนมากเพราะปกติพ่อก็เเค่บนเรื่องไร้สาระ ผ่านไปประมาณ30นาที เราเจากที่ง่วงจากที่โกรธ ก็หายไปหมดเลย เราเริ่มกอดหมอนข้างเอาหน้าถูๆกับหมอนข้าง
.
.
.
.
ลืมบอกปกติเราชอบดูอนิเมะ เราเริ่มจินตนาการว่าหมอนข้างคืออนิเมะคนหนึ่งที่เราสร้างขึ้น เขาชื่อตาต้า มีผม สีชมพู ใส่เสื้อผ้า อืม....เหมือนคนที่เต้นตามพับอ่ะ เขามีนิสัยร่าเริงมันใจในตัวเองสูง เเละ เก่งมาก เขากอดเราจับมือเราลูบเบาๆ เเละบอกว่า"ไม่เป็นไรน่ะ เธอนะไม่ผิดหรอก" เราร้องไห้หนักมาก พอพ่อกลับมาเราก็รู้สึกเฉยๆนะ เเต่หลังจากนั้นเราก็ยังกอดหมอนข้างทุกๆวันเวลานอน บางที่ก็จะมีคนอื่นนอกจากตาต้าด้วย เรารู้สึกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนเรา สรุปเราผิดไหม? เราเป็นโรคอะไรหรอป่าว? หรือเราหลอน? (เราเป็นคนไม่รอบคอบอาจมีเขียนผิดถูกบ้างน่ะ)