ก็เข้าใจค่ะว่าเป็นปกติที่แต่ละครอบครัวจะสอนไม่เหมือนกัน
เราอายุ 20 ค่ะ แฟนเราอายุมากกว่าเรา 9 ปี เราเป็นคนใจเร็วค่ะ คิดแล้วทำเลย ชอบความชัดเจน เราเลือกแต่งงานกับแฟนทั้งๆที่คบกันไม่กี่เดือนค่ะ เพราะเราอยากมีลูกค่ะ เราก็เลยไม่มีเวลาดูนิสัยใจคอ 
แรกๆแฟนเรา เอาใจ ตามใจ เราอยากให้ช่วยอะไรก็ได้หมดค่ะ แต่พอแต่งงาน เขาเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าไม่ตามใจเหมือนเมื่อก่อนนะค่ะ แต่คือชอบชวนทะเลาะ เวลาทะเลาะเราจะเป็นคนเงียบและฟังค่ะ ไม่พูดอะไร ไม่แก้ตัวหรือเถียง เพราะคิดว่าคุยกันตอนไม่โมโหน่าจะดีกว่า ส่วนเขาคือชอบโวยวายทำร้ายตัวเอง ซึ่งเราก็ท้องอยู่บางครั้งก็โดนเราบ้างแหละ แต่ไม่ถึงกับลงไม้ลงมือ แต่มีกระชากบ้าง ปัญหาส่วนใหญ่ก็มาจากการถูกสอนมาไม่เหมือนกันแหละค่ะ บ้านแฟนสอนให้พึ่งพาตนเอง ต่างคนต่างอยู่ ต่างทำงานของตัวเอง ขนาดพ่อกับแม่ของเขา เขายังไม่ค่อยช่วยเลยค่ะ แต่บ้านเราสอนให้ช่วยเหลือคนอื่น ญาติพี่น้องช่วยเหลือกัน มันดูอบอุ่นดีค่ะ ซึ่งก่อนแต่งงานก็ตกลงกันว่าจะอยู่บ้านแฟนค่ะ คิดว่าลูกได้ซักขวบสองขวบจะไปอยู่บ้านเรา เนื่องจากเราเป็นลูกคนเดียวค่ะ พี่เสียนานแล้ว พ่อกับแม่เหลือแค่เรา แต่แฟนเราเขาดูเข้ากับพ่อแม่เราไม่ได้ บ้านเรารักเขานะค่ะ แต่เขาชอบคิดมาก คิดทุกคำพูด ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นการหยอกล้อ
เมื่อบ้านเราให้เขาช่วยอะไรเขาก็ไม่ค่อยโอเครค่ะ แต่ไม่พูด กลับมาทะเลาะกับเราที่บ้าน ว่าบ้านเขาไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย ทำไมเขาต้องไปช่วยบ้านเราด้วย เขาชอบพูดว่าบ้านเรา ชอบให้ช่วยคนนู้นคนนี้ ชอบดูดถูกเขาบ้างไรบ้าง แต่ที่เราได้ยินก็ไม่ใช่คำดูถูกนะ ประมาณว่าทำงานนี้มันได้เงินไม่เท่าไหร่ เหนื่อยก็พักผ่อนบ้าง หยุดซัก 1 วัน ไม่เป็นไรหรอก ซึ่งคำนี้จะออกจากปากแม่เราตอนเห็นเขาทำงานหนักๆค่ะ  
เพราะการถูกสอนที่ต่างกันเราก็พยามปรับตัวเข้าหาบ้านแฟน แต่แฟนไม่ปรับตัวเข้าหาบ้านเราเลยค่ะ 

ตอนนี้เราท้องได้ 8 เดือนแล้วค่ะ ซึ่งก็อยากให้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ควรทำยังไงดี