ก่อนอื่นต้องบอกว่า...ผมใช้ชีวิตโสดมานานมาก ตั้งแต่จบ ม.ปลาย จนตอนนี้ เผลอแปบเดียวก็ 10 ปีแล้ว
ถามว่าใช้ชีวิตโสดดีไหม.. มันก็ดีนะครับ อิสระดี แต่มันก็เหงาครับ ยิ่งมาอยู่ กทม. ตัวคนเดียว บางครั้งก็อยากมีที่ปรึกษา ช่วยตัดสินใจในเรื่องที่ยาก เวลาเหนื่อยๆก็อยากมีใครสักคนที่อยู่ข้างๆ ที่สำคัญ อยากมีคนชิมอาหารที่เราทำ 555 (ผมมีอีกบัญชีที่เอาไว้ลงอาหารล้วนๆ 😂)
เมื่อก่อนมีคนคุยๆบ้างครับ แต่คุยแล้วเข้ากันไม่ได้ สุดท้ายก็ตัองแยกย้าย ยิ่งอายุมากขึ้น ยุ่งทำแต่งาน 3-4 ปีมานี้ ไม่มีเลย

ผมชอบผู้ชายครับ แต่ผมไม่ได้แสดงออก ดูภายนอกเหมือนผู้ชายปกติทั่วไป
ครอบครัวผม ไม่เคยถามถึงเรื่องแฟนเลยสักครั้ง เลยไม่ได้กดกันเรื่องการมีแฟน
คิดว่าดีซะอีกที่ไม่มีแฟน พ่อแม่จะได้ไม่รู้ว่าเราชอบผู้ชาย ท่านจะได้ไม่เสียใจ ไม่ผิดหวัง

วันๆ ตื่นเช้ามา ไปทำงาน เจอแต่สังคนเดิมๆ คนเดิมๆ คนคุ้นหน้าคุ้นตากัน ไม่รู้จะมีโอกาสไหนที่จะมีแฟน
ช่องทางการหาแฟนสมัยนี้ก็มีเยอะมาก แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลยครับ

ส่วนตัวผมเป็นคนสุขุม ใจเย็น สุภาพ เรียบร้อย สะอาด ให้เกียรติคนอื่น
ชอบทำอาหาร ชอบธรรมชาติ ชอบแบกเป้เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวที่อโคจร
แอลกอฮอล์ดื่มบ้างบางครั้ง เพราะเข้าสังคม เรื่องนอกใจ ผมไม่มีล้าน% ครับ
หน้าตาไม่ได้ดีมาก แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ ผิวขาวเหลือง สูง 170 cm อายุ 27 ปีครับ การงานมั่นคง ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน
สเป็คของผม ขอแค่เข้าใจกัน ไปกันได้ ซื่อสัตย์ อบอุ่น ไม่เป็นคนโวยวายรุนแรง เสียงดัง ไม่มุ่งหวังเรื่อง SEX
ส่วนเรื่องรูปร่าง หน้าตา ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องมอง หลายๆคนบอกว่า ไม่สนเรื่องหน้าตา
ผมว่านั่นเป็นคำพูดที่พูดเพื่อให้ดูดีแค่นั้นแหละครับ คนเราอย่างน้อย ก็ต้องมองว่า ขอแค่คนๆนั้น ดูดีในสายตาเราก็พอแล้วครับ

ตอนนี้อยากเปิดใจให้ใครสักคน ถ้าอยากรู้จักผมมากขึ้น หลังไมค์มาคุยกันได้นะครับ (มือผมนิ่มมาก มาจับได้นะครับ 😊)

ปล. หรือถ้าผู้หญิงคนไหน รับในตัวผมที่เป็นแบบนี้ได้ ก็ลองคุยได้นะครับ (แต่มันจะเรียกว่าอะไรดี มันแปลกๆไหมครับ)
ผมแพ้ผู้หญิงตัวเล็ก ขยันทำงาน มีความเป็นผู้ใหญ่ ไม่จุกจิก ถ้าคุยกันแล้วไปกันได้ ไม่ต้องกลัวเรื่องการนอกใจครับ เพราะผมไม่มีแน่นอน 😀