ชีวิตผมตั้งเเต่เข้าเรียนช่วงประถมมีผู้หญิงคนนึงที่เป็นเพื่อนกันในหัองช่วงเเรกๆผมก้เล่นๆด้วยหยอกๆด้วยรู้ตัวอีกทีผมก้ขอบเข้าเเล้วช่วงนั้นผมบอกได้เลยว่าผมมีความสุขวนระดับนึง หลังจากจบประถมเค้าก็ย้ายโรงเรียนไปอีกที่นึงซึ่วผมต่อที่เดิมในข่วงชีวิตม.ต้นผมก้ยอกไม่ได้ว่ามีความสุขมากเท่าไหร่ (เฉพาะเรื่องความรักนะ) หลังจากจบ ม.ต้น ผมก็ได้ไปต่อ ม.ปลายกับผู้หญิงคนนั้นที่ผมชอบ ตอนเข้าไปแรกๆผมก้มีโอกาศคุยด้วยไม่มาก(เอ้ะ!!ผมลืมบอกไปว่า ช่วงประถมนั่นเค้ารู้นะว่าผมชอบ เค้าเลยบอกผมมาว่ามีคนาี่ชอบอยู่แล้วซึ้งผมก็พยายามเดินหนีแสร้งเป็นไม่ได้ยิน เเต่ก็ยังเดินตามมาบอก ผมนิพูดอะไรไม่ออกเลย ) กลับมาต่อกัน ถึงไหนละน้าา เอ๊ะ!!ใช่เเล้วครั้งเเรกหลังที่ได้คุยกลังไม่ได้เจอกันนานผมก็พูดอะไรไม่ค่อยออกหรอกเพราะพูดไม่เก่ง หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลยก็ว่าได้ หลังจากนั้นพอวันเกิดเค้าผมมีโอกาศได้ไปเซอร์ไพร์วันเกิดให้เค้า อันที่จริงเเค่ถือเค้กเฉยๆแหละ ด้วยความช่วยเหลืองจองเพื่อนเค้าเเหละ เพราะเป็นเพื่อนสมัยประถมกัน อะต่อ เห็นเพื่อนเค้าว่าไม่เคยมีผู้ชายถือเค้กมาเซอร์ไพร์เค้าเลยซึ่งผมเป็นคนน่าจะเเรกนะ แอบดีใจนิดๆ หลังจากนั่นที่เห
มือนเดิมครับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อมาผมก็สนิทกับเพื่อนผู้หญิงในห้อง ที่จริงผมเองก็ค่อนค้างสนิทเกือบทุกคนในห้องแหละเเต่มีคนนี้สนิทพิเศษซึ้งผมได้คุยแชทหรือโทรกันค่อยข้างบ่อยรู้ตัวอีกที ผมไม่รู้นะว่าเป็นอากาศชอบหรือปลื้มกันแน่ซึ้งเค้ามีเเฟนเเหละเเต่พอเลิกกันไรงี้ผมก็เป็นอีกคนที่เพื่อนผู้หญิงคนนี้มีปรึกษา ผมยอมลับปหละว่าชอบเผื่อลืมคนเดิมที่เคยชอบได้เเต่คนนี้ผมไม่คิดจะบอกกับเค้านะครับเอาเป็นว่าต่อจากที่ผมเล่าผมก็ได้คุยกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้เเบบเดิมแหละจนจบืม.ปลาย ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียน เเต่คุณเชื่อป่ะผมกลับยังชอบคนเเรกที่ผมนั้นชอบอยู่ ผมบอกชอบไม่ได้หรือยังไงผมก็ไม่รู้นะ
เเต่ที่ผมมั่นใจได้หรือผมคงคิดลบเองผมคิดว่าเค้าคงไม่ชอบผมแหละ555 สุดท้ายนี้ผมอยากช่วยบอกผมทีว่าควรทำไงดี ผมเล่าเรื่องไม่เก่งนี่คือครั้งเ้รกที่เคย
เล่ายาวขนาดนี้สุดท้ายนี้ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ (พยายามนึกอดีตที่ผ่านมาในหัวสุดละครับ)