_ถ้าในเรื่องตอบคำถาม  
ในชีวิตจริง และในพันทิปที่เหมือนกันเป๊ะเลยค่ะ

ตั้งใจตอบ ชอบช่วยเหลือ ตอบเกินไว้ดีกว่าขาด

บางครั้ง จากบางคน กว่าเราจะรู้ตัวว่าเขาถามแค่เพราะอยากชวนคุย
เราก็เลคเชอร์ให้ฟังไปชั่วโมงกว่าแล้วอ่ะ

_ถ้าในเรื่องมนุษยสัมพันธ์
ในชีวิตจริง และในพันทิป ก็ไม่ต่างกันค่ะ

ให้โอกาสได้มาทำความรู้จักกันได้ (หากยังมีมารยาทดี ก็คุยต่อได้เรื่อยๆ)
แต่หากใครล้ำเส้น หรือเปิดเผยธาตุแท้ที่ไม่มีทางเข้ากันได้

เราจะห่างออกมา (แทบจะทันทีทันใด)
แต่ในชีวิตจริง ลำบากกว่าในพันทิปมาก หากต้องเจอกันทุกวันอ่ะ

_ถ้าในเรื่องเผือก
ในพันทิป กับชีวิตจริง ต่างกันลิบลับเลยค่ะ

ในชีวิตจริงเราไม่ยุ่งเรื่องใครเลย ฟังเท่าที่เขามาเล่าให้ฟังเอง
(อาจจะเพราะ เห็นกันอยู่มั้งคะ เลยไม่จำเป็นต้องไปอยากรู้อะไรเพิ่ม)

แต่ในนี้ บางกระทู้ จะสงสัยใคร่รู้นัก อยากทราบความเป็นไป อยากทราบตอนจบ
จขกท. ก็หายต๋อมเลย ไม่มาอัพเดท ปล่อยให้คาใจอีก จะหลังไมค์ไปถามข่าว ก็ดูจะเป็นการเสียมารยาท
บางคำตอบ ของบางคน ก็กระตุ้นความสงสัยให้เรา ว่าทำไมเขาคิดอย่างนั้น

ดราม่าชีวิตบางคนนี่ยิ่งแล้วใหญ่ เหมือนในนิยาย
แถมหักมุมเอาตอนที่ไม่ว่าจะชอกช้ำเพียงใด ก็ยอมทนเพราะรัก
(ดุจดูเรื่องดาวพระศุกร์ คืนจอ กันเลยทีเดียว น้ำตาท่วมเวบล่ะ)

แต่ก็นะ เสน่ห์ก็อยู่ตรงนี้แหละค่ะ ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะเห็น
(หากไม่มีสังคมหลังคีย์บอร์ด บางคนใช่จะแสดงตัวตนแบบนี้ออกมา)
ได้อ่านหลากหลายความคิดเพียวๆ บางทีใส่ไม่ยั้งแบบไม่ต้องปั้นหน้าใส่กัน

แม้อ่านแล้วจะน่าตกใจ
(เพราะในสังคมเราจะไม่เจอแบบนี้ และหลายคนก็รู้ว่า ในชีวิตจริงตนจะไม่พูดแบบนี้)

แต่บางครั้ง ความเห็นต่างทั้งหลาย  
กลับกระตุ้น และกระตุกใจให้ฉุกคิด
ต่อยอดสติปัญญาให้คนอ่าน (ซึ่งมีพื้นฐานมาต่างกัน) ได้อีกแบบค่ะ