ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอยู่ปี1 อยู่ในช่วงอกหักจากแฟนเก่า เลยติดเที่ยวติดดื่มมากๆ ไปผับทุกคืน จนมีอยู่วันนึงเราได้นัดกับเพื่อน(นามสมมุติว่าฟาง) ไว้ว่าเราจะไปผับกัน แล้วฟางก็ชวนเพื่อนในสาขาไปด้วย แต่เราอยู่กันคนละโต๊ะประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ เพื่อนของฟางก็เดินมาทัก "นี่ออมใช่มั้ย" เราก็ตอบ"ใช่ค่ะ" แล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่อ หลังจากกลับจากผับเราก็ทักไปหาฟาง ยอกเล่นกันตามประสาให้มันหาคนคุยให้ ฟางเลยส่งเฟสบุ๊คคนที่ทักเราเมื่อคืนมาให้ เราก็ไม่ได้คิดอะไรไปกดถูกใจอะไรปกติ จนผ่านไปได้2วัน ฟางมันก็โทรมาบอกว่าเพื่อนมันคนที่มันให้เฟสมา(นามสมมุติว่าแฟง) ไม่สบายจะมาดูหน่อยมั้ย เราก็หยอกเล่นไป"มารับกูดิ" มันก็ตอบตกลงแล้วจะมารับเลย ซึ่งตอนนั้นเราเรียนอยู่ เรียนเสร็จก็เลยรีบขึ้นหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า มันก็มารอที่ล้างหอเราก็ไม่คิดว่ามันจะพาแฟงมาด้วย ละมันก็พามาที่ห้องแฟงส่งไรเสร็จมันก็กลับห้อง ในใจนี่แบบ"พากูมาทิ้งไว้เฉยเลย" ตอนเย็นฟางก็ทักมาชวนไปผับ ก่อนกลับมันก็บอก
ฟาง: คืนนี้นอนกับแฟงนะ
เรา: อ้าว!! แล้วไม่ไปส่งกู?
ฟาง: เออ นอนกับแฟงนั้นแหละ
เรา: ถามเค้ายังที่ให้กูไปนอนอ่ะ
ละมันก็โทรคุยกับแฟงว่าให้เราไปนอนด้วย แฟงก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วสรุปคือเราเมา แต่ยังมีสติอยู่บ้างกลับไปถึงห้องแฟงเราก็ล้างหน้าล้างตัวปกติแล้วไปนอน ตอนนั้นแฟงนอนแล้ว ด้วยอะไรดลใจไม่รู้เราเลยขอกอดเท่านั้นแหละบวกด้วยเราเมา เราก็เลยมีอะไรกันในคืนนั้น แล้วหลังจากวันนั้นเราก็ไม่เคยห่างกันเลย แฟงมานอนหอเราหรือบางวันเราก็ไปนอนหอแฟง จนเพื่อนๆคิดว่าคบกัน แต่ตอนนั้นต่างคนต่างมีคนคุยอยู่แล้ว หลังจากที่เริ่มอยู่ด้วยกันไม่นานเราก็ชวนฟางไปหาคนคุยเรา ตอนนั้นแฟงหลับอยู่ พอกลับมาแฟงก็ถามเราก็บอกไปตามความจริง สรุปคือเค้ารู้สึกไม่โอเคในการที่เราคุยกับคนอื่น ก็เลยตกลงกันว่าต่างคนต่างจะไม่มีคนอื่นแล้ว ก็เลยมาคุยกันแบบจริงๆจังๆ เราคุยกันได้ประมาณเดือนนึงเราก็เลยขอคบแฟง แต่แฟงยังไม่พร้อมช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยมากด้วย เราเลยรู้สึกว่าอยู่กันไปแบบนี้ก็ดีแล้วเริ่มที่จะไม่อยากคบแล้ว หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างเจอครอบครัวของอีกฝ่าย อยู่มาวันนึงแฟงเค้าจะลดน้ำหนัก เราก็เลยบอกไป"งั้นถ้าลดได้จริงๆอยากได้อะไรเดี๋ยวให้" แฟงก็เลยบอกว่า"ถ้าลดได้เป็นแฟนกับแฟงนะ" เราก็ไม่ได้ตอบอะไรไป จนผ่านไปประมาณอาทิตย์นึงตอนที่เราคุยกันอยู่เรื่องแฟงลดน้ำหนัก
เรา: รออยู่นะที่น้ำหนักจะลดอ่ะ
แฟง: งั้นคบกับแฟงนะ
ในใจตอนนั้นคือสับสนมาก มันมาถึงจุดที่เรารู้สึกว่าไม่อยากคบแล้ว แต่อีกด้านหนึ่งเราก็อยากให้อะไรๆมันชัดเจน เราเงียบไปพักนึง คิดไปคิดมาเราก็เลยตอบตกลง ตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันมาเราตัวติดกันมากไม่เคยห่างกันเลย จนคบกันได้ประมาณ3เดือน แฟงก็มาบอกว่าแฟงยังบืมแฟนเก่าไม่ได้ คือตอนนั้นเสียใจมาก แต่ถ้าไม่ให้เค้าไปมันก็ดูเห็นแก่ตัวมากไปเราเลยบอกให้แฟงกลับไป เราก็เลยทักหาเพื่อนเรา(เพื่อนเราคนนี้สนิทกับแฟงในระดับนึงเลยเพราะเคยมาอยู่ด้วยกัน นามสมมุติว่าฟีม) เราแค่ทักไปแล้วสักพักเพื่อนเราก็โทรมา
ฟีม: เป็นไงบ้าง
เรา: รู้เรื่องละเออะ
ฟีม: กูรู้ตั้งนานแล้ว แฟงมาพูดกับกูอยู่ประจำ
คือในใจตอนนั้นคือแบบ เพื่อนเรารู้แต่เรากลับไม่รู้อะไรเลยเนี่ยนะ เป็นอะไรที่เสียความรู้สึกมากๆอ่ะ เราเงียบไปพักนึงจนได้ยินเสียงฟีมที่พยายามเรียก
ฟีม: โอเคมั้ยว่ะ ให้กูไปรับมั้ย
เรา: ระดับกูแล้ว
ฟีม: ระดับ ร้องไห้อยู่แหละ
เราเลยวางสายจากเพื่อนเพื่อมาเครียกับแฟง
แฟง: ถ้าเลิกกันไป ยังอยู่กับเราได้มั้ยอ่ะ อย่าไปไหนได้มั้ยอ่ะ
คือแบบพูดแบบนี้เพื่ออะไร จะเก็บไว้ทั้งสองคนก็ไม่ได้ป่ะว่ะ ด้วยความรักหรือความกลัวก็ไม่รู้เราเลยไม่ไปไหน สรุปแฟงก็บอกว่าจะเลิกเราจะไม่ไปอะไรกับคนเก่าแล้ว แต่หลังจากนั้นแฟงก็เเอบไปคุยกับแฟนเก่าหลายครั้ง ทุกครั้งที่เราจับได้เค้าก็จะบอกว่าไม่ทำแล้ว นี่ก็ให้โอกาสทุกครั้ง จนเราคบกันได้9เดือน เราก็เริ่มเหงาเริ่มเอาเรื่องแฟนเก่าเค้ามาคิด ตอนนั้นใครทักมาเราก็ตอบหมด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตอนนั้นเรารู้สึกอะไร จนเราคบกับแฟงได้10เดือน ระหว่างนั้นเราทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะกันทุกวัน จนแฟงขอเลิกกับเรารอบแรกเพราะเราไปคุยกับคนอื่น เราเลยพยายามยื่อพยายามขอโทษ ถึงขั้นไปขอโอกาสจากพ่อแม่เค้า จนได้กลับมาคบกัน แล้วเราก็ทะเลาะกันอีกครั้ง ครั้งนี้เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยเค้าเบื่อที่ต้องมาทะเลาะกันทุกวัน แล้วก็เลิกกัน แต่เรายังรอยังพยายามทุกอย่างให้เค้ากลับมา ไปหาที่บ้านซื้อของให้นู้นนี้ รอทั้งๆที่เค้าบอกว่าไม่ต้องรอเพราะเค้าไม่กลับมาแล้ว ตอนนั้นคือจมปลักมากๆ ไม่กินอะไรเกือบอาทิตย์ เอาแต่นอนร้องไห้อยู่บนที่นอนไม่ทำอะไรเลย จนทนไม่ไหว ไปร้องไห้กับแม่ไปเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง จากปกติอกหักแม่ไม่เคยรู้แต่กับครั้งนี้มันอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ เราก็ยื้ออยู่สักพักจนมาถึงขั้นที่รู้สึกเจ็บจนไม่รู้ว่าจะเจ็บยังไงแล้ว เราก็เลยปล่อย จนตอนนี้เรายังสมเพชตัวเองเลยในสิ่งที่เคยทำไปแต่เค้าไม่เห็นค่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาถามว่าดีมั้ย มันดีมาก แต่เพราะเราคงไม่ได้รักกันจริงๆเลยทำให้เป็นแบบนี้..
คุณเคยเจอความรักแบบนี้มั้ย?
ฟาง: คืนนี้นอนกับแฟงนะ
เรา: อ้าว!! แล้วไม่ไปส่งกู?
ฟาง: เออ นอนกับแฟงนั้นแหละ
เรา: ถามเค้ายังที่ให้กูไปนอนอ่ะ
ละมันก็โทรคุยกับแฟงว่าให้เราไปนอนด้วย แฟงก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วสรุปคือเราเมา แต่ยังมีสติอยู่บ้างกลับไปถึงห้องแฟงเราก็ล้างหน้าล้างตัวปกติแล้วไปนอน ตอนนั้นแฟงนอนแล้ว ด้วยอะไรดลใจไม่รู้เราเลยขอกอดเท่านั้นแหละบวกด้วยเราเมา เราก็เลยมีอะไรกันในคืนนั้น แล้วหลังจากวันนั้นเราก็ไม่เคยห่างกันเลย แฟงมานอนหอเราหรือบางวันเราก็ไปนอนหอแฟง จนเพื่อนๆคิดว่าคบกัน แต่ตอนนั้นต่างคนต่างมีคนคุยอยู่แล้ว หลังจากที่เริ่มอยู่ด้วยกันไม่นานเราก็ชวนฟางไปหาคนคุยเรา ตอนนั้นแฟงหลับอยู่ พอกลับมาแฟงก็ถามเราก็บอกไปตามความจริง สรุปคือเค้ารู้สึกไม่โอเคในการที่เราคุยกับคนอื่น ก็เลยตกลงกันว่าต่างคนต่างจะไม่มีคนอื่นแล้ว ก็เลยมาคุยกันแบบจริงๆจังๆ เราคุยกันได้ประมาณเดือนนึงเราก็เลยขอคบแฟง แต่แฟงยังไม่พร้อมช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อยมากด้วย เราเลยรู้สึกว่าอยู่กันไปแบบนี้ก็ดีแล้วเริ่มที่จะไม่อยากคบแล้ว หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างเจอครอบครัวของอีกฝ่าย อยู่มาวันนึงแฟงเค้าจะลดน้ำหนัก เราก็เลยบอกไป"งั้นถ้าลดได้จริงๆอยากได้อะไรเดี๋ยวให้" แฟงก็เลยบอกว่า"ถ้าลดได้เป็นแฟนกับแฟงนะ" เราก็ไม่ได้ตอบอะไรไป จนผ่านไปประมาณอาทิตย์นึงตอนที่เราคุยกันอยู่เรื่องแฟงลดน้ำหนัก
เรา: รออยู่นะที่น้ำหนักจะลดอ่ะ
แฟง: งั้นคบกับแฟงนะ
ในใจตอนนั้นคือสับสนมาก มันมาถึงจุดที่เรารู้สึกว่าไม่อยากคบแล้ว แต่อีกด้านหนึ่งเราก็อยากให้อะไรๆมันชัดเจน เราเงียบไปพักนึง คิดไปคิดมาเราก็เลยตอบตกลง ตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันมาเราตัวติดกันมากไม่เคยห่างกันเลย จนคบกันได้ประมาณ3เดือน แฟงก็มาบอกว่าแฟงยังบืมแฟนเก่าไม่ได้ คือตอนนั้นเสียใจมาก แต่ถ้าไม่ให้เค้าไปมันก็ดูเห็นแก่ตัวมากไปเราเลยบอกให้แฟงกลับไป เราก็เลยทักหาเพื่อนเรา(เพื่อนเราคนนี้สนิทกับแฟงในระดับนึงเลยเพราะเคยมาอยู่ด้วยกัน นามสมมุติว่าฟีม) เราแค่ทักไปแล้วสักพักเพื่อนเราก็โทรมา
ฟีม: เป็นไงบ้าง
เรา: รู้เรื่องละเออะ
ฟีม: กูรู้ตั้งนานแล้ว แฟงมาพูดกับกูอยู่ประจำ
คือในใจตอนนั้นคือแบบ เพื่อนเรารู้แต่เรากลับไม่รู้อะไรเลยเนี่ยนะ เป็นอะไรที่เสียความรู้สึกมากๆอ่ะ เราเงียบไปพักนึงจนได้ยินเสียงฟีมที่พยายามเรียก
ฟีม: โอเคมั้ยว่ะ ให้กูไปรับมั้ย
เรา: ระดับกูแล้ว
ฟีม: ระดับ ร้องไห้อยู่แหละ
เราเลยวางสายจากเพื่อนเพื่อมาเครียกับแฟง
แฟง: ถ้าเลิกกันไป ยังอยู่กับเราได้มั้ยอ่ะ อย่าไปไหนได้มั้ยอ่ะ
คือแบบพูดแบบนี้เพื่ออะไร จะเก็บไว้ทั้งสองคนก็ไม่ได้ป่ะว่ะ ด้วยความรักหรือความกลัวก็ไม่รู้เราเลยไม่ไปไหน สรุปแฟงก็บอกว่าจะเลิกเราจะไม่ไปอะไรกับคนเก่าแล้ว แต่หลังจากนั้นแฟงก็เเอบไปคุยกับแฟนเก่าหลายครั้ง ทุกครั้งที่เราจับได้เค้าก็จะบอกว่าไม่ทำแล้ว นี่ก็ให้โอกาสทุกครั้ง จนเราคบกันได้9เดือน เราก็เริ่มเหงาเริ่มเอาเรื่องแฟนเก่าเค้ามาคิด ตอนนั้นใครทักมาเราก็ตอบหมด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตอนนั้นเรารู้สึกอะไร จนเราคบกับแฟงได้10เดือน ระหว่างนั้นเราทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะกันทุกวัน จนแฟงขอเลิกกับเรารอบแรกเพราะเราไปคุยกับคนอื่น เราเลยพยายามยื่อพยายามขอโทษ ถึงขั้นไปขอโอกาสจากพ่อแม่เค้า จนได้กลับมาคบกัน แล้วเราก็ทะเลาะกันอีกครั้ง ครั้งนี้เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อยเค้าเบื่อที่ต้องมาทะเลาะกันทุกวัน แล้วก็เลิกกัน แต่เรายังรอยังพยายามทุกอย่างให้เค้ากลับมา ไปหาที่บ้านซื้อของให้นู้นนี้ รอทั้งๆที่เค้าบอกว่าไม่ต้องรอเพราะเค้าไม่กลับมาแล้ว ตอนนั้นคือจมปลักมากๆ ไม่กินอะไรเกือบอาทิตย์ เอาแต่นอนร้องไห้อยู่บนที่นอนไม่ทำอะไรเลย จนทนไม่ไหว ไปร้องไห้กับแม่ไปเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง จากปกติอกหักแม่ไม่เคยรู้แต่กับครั้งนี้มันอยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆ เราก็ยื้ออยู่สักพักจนมาถึงขั้นที่รู้สึกเจ็บจนไม่รู้ว่าจะเจ็บยังไงแล้ว เราก็เลยปล่อย จนตอนนี้เรายังสมเพชตัวเองเลยในสิ่งที่เคยทำไปแต่เค้าไม่เห็นค่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาถามว่าดีมั้ย มันดีมาก แต่เพราะเราคงไม่ได้รักกันจริงๆเลยทำให้เป็นแบบนี้..