ตอนแรกก็เลือกตามสังคม พ่อแม่ก็อยากลองให้เรียนก่อนเพราะไหนๆก็สอบติดแล้ว แต่พอได้เข้าไปเรียนจริงๆแล้วก็รู้เลยว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากจะอยู่กับมันไปตลอด ให้เราเลือกเหนื่อยกับสิ่งที่เราเลือกและสิ่งที่เรารัก มันยังดีกว่าการเลือกเรียนอะไรที่เรามองไม่เห็นเป้าหมายในอนาคต ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้หมดกำลังใจมากๆ อ่านหนังสือแค่ให้พอผ่าน เพื่อให้มีเวลามานอนและนั่งศึกษาการลงทุน เยียวยาชีวิตที่แหลกสลายไปวันๆ สุดท้ายก็เลือกที่จะไปศึกษาต่อในคณะเศรษฐศาสตร์ตามความฝันที่ฝันไว้ตั้งแต่ประถม และเป็นความฝันในใจมาตลอด วันที่เลือกลาออกจากคณะแพทย์เป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตต่างจากตอนสอบติดที่เศร้าและหมดหวังกับชีวิตมาก จากนี้จะขอเลือกเดินทางที่ตัวเองเลือก พร้อมที่จะผ่านความลำบากไปเพื่อไปถึงความฝัน
สุดท้ายนี้อยากให้ทุกคนได้เลือกเดินตามเส้นทางที่พร้อมจะเผชิญความลำบากด้วยตัวเอง เลือกที่จะล้มเองลุกเอง ไม่ต้องให้ใครมาชี้นำ
ขอให้ใครที่กำลังสับสนอยู่ตัดสินใจได้ ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการใช้ชีวิตค่ะ
อดีตนักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ
ลาออกจากคณะแพทย์ คำถามจากสังคมที่ตั้งคำถามว่าลาออกจากสิ่งที่มั่นคงทำไม