สวัสดีพี่ๆน้องๆที่เข้ามาอ่านนะครับ ชีวิตผมก็เป็นนักศึกษาคนนึงครับ ผมมีเเฟนคนก่อนหน้านี้เเต่ด้วยอยู่ไกลกันก็ทำให้เลิกกันเเละต่อมาผมก็เจอเเฟนคนใหม่ซึ่งเราเรียนคณะเดียวกัน เรารู้สึกว่าเขาจะเข้ามาดูเเลหัวใจเราได้ เขาทำดีกับเราทุกอย่าง ดูเเลเราทุกอย่าง เเละเราก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่หอด้วยกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน อยู่ด้วยกันมาสักพักผมก็ป่วยเขาก็ดูเเลอย่างดี เเต่มีวันนึงเราก็นอนคุยกันไปเรื่อยเเล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า เขาอยากอยู่คนเดียว เรากลับมาเป็นเพื่อนกันมั้ย ซึ่งทำให้ผมงงมากเเละในวันนั้นเขาก็เก็บของทุกอย่างของเขาออกจากห้องไป ผมป่วยไม่มีเเรงเเม้จะดึงเขาไว้ ได้เเต่นอนดูเฉยๆ มันรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาไหล ถ้าวันนั้นผมลุกไหวผมคงจะคิดสั้นไปเเล้ว เพราะเหตุการณ์เเย่ๆนี้มันเกิดขึ้นใกล้กันมากในระยะเวลาไม่กี่เดือน ผมกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพ เขาก็โทรมาถามอาการบ้าง เเละล่าสุดเขาก็มีคนใหม่เเละที่ผมรู้มาเขาก็คือชอบเปลี่ยนคนไปเรื่อย ไม่รักใครเเบบจริงจัง มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเเย่มากๆที่ไปรักคนคนนี้ ตอนนี้ผมเเข็งเเรงร่างกายเป็นปกติ กลับมาใช้ชีวิตปกติ เเต่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม รู้สึกว่าเราเฉยชากับทุกๆเรื่อง เฉยชากับผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามา เรารู้สึกว่าไม่อยากจริงจังกับใครเเละสงสารน้องผู้หญิงที่เข้ามาคุยผมเลยหายไปจากเขา ซึ่งความรู้สึกเเบบนี้ผมได้รับมาจากที่ถูกกระทำจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา รู้สึกไม่ใช่ตัวเองคนเดิมที่ร่าเริง รักสนุก เฮฮา ซึ่งเพื่อนสนิทเขาก็สังเกตุได้ว่าเราเปลี่ยนไป กลายเป็นคนนิ่งเฉย ชินชาไปกับทุกๆเรื่อง ไม่รักใครจริงทั้งๆที่เขาทำดีกับเราเเค่ไหน กลัวการที่จะรักใคร ไม่อยากกลับไปที่เดิมๆห้องเดิมๆที่มีเรื่องเเย่ๆอยู่ในนั้น ผมควรทำยังไงดีกับปัญหาชีวิตนี้ ควรปรับตัวยังไงดีครับ

(ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน มันอาจจะยาว)