คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมขับรถจักรยานยนต์ในซอยที่ไม่แคบมาก มีเลนสวน และตัวผมเองไม่ชินทางเท่าไรนัก ขับรถมาโดยไม่สังเกตุเห็นสี่แยกในซอย จึงไม่ได้ผ่อนรถให้ช้าลง และได้มีรถเก๋งขับพุ่งออกมาจากแยกทางซ้ายของผมเช่นกัน ไม่ได้มีท่าทีว่าจอดชลอทางแยก ตัดหน้าผมและชนกันตรงสี่แยกพอดี ตัวผมตั้งสติได้ทันจึงเบรคและไม่เกิดความเสียหายบาดเจ็บอะไร แต่รถผมที่เบรคเลยเคลื่อนตัวเข้าแยกช้ากว่านิดนึงเลยกลายเป็นผมที่ชน ผมก็คิดว่า ถ้าผมไม่เบรค ก็คงเป็นคู่กรณีที่ชนผม หลังจากนั้นยังไม่ทันได้มีการพูดคุยกัน คู่กรณีได้โทรหาผู้ชายคนหนึ่งคาดว่าน่าจะเป็นแฟนกัน ได้ยื่นให้ผมคุยสาย พี่ผู้ชายถามว่า "น้องจะยอมรับผิดไหม" (พูดด้วยท่าทีหาเรื่อง) ตัวผมเองที่ยังเป็นเพียงเด็ก ก็เลยกลัว จึงตอบไปว่า "ครับ" จากนั้นพี่ผู้ชายเขาก็รีบเข้ามาดูเหตุการ แล้วพูดบอกให้ผมยอมรับผิดและชดใช้ซ่อมให้ ถ้าตกลงกันไม่ได้ พี่จะได้เรียกตำรวจ  ผมที่ไม่เคยเกิดเหตุรถชนแบบนี้เลยนึกกลัว ว่าปกติแล้วเรื่องแบบนี้ควรถึงตำรวจไหม ใครผิดหรือยังไง แต่คือตอนนั้นผมคิดว่ายังไงผมก็ผิดเพราะผมชนรถเขา พี่ผู้ชายเขาเลยว่าให้ผมเขียนลงกระดาษA4 เป็นสัญญาว่าจะยอมชดใช้ ในกระดาษผมเขียนไว้ว่า

ผมนาย ******* ขับรถจักรยานยนต์ ทะเบียน **** เฉี่ยวชนรถยนต์ ทะเบียน **** เวลาประมาณ 18.00 น. วันที่ 6/9/64 ยอมชดค่าเสียหาย (ซ่อมให้) ตามความเสียหายจริง 

เขียนไว้แบบนี้ครับ
หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันก่อนเนื่องจากคู่กรณีต้องการซ่อมอู่ที่ตัวเองต้องการจึงต้องรอคุยวันถัดไป เช้าวันรุ่งขึ้นพี่เขาโทรเรียกไปที่อู่เพื่อให้ดูสรุปยอดค่าใช้จ่าย รวมแล้ว 8,700 บาท 

ผมจึงเริ่มคิดว่าตัวเองเสียเปรียบมาก รถผมก็ต้องซ่อมเหมือนกัน แล้วผมต้องมาซ่อมรถให้คู่กรณีอีก แล้วปรึกษาใครต่อใครไปเขาก็ให้ความเห็นว่า ชนกันตรงกลางสี่แยก เบื้องต้นคือประมาทร่วม เสียค่าปรับและแยกย้ายกันซ่อม จากนั้นผมรู้สึกทันทีว่า แบบนี้ผมโดนเอาเปรียบแล้วจริงๆด้วย 
ผมควรทำยังไงครับ

ปล.
1 ผมยังไม่ได้จ่ายชด
2 รถคู่กรณีไม่มีประกันชั้น1 มีเพียง พรบ.
3 รถผมก็ไม่มีประกันเช่นกัน มีเพียง พรบ.