นั่นแหละค่ะตามหัวข้อเลย มันจะถือว่าเห็นแก่ตัวมั้ยถ้าเกิดเรารู้สึกเหนื่อยและท้อก้บมันมากๆ และมากพอที่จะอยากจากไปและหนีไปให้ไกลจากทุกอย่าง คืออีกใจนึงเราก็อยากจะพยายามที่จะอยู่ต่อเพื่อคนอื่นที่ไม่ต้องการให้เราจะไปแต่ยิ่งอยู่ไปเรื่อยๆก็ยิ่งรู้สึกไร้ค่าบ้าง เราทำได้ไม่ดีพออย่างก่อนบ้างทำให้รู้สึกท้อกับมัน สิ่งที่เคยชอบทำตอนนี้ก็ไม่ได้ทำแล้ว พอนอนคิดไปเรื่อยๆก็รู้สึกว่าที่ผ่านมาเหมือนไม่มีประโยชน์อะไรเลย เราก็เลยรู้สึกว่าถ้าเราหายไปก็คงจะดี แต่ถ้าเราทำแบบนี้มันจะดูเห็นแก่ตัวไปมั้ยคะ?