ก่อนอื่นคงต้องเล่าเหตุการณ์ก่อน คือปกติทุกเช้าแม่จะให้เราเอาน้ำจากในตู้เย็นออกมา 1 ขวดทุกเช้า แล้วเมื่อเช้าเราตื่น 6 โมง เราก็เอาออกมาทันที หลังจากนั้นเราเลยลาน้ำที่ถวายพระมาแช่แทน แต่พอถึงเวลาที่แม่ตื่นคือ 9 โมง แม่ก็เดินไปดื่มน้ำแล้วแม่ก็บอกว่าเราเอาน้ำที่ยังไม่ได้แช่มาให้แม่ เราก็พยายามบอกว่าเราเอาน้ำเย็นออกมาให้แม่จริงๆ แต่คือจะว่ายังไงดี ตรงที่เราวางน้ำมันไม่มีคราบน้ำที่มันละลายออกมาเลยแต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงให้แม่เชื่อ เหตุการณ์ที่ 2 คือ แม่เราออกไปตลาดกับพี่ชายพอแกกลับมาพี่ชายก็ถามเราว่าพามั่งมีกินข้าวรึยัง(มั่งมีเป็นกระต่าย แต่น้องแก่เลยเดินไปกินเองไม่ได้) เราก็บอกว่ายัง เราลืมเพราะว่าเรารีบทำงานส่งครูมันต้องส่งในคาบเลยลืมไปเลย พี่เราก็บอกว่า มัน11.20 น.แล้วเลยมา 20 นาทีแล้ว เราก็บอกว่าลืมจริงๆ ขอโทษที ทีนี้แม่เราก็พูดขึ้นมาเลยว่าวันนี้เป็นอะไร เหม่อลอย ซึ่งเมื่อไหร่ที่แม่เราพูดว่าเหม่อลอยแม่เราจะชอบคิดว่าเรามีอะไรปิดบังอยู่ บางครั้งก็บอกว่ามีแฟน ไม่ก็แอบคุยกับใคร ทำให้เราไม่ชอบเวลาที่แม่พูดว่าเหม่อลอย เราเลยบอกแม่ว่าไม่ได้เหม่อ ทีนี้แม่แกก็บอกว่าเห็นเหม่อมาตั้งแต่เช้าแล้ว ลืมนั่นลืมนี่ ซึ่งปกติเราขี้ลืมอยูแล้ว เราเลยบอกแม่ไปอีกว่าหนูมั่นใจว่าน้ำที่หนูเอาออกมาไม่ได้สลับกับขวดที่เพิ่งแช่แน่นอนเพราะเราแช่แยกกัน แต่แม่ก็ไม่ฟังแล้วบอกว่าเราเถียง คือ 6-9 น.อ่ะ มันนานนะเว้ย ถึงจะอย่างงั้นก็เถอะแม่บอกว่าแค่ยอมรับว่าเหม่อมันเรื่องใหญ่มากเหรอ สำหรับแม่มันไม่ใหญ่ไง แต่แม่ลืมคิดไปว่าทุกครั้งที่แม่พูดว่าเราเหม่อแม่ชอบคิดไปเองว่าเราแอบมีแฟนหรือคุยกับผช. แม่ไม่ค่อยเชื่อใจเราเลยจริงๆ พอเสร็จเราเลยคิดว่าเออ ช่างมันเถอะยอมๆรับไป เราเลยขอโทษแต่แม่ก็ไม่ฟัง จนตอนนี้ก็ยังไม่พูดด้วยเลย