คือ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยผมเรียนหนังสือแล้วครับ ยันมหาลัย จนจบ และเข้าทำงานแล้ว
แล้วผมรู้ตัวว่า ตัวเองไม่ใช่คนที่เรียนรู้อะไรได้ไว เข้าใจอะไรก็ยาก ทำให้เป็นปัญหาทั้งตอนเรียน แล้วก็ตอนทำงาน ยิ่งอายุมากขึ้น มันก็ยิ่งช้าลง
คือกว่าผมจะเก่ง จะถนัดอะไรสักอย่าง มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย กว่าจะได้มันมา แต่มันก็มีหลายครั้งในช่วงชีวิต ที่ผมต้องเปลี่ยน ทุกอย่างต้องมาเริ่มใหม่หมด
ทำให้ชีวิต ต้องกลับมาเริ่มใหม่ที่ศูนย์ หลายๆครั้ง ชีวิตมันไม่ได้เริ่มนับหนึ่งสักที
แต่สมัยเด็กๆ ผมเองก็มีความทะเยอะทะยานสูง ผมมีความอยากเป็นแพทย์ เราอยากให้กับผู้อื่น ผมอ่านหนังสือหนักมาก ผมถนัดในวิชา ชีวะ เคมี ตั้งเป้าว่า วันหนึ่งเราจะเข้าแพทย์ให้ได้ แต่สุดท้ายไม่ไหว สอบหมอไม่ติด =_= หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องสอบเข้ามหาลัย
ตอนนั้นผมก็ดันฟลุค สอบติด ไปเข้าวิศวกรรมไฟฟ้า ทั้งที่รู้ว่า ตอนนั้น ผมก็คิดว่า มันไม่ใช่ทางเราเลย แต่ก็ลองเรียนดูสักตั้ง แม้ว่าเดิมผมจะไม่ได้มีพื้นฐานในเรื่องพวกนี้เลย
จนกระทั่งตอนที่ผมฝึกงาน ผมก็อยากลองจะไปฝึกงานในด้านสายนี้ดู เพราะตั้งแต่เรียนมา เราก็อยู่แต่ในห้องเรียน อยู่แต่ในห้องแลป ไม่เคยมีประสบการณ์ ในหน้างาน ตอนนั้นผมก็อยากลงหน้างานมาก ผมอยากทำ อยากเรียนรู้ให้ดีที่สุด อยากรู้ว่าวิศวะตอนลงหน้างานจริงมันเป็นยังไง แต่สุดท้าย พ่อผมดันไม่ให้ไปฝึกงานที่ ตจว. ทั้งๆที่ตกลงกับทาง บริษัทไว้แล้ว ผมไม่มีทางเลือก พ่อเลยแนะนำให้ไปฝึก ในบริษัทสายไอที ซึ่งมีคอนเนคชั่นที่พ่อผมเขารู้จัก และบริษัทส่วนใหญ่ในช่วงนั้น ก็เลยช่วงเวลารับสมัคร นศ ฝึกงานมาแล้ว พ่อบอกว่า ฝึกงานไม่จำเป็นที่จะต้องตรงสายก็ได้ ผมก็ต้องไปโดยที่ไม่มีทางเลือก
จนกระทั่งผมเรียนจบ ผมก็ลองหางานในสายไฟฟ้าดู แต่ก็ไม่มีบริษัทที่ทำด้านวิศวะ ติดต่อมาหาผมเลย ส่ง resume ไปหลายบริษัท มีแต่บริษัทในสายไอทีที่ติดต่อผมมา ทั้งๆที่ผมไม่ได้สมัครในสายงานนี้สักบริษัทเลย แต่ตอนจบใหม่ๆ ผมก็อยากได้งาน วินาทีนั้น ผมก็อยากหาเงินเลี้ยงตัวเองได้เหมือนกัน ไม่อยากพึ่งพ่อแม่ สุดท้ายก็ต้องทิ้ง ความรู้ในที่เรียนมา
แล้วมาเรียนรู้ใหม่ในสายงานไอที ทุกอย่างผมเริ่มจากศูนย์ ทำงานแบบไร้ทิศทาง ไม่มีเป้าหมาย แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดครับ ทั้งที่ผมก็พยายาม ศึกษาขวนขวายก็แล้ว พยายามเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แต่เขาก็ไม่ให้เราผ่าน =_= บอกว่าเราไม่มีพื้นฐานที่แน่นพอ เค้าต้องการคนที่เรียนรู้งานได้ไว
ผมเลยตัดสินใจ อยากจะหาสิ่งที่สนใจ แล้วอยากจะเริ่มใหม่ ก้าวนับหนึ่งจริงๆ เลยสำรวจตัวเอง ผมต้องพยายามคิดบวกอยู่ตลอดเวลาว่า มันยังพอมีเวลานะ มองหาสิ่งที่ตัวเองถนัด เลยมองรอบๆสิ่งที่ตัวเองเรียนมา ถอยกลับมาสนใจสิ่งที่เราเคยเรียน ผมรู้สึกสนใจเกี่ยวกับ งานออกแบบระบบไฟฟ้า (จริงๆสนใจมาตั้งแต่ตอนเรียนวิชานี้แล้ว แต่สมัยเรียนไม่ได้ลงดีเทลลึก) แม้ว่ามันจะเป็นงานที่มีรายละเอียดเยอะ และผมเองก็ไม่ได้รู้ศึกษาลึก มหาลัยก็ไม่ได้สอนดีเทลทั้งหมด มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมต้องเรียนรู้และศึกษาเพิ่มเติมเอง ตอนนั้นผมเลยศึกษา หาข้อมูล หาหนังสือเกี่ยวกับการออกแบบระบบไฟฟ้า ทั้งฝึกเขียนโปรแกรม AutoCAD ทั้งฝึกเขียน Single line และ Riser Diagram จนตอนนี้ ผมกำลังจะไปฝึกเขียนลง แปลนไฟฟ้าอยู่แล้ว กว่าผมจะเป็นได้แต่ละอย่างต้องลงทุน ต้องลงแรงและเสียเวลา ตอนนี้ก็หัดมาได้ 3-4 เดือนแล้ว และก็ดูการออกแบบระบบไฟฟ้าอื่นๆด้วย เช่น Solar พร้อมตั้งใจว่าจะเตรียมตัวไปสอบใบ กว. ต้องได้อย่างช้า ภายในปีหน้า อย่างน้อย ความรู้ที่เรียนมา ก็พอเหลือ พอทันรื้อฟื้นได้บ้าง
ไม่นานที่ผ่านมา ผมก็ได้งานลง Site Engineer ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เอาจริงๆ ผมก็ไม่เคยมีประสบการณ์ และไม่เคยลงหน้างานมาก่อน แต่ก็เป็นครั้งแรก แล้วก็ดีใจมาก เพราะผมเองก็ไม่เคยสัมผัสงานสายวิศวะ เพราะผมก็อยากได้ ความรู้ และปัญหาหน้างาน ไปเป็นประสบการณ์ในงานออกแบบ และเขียนแปลน
สุดท้ายผมก็โดนแม่ทัดทาน บอกว่า บุคลิกของผมไม่เหมาะกับงานนี้ จะลง site คุมช่างก็ไม่ได้ เพราะไม่มีประสบการณ์ เราไม่เคยลงไปควบคุมช่าง (ก็ผมไม่เคยลงหน้างานมานี่ ไม่เคยฝึกงานในสายนี้ =_=) สื่อสารก็ไม่ได้ เข้าใจอะไรยาก ช้า
ควรไปทำอาชีพ รับราชการมากกว่า
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกท้อ กับหลายๆอย่างแล้ว ผมอุตส่าห์ตัดสินใจ เริ่มมาทางนี้ได้ 3-4 เดือน การที่ผมจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทุกอย่างผมต้องเริ่มใหม่หมด ผมรู้สึกว่า ชีวิต จะก้าวนับหนึ่ง มันก็ไม่ได้เริ่มสักที ถ้ายังเปลี่ยนไป เปลี่ยนมา แบบนี้ ผมเข้าใจในข้อจำกัดของตัวเอง เรียนรู้อะไรได้ช้า ดังนั้นผมจะทำอะไร ต้องโฟกัส จะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่ได้
ในขณะที่คนอื่น เขาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆได้ หลายคนเขาเข้าไปทำงาน แม้ไม่ตรงสายที่เรียนมา แต่พอไปทำงานจริงๆ ไปเริ่มเรียนรู้สดๆ หน้างาน ไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย เขาก็เรียนรู้งานได้ไว ทำงานได้ไว คล่องแคล่ว ผมก็ต้องยอมรับว่า ผมทำไม่ได้แบบเขา จะทำอะไรก็ตาม ผมต้องศึกษา ต้องขวนขวายมาก่อน ถึงจะรู้เรื่อง
คนที่เรียนรู้ได้ไว เข้าใจอะไรได้ไว ผมอยากรู้ว่า เขาทำได้ยังไงกันครับ? ผมยอมรับ ว่าผมทำไม่ได้แบบที่หลายคนเขาทำได้จริงๆ
เป็นคนหัวช้า เรียนรู้ช้า มีวิธีแก้ไหมครับ ทำยังไงถึงจะเป็นคนที่เรียนรู้เร็วเหมือนคนอื่นได้บ้างครับ
แล้วผมรู้ตัวว่า ตัวเองไม่ใช่คนที่เรียนรู้อะไรได้ไว เข้าใจอะไรก็ยาก ทำให้เป็นปัญหาทั้งตอนเรียน แล้วก็ตอนทำงาน ยิ่งอายุมากขึ้น มันก็ยิ่งช้าลง
คือกว่าผมจะเก่ง จะถนัดอะไรสักอย่าง มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย กว่าจะได้มันมา แต่มันก็มีหลายครั้งในช่วงชีวิต ที่ผมต้องเปลี่ยน ทุกอย่างต้องมาเริ่มใหม่หมด
ทำให้ชีวิต ต้องกลับมาเริ่มใหม่ที่ศูนย์ หลายๆครั้ง ชีวิตมันไม่ได้เริ่มนับหนึ่งสักที
แต่สมัยเด็กๆ ผมเองก็มีความทะเยอะทะยานสูง ผมมีความอยากเป็นแพทย์ เราอยากให้กับผู้อื่น ผมอ่านหนังสือหนักมาก ผมถนัดในวิชา ชีวะ เคมี ตั้งเป้าว่า วันหนึ่งเราจะเข้าแพทย์ให้ได้ แต่สุดท้ายไม่ไหว สอบหมอไม่ติด =_= หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องสอบเข้ามหาลัย
ตอนนั้นผมก็ดันฟลุค สอบติด ไปเข้าวิศวกรรมไฟฟ้า ทั้งที่รู้ว่า ตอนนั้น ผมก็คิดว่า มันไม่ใช่ทางเราเลย แต่ก็ลองเรียนดูสักตั้ง แม้ว่าเดิมผมจะไม่ได้มีพื้นฐานในเรื่องพวกนี้เลย
จนกระทั่งตอนที่ผมฝึกงาน ผมก็อยากลองจะไปฝึกงานในด้านสายนี้ดู เพราะตั้งแต่เรียนมา เราก็อยู่แต่ในห้องเรียน อยู่แต่ในห้องแลป ไม่เคยมีประสบการณ์ ในหน้างาน ตอนนั้นผมก็อยากลงหน้างานมาก ผมอยากทำ อยากเรียนรู้ให้ดีที่สุด อยากรู้ว่าวิศวะตอนลงหน้างานจริงมันเป็นยังไง แต่สุดท้าย พ่อผมดันไม่ให้ไปฝึกงานที่ ตจว. ทั้งๆที่ตกลงกับทาง บริษัทไว้แล้ว ผมไม่มีทางเลือก พ่อเลยแนะนำให้ไปฝึก ในบริษัทสายไอที ซึ่งมีคอนเนคชั่นที่พ่อผมเขารู้จัก และบริษัทส่วนใหญ่ในช่วงนั้น ก็เลยช่วงเวลารับสมัคร นศ ฝึกงานมาแล้ว พ่อบอกว่า ฝึกงานไม่จำเป็นที่จะต้องตรงสายก็ได้ ผมก็ต้องไปโดยที่ไม่มีทางเลือก
จนกระทั่งผมเรียนจบ ผมก็ลองหางานในสายไฟฟ้าดู แต่ก็ไม่มีบริษัทที่ทำด้านวิศวะ ติดต่อมาหาผมเลย ส่ง resume ไปหลายบริษัท มีแต่บริษัทในสายไอทีที่ติดต่อผมมา ทั้งๆที่ผมไม่ได้สมัครในสายงานนี้สักบริษัทเลย แต่ตอนจบใหม่ๆ ผมก็อยากได้งาน วินาทีนั้น ผมก็อยากหาเงินเลี้ยงตัวเองได้เหมือนกัน ไม่อยากพึ่งพ่อแม่ สุดท้ายก็ต้องทิ้ง ความรู้ในที่เรียนมา
แล้วมาเรียนรู้ใหม่ในสายงานไอที ทุกอย่างผมเริ่มจากศูนย์ ทำงานแบบไร้ทิศทาง ไม่มีเป้าหมาย แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอดครับ ทั้งที่ผมก็พยายาม ศึกษาขวนขวายก็แล้ว พยายามเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แต่เขาก็ไม่ให้เราผ่าน =_= บอกว่าเราไม่มีพื้นฐานที่แน่นพอ เค้าต้องการคนที่เรียนรู้งานได้ไว
ผมเลยตัดสินใจ อยากจะหาสิ่งที่สนใจ แล้วอยากจะเริ่มใหม่ ก้าวนับหนึ่งจริงๆ เลยสำรวจตัวเอง ผมต้องพยายามคิดบวกอยู่ตลอดเวลาว่า มันยังพอมีเวลานะ มองหาสิ่งที่ตัวเองถนัด เลยมองรอบๆสิ่งที่ตัวเองเรียนมา ถอยกลับมาสนใจสิ่งที่เราเคยเรียน ผมรู้สึกสนใจเกี่ยวกับ งานออกแบบระบบไฟฟ้า (จริงๆสนใจมาตั้งแต่ตอนเรียนวิชานี้แล้ว แต่สมัยเรียนไม่ได้ลงดีเทลลึก) แม้ว่ามันจะเป็นงานที่มีรายละเอียดเยอะ และผมเองก็ไม่ได้รู้ศึกษาลึก มหาลัยก็ไม่ได้สอนดีเทลทั้งหมด มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมต้องเรียนรู้และศึกษาเพิ่มเติมเอง ตอนนั้นผมเลยศึกษา หาข้อมูล หาหนังสือเกี่ยวกับการออกแบบระบบไฟฟ้า ทั้งฝึกเขียนโปรแกรม AutoCAD ทั้งฝึกเขียน Single line และ Riser Diagram จนตอนนี้ ผมกำลังจะไปฝึกเขียนลง แปลนไฟฟ้าอยู่แล้ว กว่าผมจะเป็นได้แต่ละอย่างต้องลงทุน ต้องลงแรงและเสียเวลา ตอนนี้ก็หัดมาได้ 3-4 เดือนแล้ว และก็ดูการออกแบบระบบไฟฟ้าอื่นๆด้วย เช่น Solar พร้อมตั้งใจว่าจะเตรียมตัวไปสอบใบ กว. ต้องได้อย่างช้า ภายในปีหน้า อย่างน้อย ความรู้ที่เรียนมา ก็พอเหลือ พอทันรื้อฟื้นได้บ้าง
ไม่นานที่ผ่านมา ผมก็ได้งานลง Site Engineer ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เอาจริงๆ ผมก็ไม่เคยมีประสบการณ์ และไม่เคยลงหน้างานมาก่อน แต่ก็เป็นครั้งแรก แล้วก็ดีใจมาก เพราะผมเองก็ไม่เคยสัมผัสงานสายวิศวะ เพราะผมก็อยากได้ ความรู้ และปัญหาหน้างาน ไปเป็นประสบการณ์ในงานออกแบบ และเขียนแปลน
สุดท้ายผมก็โดนแม่ทัดทาน บอกว่า บุคลิกของผมไม่เหมาะกับงานนี้ จะลง site คุมช่างก็ไม่ได้ เพราะไม่มีประสบการณ์ เราไม่เคยลงไปควบคุมช่าง (ก็ผมไม่เคยลงหน้างานมานี่ ไม่เคยฝึกงานในสายนี้ =_=) สื่อสารก็ไม่ได้ เข้าใจอะไรยาก ช้า
ควรไปทำอาชีพ รับราชการมากกว่า
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกท้อ กับหลายๆอย่างแล้ว ผมอุตส่าห์ตัดสินใจ เริ่มมาทางนี้ได้ 3-4 เดือน การที่ผมจะเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทุกอย่างผมต้องเริ่มใหม่หมด ผมรู้สึกว่า ชีวิต จะก้าวนับหนึ่ง มันก็ไม่ได้เริ่มสักที ถ้ายังเปลี่ยนไป เปลี่ยนมา แบบนี้ ผมเข้าใจในข้อจำกัดของตัวเอง เรียนรู้อะไรได้ช้า ดังนั้นผมจะทำอะไร ต้องโฟกัส จะเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่ได้
ในขณะที่คนอื่น เขาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆได้ หลายคนเขาเข้าไปทำงาน แม้ไม่ตรงสายที่เรียนมา แต่พอไปทำงานจริงๆ ไปเริ่มเรียนรู้สดๆ หน้างาน ไม่ได้เตรียมอะไรไปเลย เขาก็เรียนรู้งานได้ไว ทำงานได้ไว คล่องแคล่ว ผมก็ต้องยอมรับว่า ผมทำไม่ได้แบบเขา จะทำอะไรก็ตาม ผมต้องศึกษา ต้องขวนขวายมาก่อน ถึงจะรู้เรื่อง
คนที่เรียนรู้ได้ไว เข้าใจอะไรได้ไว ผมอยากรู้ว่า เขาทำได้ยังไงกันครับ? ผมยอมรับ ว่าผมทำไม่ได้แบบที่หลายคนเขาทำได้จริงๆ